I Missed You

Chapter 6

Cil's POV

"Are you okay?" Pia calmly asked after Ian left our unit.

Di ako nagsalita at dumiretso lang akong pumunta ng kwarto. Pagkasara ko ng pinto ay sumandal ako ito. Pagkatapos ay nagsimulang tumulo ang luha mula sa aking mata.

***FLASHBACK***

12 years ago.

South Korea.

It was dark and cold at that time. My mom and I were locked in a basement.

"Appaaaa! Appaaaaa!" I shouted while banging the locked door.

Translations: Dad! Dad!

"Euna-yah." Mom weakly called me with tears in her eyes.

"Omma!" I shouted then approached her. Sugatan ang mom ko. Too many bruises in her face and body.

Translations: Mom!

"Omma gwaenchanha. Neonun?"

Translations: Mom is okay. How about you?

I nodded and started crying. I am so afraid. My heart beats so fast and I can't control it. She just hugged me tightly. We were abducted by some anonymous bad people.

Suddenly, a guy opened the door and gave us some food.

"Meogo!" the bad guy covered with black mask shouted then hardly pushed the plates covered with plastics towards us.

Translation: Eat!

Agad akong tumakbo para magmakaawa sa lalaki pero sinarhan niya agad ang pinto at umalis.

"Euna-yah, amudeo gajima. It's dangerous." mom shouted. Hindi makatayo ng maayos si mommy dahil sa sobrang pagod at pagmamalupit ng mga nanakit sa kanya.

Translation: Euna, don't go anywhere.

"Omma, nan yeogi shireoyo." while going to her crying.

Translation: Mom, I don't like here.

"Ara, nadu. Keunyang, appa kidarija." mahinhin niyang sambit.

Translation: I know, me too. Let's just wait dad for now.

"Ne..." malungkot kong sabi.

Translation: Yes.

Pinakalma ko ang aking sarili para hindi maging pabigat kay mom. We quietly waited for my dad. Until, my mom was called by the bad guys to come over.

"Omma!" tawag ko kay mom habang hinihila nila si mom.

"Euna-yah, non keogiseo. Omma kidarilkae. Arrasseo?!" mommy shouted.

Translation: Euna, stay there. Wait for mom. Do you understand?

"Ommaaaa!!" iyak kong sigaw habang hawak hawak akong pinipigilan ng isang masamang tao.

Hanggang sa nakalabas sila ay panay ang sigaw nila sa akin. Ako ay tinulak papalayo sa pinto at agarang lumabas ng kwarto. Ang dilim sobra sa loob ng basement. Ang tanging makikita lang doon ay mga karton sa sahig at ang mahinang sinag lamang ng buwan ng ilaw ang tumatagos sa maliit na butas na nasa tabi sa pintuan ang nagliliwanag ng buong kwarto. Sobra akong takot ang aking nararamdaman at panay ang pagtawag sa pangalan ng aking ina habang paiyak nadahilan para ako mawalan ng malay.

Nagising akong nasa isang malaking kwarto. May nakakabit sa aking mahabang tubo sa aking kanang kamay at mask na nagbibigay sa akin ng hangin. Inilibot ko ang aking paningin at nakita ko si Doc Max, ang private doctor namin, inaasikaso ako.

"Euna-yah, non gwaenchanha?" nag-aalala niyang tinig.

Translation: Euna, Are you alright?

"Omma-nun? Eodisseoyo?"

Translation: Mom? Where is she?

"Euna-yah, take a rest first." Dad calmly said.

I just nodded.

Mom where are you? Are you okay?

Makalipas ang dalawang araw na pagpapahinga ko sa ospital ay di pa bumibisita si Mommy. Nagpapack-up na ng gamit ko ang mga katulong namin. Pumasok si Manang Yna, isa sa mga katulong namin, may dalang itim na dress. Pinasuot iyon sa akin at at may nilagay sa aking ulo may puting ribbon na nasa hair pin.

"Where are we going?" I asked.

"Somewhere." She answered.

Pagbaba namin nakita ko si dad suot ay itim na tuxedo at may nakasabit na telang dilaw sa kanyang braso.

"Appa!" sigaw ko. Di niya ako narinig at agad akong tumakbo at nilapitan siya. Pero pumasok bigla si dad sa room, habol-habol ako ni Manang Yna pero di pa rin ako naabutan. Pagkapasok ko sa silid ay maraming mga taong itim ang kanilang mga kasuotan at maraming bulaklak na naka-ayos sa gilid. Tumakbo ako para sundan si dad. Nakita ko siya pumasok sa isang silid at naghubad ng sapatos. Ginawa ko rin iyon at pumasok.

Pagpasok ko ay tumayo siya sa gilid. Gulat akong tiningnan ni Dad.

"Euna-yah." mahinang sambit nito.

"Appa--" hindi ko na agad nasabi ang sasabihin ko ng nakita ko ang larawan ni mommy na nakangiti na nakadisplay sa harapan. "Omma?" tawag ko sa aking ina.

Tumakbo ako papalapit kay Daddy. "Appa, Omma eodiseo?" I curiously asked. "I haven't saw here lately. She hasn't visited me yet."

Translation: Dad, Where is mom?

"Euna-yah, I have to tell you something." He said while slowly kneeling down. "Mommy is now in heaven." After hearing that, I was left blank.

"Heaven?" I asked.

"Yeah, she is now in." tinuro niya ang itaas na agad akong napatingin sa itaas. "heaven." malungkot niyang sambit.

"When will she come home?"

"She will never come back, Euna-yah." I was stunned a dew minutes and started crying quietly.

***END OF FLASHBACK***

May biglang kumatok sa pintuan ako.

"Cil?" Pia...

Agad kong binuksan ang pinto at niyakap siya.

"Why does it hurt so badly?" I blurtly said and cried heavily.

"Ano yun?" pag-aalalang sambit niya.

Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak.

"Sige. Just cry with it." she calmly said. "Nandito lang ako." she said while hugging me back.

Pagkatapos nang madramang eksena ko ay hinayaan na lang ako ni Pia na makapaglinis ng sarili at makatulog.

I wished I did something. I wished I was able to protect her at all cost. Sana nandito pa si mom kasama ko. I'll stick to my plan whatever it takes, kahit pa buhay ko. Mom, I miss you.