Nefret: Aşk'a Sadık♥

~21. Bölüm🌙

Güvenlik hızla içeriye girip Arasın altındaki adamı aldığında korku dolu gözlerle etrafına bakış atan adama bakıyordum.
Aras İyi Değildi.
Tamamen delirmiş durumdaydı.
Ona ufak bir adım atmaktan korkuyordum, bana patlamasından korkuyordum ancak, şuan sinirliydi ve yanında olmam gerekiyordu.
Başıma gelecekleri ve korkumu bir kenara bırakıp aptal cesaretimi de yanıma alarak Arasa doğru bir adım attım.
Bakışlarını ağır ağır yüzüme çevirdiğinde, bu sinire bir de kendim maruz kalacağım için hazırlık yapmaya başlamıştım ki, beni saniyeler içinde hızla kendine çekerek fısıldadı.
"SEN SADECE BENİM KADINIMSIN! SADECE BENİM!"

Derin bir iç çekip çikolatalı kokusunun cigerlerime işlemesine izin verdim ve Arasın boynuna kollarımı sararak konuştum.
"Bayan Pamir, Sadece Size ait."
Altımda gevşeyen vücudunu hissetiğimde kafamı geriye çekerek dudaklarımı yanağına bastırdım.
"Ve bunu kimse bozamaz."
Benden ayrılarak direkmen Buğraya baktı.
"Kalan işleri halledin. Havaalanında olacağız."
Salondaki kalabalığın içinden benimle birlikte hızla geçerek bulunduğumuz yeri terk etti.
Dışarıda hazır bekletilen Arabasına beni bindirdikten hemen sonra kendi de kurulup arabayı çalıştırdı.

Direksiyonu sıkıca tutan parmakları yüzünden hala daha sinirinin en diplerde olduğunu hissedebiliyordum.
Peki ya ne yapmam gerekiyordu?

Ellimi elinin üzerine koyduğumda, saniyeler içinde arabayı durdurup kavradığı elimi dudaklarının üzerine götürdü ve masum sayılacak küçük öpücükler bırakıp geri çekildi.

"Beni Neden Sakinleştirmeye Çalışıyorsun?"

"Çünkü sinirli olmanı istemiyorum!"

"Bunun Olması İçin Elime Birçok Neden Verdiklerini Farkında Mısın?"

"Peki Ya Bunca Nedeni Yok Etmek İçin Burda Olduğumu Sen Farkında Mısın?"

Arasın bakışları aniden yüzümü bulduğunda bal gözlerinin koyu kahveye doğru yol aldığını gördüm. Hızla beni kendine çekerek dudaklarıma sert bir öpücük bırakarak geri çekildi.

"Ne kadar sakin durabilirim bilmiyorum."
"Bu işin peşini bırak Aras!"
Hafifçe gülüp Arabayı yeniden çalıştırdı.
"Aslnda Bakarsan, Sana dokunmadan ne kadar sakin durabilirim demiştim..."
Göz kırpıp yola baktığında kızaran yanaklarım ile şaşkın şaşkın öylece Arasa baka kaldım.

Terbiyesiz.

İma ettiği şeylere bak ya!

Otelin önünde durduğumuzda konuşmaya başladı.
"Yukarıdan gerekli eşyalarını alıp gel, bende oteldeki işlerimi halledeyim. Acele et."
Elimi yavaşça bırakıp gitmem için işaret verdiğinde arabadan yavaşça inip içeriye girdim.
Bu Ülkedeki Gecemiz Sona Eriyordu öyle mi?

Odadan içeriye girip komidine bıraktığım makyaj malzemelerini toplamaya başlamıştım ki, midemin ağzıma gelmesi ile kendimi bir anda banyodan içeriye atarken buldum.
Midemin kesinlikle tertemiz olduğunu hissedince  yavaşça ayağı kalkarak sifonu çektim ve musluğun önüne giderek önce yüzümü yıkadım daha sonra da ağzımı çalkaladım.

Oteldeki kavga yüzünden strese mi girmiştim?
Hiçbir fikrim yoktu.

Toparlandıktan sonra Odaya yeniden dönerek kalan işlerimi halletim. Daha sonra üzerime rahat bir şeyler giyinip yanıma almak istediğim o 2 elbiseyi de bir yerlere sıkıştırıp odadan çıkıp merdivenleri inmeye başladım.
Ancak hala midem bulanıyor, içimde bir şeyler olmamasına rağmen kusma hissim ağır basıyordu.

Danışmanın karşında koltuklara oturmuş Arası görünce hızla yanına doğru yürüdüm. Beni fark ettiği sırada kafasını kaldırıp baktığında gözlerini hafifçe kısıp konuştu.