ALL THE SAME (ZAKOŃCZONE)

ROZDZIAŁ 35. 'NIE ZAWRÓCĘ, BĘDĘ ZA TOBĄ, NAWET GDY PÓJDZIESZ'

*Cassandra*

Zaparkowałam pod ogromnym wieżowcem firmy Apple, wciąż w lekkim szoku, że osobiście znam właściciela tego imperium i na dodatek jest on moim chłopakiem. W całym swoim życiu nie zdołałabym sobie czegoś takiego wyobrazić, a co gorsza wierzyć, że mnie to kiedyś spotka. Kto pomyślałby o czymś takim? Z punktu widzenia zwykłego człowieka, to wręcz nierealne. Apple to jedna z najpotężniejszych firm na świecie, co prowadzi do tego, że i osoba Louisa jest równie potężna. To tak, jakby mieli we władaniu cały świat elektroniki. Gdyby ktoś kiedyś, zanim to wszystko się wydarzyło, powiedział, że będę znała właściciela Apple – wyśmiałabym go z miejsca. A teraz co? Teraz, gdy stoję pod tą firmą, nagle czuję przerażenie tym wszystkim. Jestem tu dopiero drugi raz, a właśnie w tym momencie patrzę na ten monumentalny budynek jakbym widziała go pierwszy raz, nie wierząc, że to rzeczywiście ja pod nim stoję. To przypomina sen i powinnam się chyba uszczypnąć. Dopiero w tej chwili uświadomiłam sobie, jaka to presja i odpowiedzialność, spływająca nie tylko na Louisa, ale tez i na mnie, jako jego partnerce. Jeśli kiedykolwiek miałabym zostać jego żoną, czego na razie nie biorę nawet pod uwagę, to to wszystko będzie dotyczyć także mnie... i tego właśnie się boję. Mimo tego, że zarządzam własną firmą od kilku lat. To jest dosłownie imperium. A licząc ostatnie artykuły w gazetach, właściciel Apple to jeden z najbogatszych ludzi na świecie i zapowiada się na to, że w dalszym ciągu nim będzie. I teraz uświadomiłam sobie, że to jest rzeczywiście niebezpieczne, jak mówił Louis, jeśli świat się dowie, że to wszystko jest jego. Z jednej strony jest Jones i jego gang, jego świta, a z drugiej... ilu jest ludzi, którzy chcieliby okraść takiego miliardera? Okraść albo zabić, bo zazdroszczą tego wszystkiego. I ja mam być tego częścią, tak? Nie spodziewałam się takiego wyzwania od życia. Może na razie nie mam jakiegoś związku z tym, żadnego wkładu, ale co, jeśli on tego z czasem zechce? Przy takim potężnym biznesmenie ja jestem nikim, jestem mała. To jakby do niego należał świat. Dlaczego tylko ja dopiero to wszystko sobie uświadomiłam, jak już się za bardzo w to – w niego – wkręciłam?

Teraz to nic dziwnego, że zdecydował się być sponsorem mojej firmy. Z początku byłam temu przeciwna, bo to duże koszty, a w tej chwili... Dla niego to mały procent z tych pieniędzy, które zarabia. Jemu prawie nic z tego nie ubyje, a mi wręcz przeciwnie. I nie ukrywajmy, że dla mnie to będzie ogromna pomoc.

Louis patrzył w sobotę dokumentację mojej firmy, gdy mnie tam zawiózł. Dałam mu dostęp do księgowości i wszystkiego, i przesiedział tam ze mną aż do późna, za co jestem mu ogromnie wdzięczna, bo teraz sam wie, jak wygląda sytuacja. I ostatecznie on też przyznał, że za ciekawie nie jest. W poniedziałek przyjechał nawet ze swoim najlepszym księgowym, by się upewnić, no i... poskutkowało to tym, że Tristan się o wszystkim dowiedział. Tak samo jak o tym, że Apple jest Louisa i to poufne, i jeśli komuś piśnie choć słowo, to ja go własnoręcznie uduszę. I nawet w to uwierzył, bo zobaczył, że jestem śmiertelnie poważna. Oboje ustaliliśmy... no, dobrze, Louis ustalił, a ja nie mając większego wyboru, zgodziłam się, że jego firma na razie zostanie sponsorem mojej i takim sposobem nic nie będzie podejrzane. Nie będzie nielegalnych wpływów na konto bankowe, a a byłyby, gdybyśmy przeznaczyli pieniądze z gangu. Opcja ze sponsoringiem jest o wiele bezpieczniejsza, ale nie wiem, czy to na długo pomoże firmie. Owszem, jest rozchwytywana w Londynie i mamy dzięki temu dużo klientów i projektów, ale nawet mimo tego, w finansach coś się psuje. Szczerze: możemy zbankrutować i żarty już dawno się skończyły. Teraz moja nadzieja pozostała w Louisie. Ufam, że się to wszystko uda.

Zacisnęłam mocniej dłonie na kierownicy i odetchnęłam, spoglądając w górę na kolosalny budynek. Wspaniale, że jakimś cudem zapomniałam, gdzie jest jego biuro. No trudno, nie będę już do niego dzwonić. Jakoś sobie poradzę, popytam, przecież ktoś mi powie.