𝘛𝘩𝘦 𝘖𝘯𝘦 𝘛𝘩𝘢𝘵 𝘎𝘰𝘵 𝘈𝘸𝘢𝘺 𝘉𝘰𝘰𝘬 1 [COMPLETE]

Chapter 7 - Deal's off

Zac's POV

Sinusondan ko lang si Rhian sa likod niya. Hindi ko alam kung saan kami pupunta.

Lumabas kami at pumunta sa feild. Meron din mga upuan dun, marami din mga estudyanteng kumakain dito sa feild.

Umupo kami sa upuang na sa ilalim ng puno. Pabilog ang lamesa kaya na sa tapat ko siya ngayon.

"What do you need?" I asked.

"Hindi mo na bato naaalala?" she asked. Hindi ako sumagot.

"Dito tayo madalas kumakain nung tayo pa. Dito tayo nagda-date at tinatakasan sila Lora at sila Dom at Keith." tuloyniya.

"Why are you telling me all of this?" I asked. She looked at me.

"Zac pwede bang maging tayo ulit?" pumatak ang mga luha niya. "Zac I still like you, no...I love you." tuloy niya. Pinunasan niya ang mga luha niya pero pumapatak parin.

"Bakit?" wala sa saring tinanong ko yun

"What do you mean?" she asked.

"I was hurt when you left me Rhian..." nararamdaman ko ng namumuo ang mga luha ko. "Pero ang tanga tanga ko, dahil kahit sinaktan mo ko...hinintay parin kita!" tuloy ko.

"Nandito na ko ngayon." hinawakan niya ang kamay ko. "Hinding hindi na ko aalis." patuloy niya.

Gusto ko siyang paniwalaan pero may kung anong nagsasabi sakin na wag na ulit akong maging tanga.

"I already have a girlfriend Rhian." sabi ko. Mas lalong pumatak ang mga luha niya.

"Hindi mo na ba ko mahal? Please Zac...wag mo kong iwan. Diba nangako tayo na hinding hindi natin iiwan ang isat isa!" ani niya.

"Pero ikaw ang unang sumira ng pangakong yun Rhian." hindi ko namalayan tumulo na ang mga luha ko.

"I'm sorry. Aaminin kong naging duwag ako noon. Zac mga bata pa tayo noon."

"Alam ko...kaya nga binitawan na kita noon diba. I let you go so you can be happy, kahit masakit. Pero bakit ito ang isusukli mo? Rhian you're hurting me again." pumatak nanaman ang mg aluha ko.

"Zac..." humahagulgol na si Rhian sa pag iyak.

"Tara na, bago pa may makakita satin." tumayo ako at tatalikuran na sa siya pero natigilan ako.

"Zac, I'm sick." galat ko siyang nilingon.

"What do you mean?" kumunot ang noo ko.

"M-may sakit a-ako sa puso." sagot niya.

Kung masamang panaginip man to please gisingin niyo na ko.

"W-what? Kailan?" naguguluhan parin ako.

"Last year...I went to the US with my family to get treatment."

"That's why you suddenly left."

"But I'm back now...wala daw lunas sa sakit ko, kaya nagmakaawa ako kay mommy na umuwi dito...para makasama ka."

Wala sa sarili akong lumapit sa kanya at niyakap. Dun ko lang nilabas ang luha ko.

"I'm sorry." bulong ko.

"Sssh, it's not your fault." mahigpit niya kong niyakap sa bewang ko.

Pinunasan ko muna ang mga luha ko bago ako humarap sa kanya.