Bi Öyle Bi Böyle

23.Bölüm

OY SINIRI 190

Birkaç dakika donakalarak ekrana baktıktan sonra telefonu yan tarafa bıraktım ve bakışlarımı karşımdaki duvara diktim. Eve içinde büyük bir sessizlik hakimdi.

Aynı anda hissettiğim o kadar çok duygu vardı ki...Hedefim ilk 3000'e girmek olduğu için tam olarak tatmin olamamıştım ama aynı zamanda da ilk 5000'e girmenin çok büyük bir başarı olduğunun farkındaydım. Okul sıralamaları birkaç gün sonra açıklanacaktı ama geçen senenin sıralamalarına göre, İstanbul'da kalabilmem için ilk 4000'e girmem gerekiyordu. Bu da demek oluyordu ki İstanbul'da kalabilmem için çok büyük bir mucize olması gerekiyordu.

Yarım saat boyunca ailemle konuştuktan sonra merdivenlerden çıkmaya başladım, Beyza'ya yeteri kadar vakit verdiğimi düşünüyordum.

Odaya girdiğimde Beyza'nın çoktan ışıkları kapatıp uyuduğunu görmüştüm, bu yüzden ses yapmamaya çalışarak dişlerimi fırçaladım, pijamalarımı giydim ve kendimi yatağa attım.

•••

"Size bir sürprizim var." diyerek salona giren Aras'a baktık hepimiz. "Bugün tekne turuna gidiyoruz."

Mert "Nereden çıktı lan?" diye sorarken Ege de "Demek bu yüzden bu kadar erken kalktık." diye mırıldandı.

Beyza ise panik yaparak "Şimdi mi söylenir bu? Eylül koş, çanta hazırlamamız lazım!" diye bağırdı ve beni elimden tutarak çekiştirmeye başladı.

Odaya çıktığımızda Beyza hızla plaj çantasını çıkardı ve içine birkaç tane bikini, tarak, saç yumuşatıcı yağ, güneş kremi koymaya başladı.

"Dün geceyle ilgili konuşmayacak mıyız?" diye sordum bir anda. En yakın arkadaşımın kaçıncı olduğunu merak etmek hakkımdı.

"En azından ilk 15.000'ye girmeyi planlıyordum ama olmadı, 17.245'inci oldum." dedikten sonra elimdekileri bıraktı ve yatağa oturdu.

Ben de onun yanına oturarak "Biliyorum, hedeflediğin sıralamayı elde edemeyince insan kötü hissediyor ama eminim bu sıralamayla da çok iyi bir okula girebilirsin." dedim.

"Sanırım Yıldız Teknik Endüstri tutuyor." derken hafifçe gülümsemişti, mutlu olduğunu hissedebiliyordum.

"Çok iyi!" dediğimde gülüşü büyüdü ama saniyeler sonra ciddileşti.

"Asıl sen ne oldun? Hedefi en büyük olanımız sendin."

Alt dudağımı dişledim. "4732."

Beyza ağzını kocaman açarak ayağa kalktı. "İnanmıyorum, aşırı iyi bir haber bu! Hangi okullar oluyor?"

"Şimdilik...Dokuz Eylül gibi görünüyor." dediğimde az önceki neşeli halinden eser kalmamıştı, kaşları çatılmıştı.

"İzmir'de değil mi orası?"

"Evet." derken suratına bakamamıştım.

"Gerçekten gidecek misin? Özel okullar-"

"Özel okul istemediğimi biliyorsun." dedikten sonra kollarımı göğsümde birleştirdim.

Beyza, oldukça şaşkın görünen suratıyla "Aniden böyle bir şeye karar vermene inanamıyorum." dediğinde sessiz kaldım, nedenini anlamıştı. "Uzun zamandır aklındaydı, değil mi?"

Kafamı olumlu anlamda salladığımda "Neden hiçbir şey söylemedin? Ben hep beşimizin bir arada olacağını düşünmüştüm." dedi, hayal kırıklığına uğramış gibiydi ama aynı zamanda kararıma saygı duyduğunu hissediyordum.