Nefret: Aşk'a Sadık♥

~Bölüm 24🌹

Medya: Yapılıcak Çift Kanadı. <3

Aras ile bakışlarım buluştuğunda bi an duraksadım. O da bir şey olduğunu anlamış gibi hızla oturduğu koltuktan kalkarak yanıma geldi.

''Güzelim sen iyi misin?''

Masanın üzerine kurulmuş o dövme aletlerine bakarak elimi yavaşça karnıma götürdüm.

''Aras bu istediğim şey bebişime zarar vermeyecek değil mi? Miniğimin canını da yakmayacak?''

Gözlerini devirip gülmeye başladığında kötü kötü yüzüne baktım. Benimle dalga mı geçiyordu o hı?  Masadaki malzemeleri son kez kontrol edip ayağı kalkan adam Arasa yaklaşarak konuştu. Vücudu yüzüne kadar dövmelerle doluyodu ve resmen uzak köşelerden bile dövmeci olduğu belli oluyordu.

''İstediğiniz her şey hazır Aras bey. Beni çağırdığınızda yanınızda olacağım.''

Adam odadan çıkıp gittiğinde arkasından bakmayı kesip kolunun altında olduğum Arasa döndüm.

''Benim Dövmemi o yapmayak-''

''Ah! Beni delirtme istersen güzelim? Hastalıklı ruh haline sahip biri değilim ama benim olana benden başkası saatlerce dokunursa...''

Sesi kısıldığında bunun devamının içinden geldiğine binde yüz emindim. Hafifçe kıkırdayıp dudaklarımı yanaklarına bastırdım.

''Kıskanınca da ne de güzel oluyormuş böyleeeeee.''

Aras sanki karşısında şuanda mükemmel bir görüntü duruyormuş gibi öyle hayran bir şekilde bana baktı ki, bu bakışlar yavaşça aşağıya inip tam karnımın üzerinde duruverdi. İşte bende bu bakışlarına hayranlıkla baka kaldım. 

Peki ya bebeğimiz... O Arası değiştirecek miydi?

O değişiyordu, bunu görebiliyordum. Eskisi gibi sert değildi.  Kızgın değildi, Nefret dolu değildi.

Bana ya da geçmişimize...

Bize zarar vermiş hiçbir şeye artık Nefret dolu değildi. Peki bunları ona yapan bu aşkımız mıydı? Koca bir nefreti, çok kısa bir zamanda Aşka dönüştüren... 

Sahiden de neydi?

Aras elini gözlerimin önünde sallamaya başladığında hızla irkildim ve gülerek yüzüne baktım.

''Ne düşünüyorsun öyle içli içli? Sana sesleniyorum?''

''Sadece canım ne kadar yanacak diye merak ediyorum.''

''Soyun da öğrenelim?''

''NE!''

Gözlerini bir kez daha devirerek konuştu.

''Üzerini çıkarıp koltuğa otur Doğa. Dövmeni tişört üstünden mi yapacağım?''

Arasın gözlerinin içine baka baka yavaşça uçlarından kavradığım tişörtümü çıkartıp kenara attım. Göz bebekleri kahvenin en en koyu haline döndüğünde bir an kıpkırmızı bile olucak sandım. Mümkün olsaydı, kesinlikle olurdu!

''Yatak odasında mı devam  etsek ?''

Gözlerim kocaman olurken salon tarafına hızla  kafamı çevirdim.  Allahım!

Umarım evde yalnızızdır! Eğer bir başkası varsa, kesinlikle reziliğin dibiydi!

Hayran hayran beni izlerken üzerime gelmek için bir adım attığında koşarak ondan uzaklaştım ve koltuklardan birine oturarak omuz altından Arasa baktım.