When I Fall In Love With A Girl(Fernandez Series #1)

•010•

¤▪¤010¤▪¤

Nandito kami ngayon sa isang parke. May dalang pagkain dahil hello. Kakain kaming dalawa.

Napasinghap ako ng malamig na hangin dahil sobrang refreshing yung lake sa harapan namin. Kahit man made sya eh maganda naman.

"I thought we're going to review?"takang tanong ni Astral sabay tanggal ng takip sa binili naming japaneses food. Inirapan ko nalang sya.

"Minsan naiisip ko nalang kung talagang alam mo yung timing eh,"i lazily said. Ngumisi lang ito at sumubo.

"Eh anong gagawin natin dito? Magmumuni-muni at magbibilang ng taong maglalakad sa harapan natin?"

Di ko mapigilang suminghal sa kanya at inosenteng tingin lang ang ginawad saakin!

"Pwede ba? Please..kahit ngayon lang,"pagod na sabi ko sa kanya at napahilot sa bridge ng ilong ko.

"Im so stress today. Kinausap ko si Navis and decided to tell him the truth. I never know na sobrang sakit pala magsabi ng katotohanan. But somehow it relieves the pain inside me."

Tumango ito at pokus ang tingin sa pagkain. Ok,kunyari nalang eh gusto nya akong kausapin.

"Tapos nakita ng mga bestfriend ko na umiyak ako. Sinisisi pa nila si Navis-"malungkot akong natawa,"pero ang totoo ako naman ang may kasalanan. Gusto nilang malaman pero i can't. Ayaw ko. Nagalit sila saakin."

"Di ko maintindihan kung bakit sila galit. I just dont want to tell them. They'll jugde me. Im so pressured and stress sa nangyayari. I hope they understand me instead of lashing out to me."

"Lol."

Di ako makapaniwala sa sinabi nya! Sa kinahaba-haba ng sinabi ko-- lol ngayon ang sagot nya?!

"Ano ba! Kailan ka ba magiging maayos na kausap?!"

Nilunok nya muna ang pagkain nasa bibig nya at sabay tingin saakin. Bahagyang kumalabog ang dibdib ko dahil shit. Ang cute nya.

"Di ko alam kung bakit ka nagtataka kung bakit sila galit sayo?seryoso?"di makapaniwalang sabi nito na may kasamang tawa sa boses.

Nainis kaagad ako. "Bakit? They won't even understand me. Ngayon palang na di ko sinasabi sa kanila? Paano pa kaya pag sinabi ko?"

Mas lumaki ang pagkamangha nya saakin at umiling. "Wow." Tanging sabi nya.

"Ano?"pigil inis na sabi ko. She cleared her throat.

"Wala ba silang sinabi sayo?"

Tumaas ang kilay ko at nag-isip. Sa totoo lang ang dami. Masyadong masakit ang sinabi nila.

"They said that i don't trust them,"umiwas agad ako ng tingin. Natatakot sa mapanghusga nyang mata.

Tumango ito. "Fair point."

"Ano bang ibig mong sabihin huh?"

"Hmm,sinabi mo ba na ayaw mong sabihin dahil i-jujudge ka nila?"

"Yeah."

"Kaya naman pala galit sila."

Nagtaka ako sa sinabi nya. "What do you mean?"

"Ayaw mong sabihin dahil ijujudge ka nila. Alam mo na ba agad ang iniisip nila?"

"Of course! They'll jugde me! Im sure of that."

"So you dont trust them?"

"Of course i trust them. Di naman ako makikipagkaibigan kung di ako nagtitiwala sa kanila."