Nefret: Aşk'a Sadık♥

~22. Bölüm♥

Arastan:

"Siktir! 5. Aramaya da yanıt vermiyor delireceğim!"

"Aras 1 haftadan beri defalarca aradın ve kız açtı zaten. Bırak da kendine ait işlerini halletsin ha?"

Sinirle solurken bir yandan da 6. Aramayı yapıyordum.

"Hasta gibi Buğra! Ve her ne olursa olsun o telefon açılacak dedim ben ona! Siktir neden ben onu dinliyorum ki! Derhal hastaneye gidilecek bugün! "

Aramam yeniden yanıtsız kalırken hızla ayağı kalktım.

"Eve gidiyorum ben."

"Bunca işin arasında mı? Ciddi misin? Korumalara söyle bir baksınlar."

"Sen idare edersin."

Kapıya yönelmiştim ki, Buğra benden önce odadan çıkarak koridorda yürümeye başladı.
Kafamı olumsuz anlamda sallayıp bişi demeden beraberinde asansöre ilerledim.

Pinti herif!

Yolda olan birkaç aramam daha yanıtsız kaldığında sinirli bir iç çekip gözlerimi kapattım.

Doğa umarım bu telefonlara çıkmamanın geçerli bir sebebi vardır!

Yoksa benden harbiden çok pis çekersin!

"Aras sakin ol! Evde bişi olsa korumalar bize haber vermez miydi? Boşu boşuna telaş yapıyorsun! Beni de geriyorsun!"

"Eve gidelim. Onu görmem gerekiyor."

Aptal aptal sırıtan Buğraya gözlerimi devirerek yola döndüm.
Beni şu adama eğlence haline getiriyorsun ya Doğa!
Ah ben sana ne yapayım?

Bahçe kapısından girdiğimizde arabayı rastgele park edip hızla aşağıya indim. Korumaların hepsi bahçedeydi ve anormal hiçbir durum gözükmüyordu.

İsmet ve Arif hızla yanıma geldi.

"Hoşgeldin Abi, bir sorun mu var?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Doğa nerde?"

"Biraz önce mutfakta yemek yapıyordu abi. Hayırdır?"
Gözlerimi devirdim.

Pekala iyiydi yani.

Hızla arkadan dolanıp mutfağa girdiğimde buranın boş olduğunu fark ettim. Ocakta kaynayan bir su vardı ve nerdeyse hepsi bitmiş tencere yanmak üzereydi.

Siktir?
Doğa Asla Böyle Bişi Yapmazdı!

Ocağı kapatıp mutfakta açık başka bişi var mı diye baktım.

Olmadığından emin olduktan sonra gözlerimi kısıp Salona girmiştim ki, karşımda gördüğüm manzara duraksamamı sağlamıştı.

Doğa boylu boyunca yerde, telefonu da yanı başında öylece duruyordu.

Siktir!

Siktir!

"DOĞAAA!"

Fazlasıyla gür çıkan sesimle hızla yanına gidip yere çöktüm.
Yüzünü avuçlarımın arasına alıp sarsam da, pek fazla etkili olmamış, kıbırdamamıştı bile. Sanırım sesim üzerine bahce kapısından hızla Buğra ve Korumalar girdiğinde birkaç saniye öylece dikildiler.

Buğra da hızla yanıma çöktüğünde İsmetin sesini duydum.

"Arif koş koş! Arabayı hazırlayın hemen!"

Doğayı sonunda kaldırmayı akıl ederek kucağıma aldığımda Buğra da hızla peşime takılarak evden çıktı.
Hazır bekletilen arabaya koşup Doğayı arkaya yatırdırdıktan sonra hızla yanına geçtim. Buğra da öne geçerken İsmet arabayı çalıştırdı.