Unicode
နွေဦးမနက်ခင်းတစ်ခုဟာ လှပလွန်းတယ်။
ဒါဘယ်နှကြိမ်မြောက်နွေဦးပါလိမ့်။
ဆယ့်နှစ်ကြိမ်မြောက်နွေဦးတောင်ရောက်ခဲ့ပြီပဲ။
ပြတင်းပေါက်ဘောင်မှာရှိနေတဲ့ပန်းအိုးလေးကလည်း ဆယ့်နှစ်နှစ်လုံးပွင့်နေတုန်းပဲ။ တစ်ခါမှ ညှိုးသွားခြင်းမရှိ သေသွားခြင်းမရှိ။
တကယ်ကိုပဲ နတ်ဆိုးတွေရဲ့အစွမ်းကထူးဆန်းလွန်းတယ်။
Jimin အိပ်ရာထက်မှာအကြောတွေကိုဆန့်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကအဆက်မပြတ်ပေါ်ထွက်လာတယ်။
ဟင်? ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေလေ။ ဆိုလိုတာက ဒီနေ့နားရက်။ အိမ်မှာအေးဆေးနေပြီး အေးဆေးစာအုပ်ဖတ်ရမယ့် ရတောင့်ရခဲ နားရက်လေး။
Jimin တစ်ယောက်တံခါးမဖွင့်ပဲ အိပ်ရာပေါ်မှာအသံမထွက်အောင်ကြိုးစားပြီးငြိမ်ငြိမ်လေးနေနေတယ်။ တံခါးခေါက်နေတဲ့အပြင်ကလူများထွက်သွားမလားလို့။
ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း
တံခါးခေါက်တာထက်ဆိုးတဲ့ တံခါးကိုတဒုန်းဒုန်းထုတဲ့အသံပါထွက်လာလေတယ်။
မထူးတော့ပါဘူးဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ Jimin သက်ပျင်းသေးသေးလေးချပြီးတံခါးဆီကိုထွက်လာတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် တဒုန်းဒုန်းမထုခင်မှာ တံခါးကိုအမြန်ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။ မျက်နှာလေးကတော့စူပုတ်လို့။
ခစ်ခနဲရယ်သံလေးဟာ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့ နတ်သားလေးကိုမြင်ပြီးထွက်လာခြင်းဖြစ်လေတယ်။
ဆံပင်အညိုရောင်ပွပွလေးဟာ ငှက်သိုက်လေးလိုမျိုးရှုပ်ပွနေလေရဲ့။ ရှင်းလင်းနေတဲ့ နဖူးပြင်လေးပေါ်မှာတော့ ဆံပင်အစအနလေးတွေဝဲကျနေပုံက ကပိုကရို။ မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေကိုတော့ပိတ်ထားဆဲ။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဟာလည်း စူထွက်နေပြီး စိတ်အလိုမကျမှုကိုထင်သာမြင်သာအောင်ပြသနေတယ်။ တစ်ခွန်းတည်းပြောရရင် နတ်သား Jimin ဟာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းယစ်မူးချင်စရာလေး။
နောက်ထပ်ခစ်ခနဲရယ်သံကြောင့် Jimin မျက်လုံးတွေပွင့်လာခဲ့တယ်။ ပွင့်ပွင့်ချင်းပဲ စိတ်ညစ်နေတဲ့လေသံနဲ့ ဧည့်သည်နတ်သားကိုနှုတ်ဆက်လေတယ်။
