Poudajemy księżniczko?

14

Marinette

Wpatrywałam się w szkolny zegar który już za dwie minuty miał ogłosić koniec męczarni i powrót do domu! Zaczęłam się powoli pakować aż w końcu usłyszałam upragniony dźwięk dzwonka. Wybiegłam ze szkoły kierując się do rezydencji Adriena. Z tego co wiem skończył dziś lekcje wcześniej od nas, więc napewno był już w domu.

Dotarłam pod wielki budynek i zadzwoniłam do drzwi obserwowana oczywiście przez wizjer. Weszłam na posesje i kliknęłam dzwonek, który był słyszalny też na zewnątrz.

- Hej Mari! - uśmiechnął się miło niebieskowłosy i wpuścił mnie do środka.

- Hej Luka - odwzajemniłam uśmiech. Chłopak polecił mi usiąść na kanapie podał mi sok i zawołał Adriena.

- Słyszałem o projekcie haha, szczerze ci współczuje śliczna - uśmiechnął się szczerząc przy tym swoje białe zęby. Ale czego mi współczuł? Adrien to nawet niezła dupa xD Mari! Nie nie stop! WCALE NIE OBCZAIŁAM JEGO DUPY OK? Ciekawe czy on obczaił moją .... he he

- Cóż w zasadzie nie znam Adriena jakoś dobrze ale wydaje się w porządku.

- takkk wydaje się... - mruknął coś pod nosem po czym się zaśmiał. Nie ogarniam Agrestów i chyba nie chce ich ogarniać. Lmao

Blondyn wreszcie zaszczycił nas swoją obecnością i zabrał mnie do swojego pokoju.

- Dobraaa to o czym chciałaś pogadać? - zapytał lekko zmieszany i złapał się za głowę.

- Masz jakiś plan? Znaczy bo wiesz ja.. nie wiem jak mam się zachowywać i w ogóle nic nie mamy ustalone...

- ciiii - przybliżył się do mnie nagle na niebezpieczna odległość przykładając swój palec do moich ust i spojrzał się tymi swoimi szmaragdowymi gałami. Mimowolnie zaczęłam się śmiać bo nie mogłam się po prostu powstrzymać.

- no i zepsułaś klimattt bez sensuuuuu!
- A chciałem być taki romantyczny ahh!

- wybacz nie mogłam, nie umiem być poważna - zaczęłam się jeszcze bardziej śmiać a chłopak po chwili do mnie dołączył. Był zupełnie inny niż w szkole tak jakby ktoś go podmienił mimo to nadal nie wiele o nim wiedziałam TAJEMNICZY ADRINIX.