The Blood Moon (Dutch)

Hoofstuk 57 🌕

De spanning begint weer te stijgen als ik een tweede zwaard in mijn linkerhand verschijnt.

De strijd tussen leven en dood is nu serieuser dan ooit. Met elkee zwaai en aanval ik doe, is de greep van Bloody Mary niet meer zo stevig.

Einde Y/n POV

Terwijl buiten het kasteel:

De voorspeller is van tussen het gevecht gegaan om het belangerijkste zaak even af te handelen. 'Dag uwe majesteit.' zegt ze als de trollenkoning voor haar staat. 'Ik kan nu niet praten dametje.' zegt de trol en wilt door gaan naar het kasteel, maar door 1 vraag staat hij stil en wilt hij meer erover horen. 'Weet u zeker dat u in de voorspelling staat?' zegt de vrouw.

Terug binnen:

Y/n POV

Met nog 1 slag van mijn zwaard, vliegt het zwaard uit haar handen. Ik richt beide zwaarden op haar. 'Nu is het afgelopen, Bloody Mary.' 'Ja en het is ook afgelopen met je vriendje.' zegt ze voor ze een knop induk waardoor een stuk dak wordt opgeblazen en neerstort regelrecht naar beneden op V. 'V!' roep ik en hij kijkt mij aan. Voor ik iets kon doen ligt hij er al onder. Ik val op mijn knieën en laat mijn tranen lopen. Maar op dat moment denk ik aan echt alle herrineringen die we samen deelden en aan alle liefde dat we toonden in slechte en goede tijden. Alles maakten me sterker om deze keer voor hem te vechten.

Ik ga rechtop staan en grijp mijn zwaarden steviger vast. 'Dit is voor jou V.' zeg ik en zwaai in 1 keer allebei hun hoofden eraf. Hun lichamen vallen op de grond en ik zeg mijn laatste woorden. 'Nu is het afgelopen.' zeg ik met een rood licht op mij. Ik kijk omhoog en zie The Blood Moon. Ik kijk dan naar het stuk dak dat er nog ligt en loop ernaartoe. Samen met de rest doen we grote stukken uit de weg tot we hand zien en sneller beginnen.

De jongens halen V eronder uit en legen hem op de grond. Ik ga direct bij hem zitten en leg zijn hoofd op mijn schoot.
Daar zit ik dan zittend in het bloed met mijn dode vriendje huilend op mijn schoot. Ik zie dan zijn borstkas even op en neer gaan en voel zijn hand strillend naar mijn gezicht komen. 'Heb je hem gedood?' vraagt hij en ik knik met nog meer tranen dat mijn wangen afglijden. 'Blijf asjeblieft bij mij.' 'Dat gaat niet, ik ben het offer dat jou lot heeft vervuld en kan ik niet blijven.' zegt hij en kijkt recht naar boven. 'Wat is de maan toch zo mooi en zo licht.' 'Nee alsjeblieft, nee. Ik wil nog een leven met jou erin.' zeg ik en kan niet stoppen met te smeken om niet naar het licht te gaan. Maar ik stop even om zijn hand dat naar beneden valt. 'NEE!' roep ik en zet hem hoger. 'Ni..i..iet..ga..an.' zeg ik stotterend en laat hem niet los.
'Er is niks dat je kunt doen, mijn kind.' zegt een oude vrouw tegen me en komt naast me zitten. Ik ken haar stem ergens van en kijk op. 'Wie bent u?' 'Ik ben je grootmoeder en de voorspeller die dit allemaal zag aankomen. 'Is er een manier om hem terug te halen?' 'Ja.' zegt ze.

XxxxxAmberL