The Inverse

- 44

PAT'S POV

Nagkaro'n kami ng team building at pa-farewell na rin for Agnes kasi last day na ng internship niya. Nagdecide sila na pumunta kami ng Tagaytay. Pero yung venue na napili nila is nasa mataas na lugar at open air kaya sobrang lamig. Niyakap ko yung sarili ko para medyo mabawasan ng konti yung ginaw ko. Bakit ba kasi namin naisipan dito magstay? Nararamdaman kong nanginginig na ako. Ang dami kasing tao sa loob at maliit lang yung space kaya napilitan akong lumabas. Pero mas malamig pa nga sa loob dahil bukas din yung aircon.

"Giniginaw ka?"tanong ni Agnes habang tumatabi siya sa 'kin. Tumango lang ako. Nagulat ako na inalis niya yung jacket niya at nilagay niya sa 'kin.

"Huy, wag na. Okay lang."sabi ko sa kanya. Natawa lang siya.

"Okay ka dyan eh nanginginig ka na."sabi niya. Pero mas nagulat ako nung kiniskis niya yung dalawang kamay niya para painitin mga kamay niya sabay pinatong niya sa kamay ko na nakapatong dun sa railing.

Sa sobrang gulat ko, I didn't even know how to react. Hindi ko alam if I should pull away or not. Pero ang sarap sa kamay nung init. Inalis niya yung kamay niya tapos inulit niya.

"Sorry, weird ba?"sabi niya.

"Slight."sagot ko.

"Hala, di ko pala natanong. Pero okay lang bang gawin ko yun?"sabi niya. Natawa ako. Nakatatlong hawak na ata siya sa kamay ko, ngayon niya lang naisip yun.

"Kanina mo pa nga ginagawa eh naisipan mo lang magpaalam ngayon."sabi ko sa kanya. Napangiti rin tuloy siya.

"Bakit ka kasi andito sa labas?"tanong niya. Bilib ako sa kanya. Parang hindi man lang siya affected nung lamig.

"Ang dami kasing tao sa loob. Feeling ko..."

"Di ka makahinga?"sabi niya. I smiled.

"Ikaw? Bakit ka lumabas?"tanong ko sa kanya.

"Ikaw lang naman kasi yung gusto kong makasama eh."sabi niya. Feeling ko uminit bigla yung mukha ko sa sinabi niya. "Ah... ano... I mean... ikaw lang kasi yung kilala ko dito kaya... ano..."

"Relax."sabi ko sa kanya. Ngumiti lang siya. Napatingin na lang kami sa malayo. I feel comfortable around Agnes. Magaan yung loob ko kapag kasama ko siya. Sabagay kahit noon naman, magaan na yung loob ko sa kanya. Pero never kami talaga nagkaro'n ng chance na makapagusap or magkasama ng matagal.

We just stood there for quite some time. Hindi naman kami nag-uusap. We were just staring at different things pero somehow hindi naman ako nabore or nakaramdam ng awkwardness despite that. Narealize ko rin na hindi na ako masyadong giniginaw. Sobrang laking tulong nung jacket niya and nung napatingin ako sa kamay ko, narealize ko na hindi na pala niya inalis yung kamay niya. Hindi ko alam kung bakit, pero bigla akong naconscious kaya bigla kong inalis yung kamay ko. Mukhang nagulat din si Agnes na nakapatong pa pala yung kamay niya.

"Sorry."sabi niya. I just nodded.

"Alam ko na, let me get you coffee. Para mainitan ka."sabi niya.

"Naku baka di naman ako makatulog nyan."sabi ko sa kanya.

"Okay lang. I'll keep you company naman."sabi niya tapos nagmamadali na siyang pumasok sa loob. I'm still amazed with the fact na nakashorts lang siya kahit na sobrang lamig and she seem unbothered by it.

"Pat." Lumingon ako. Tinuturo ni Agnes yung bench na nasa likod ko kaya naglakad ako papunta dun.

"Baka kasi sumakit binti mo kung nakatayo lang tayo."sabi niya habang inaabot niya sa 'kin yung kape. I held on to the cup para mainitan yung mga kamay ko.