Ölümden Doğanlar - Gece'nin Masal'ı

22. Bölüm "Hani Beni Kurtaracaktın?!"

Son konuşmamızın üzerinden iki gün geçmişti, benden kaçmadığını biliyordum ama yanına da yaklaştırmıyordu. Yine kesilen iştahım yüzünden guruldayan midemi hiçe sayarak tişörtümü çekip açılan belimi örttüm. Selim'e artık iyi ve görev için hazır olduğumu söylemiştim ama beni artık görevlere çıkmayacağımı söyleyerek geçiştirmişti. Hugh, Gece'yi haklı çıkaran samimi tavırlarıyla hadi yatağa geçelim demem için gözlerimin içine bakmaya başladığında artık rahat rahat yalnız da kalamadığım bahçeden kaçmış, odama geri dönmüştüm. Sarp ile aramız normale dönerken bana orada tanıştığı insanları anlatır olmuştu. Ne zaman geleceğimi sormasa da Berlin'de tek başıma neler yaptığım konusunda meraklıydı. Ona yanımda olan insanlardan ve yaşantımdan bahsetmemi açıkça dile getirmiş olsa da ağzım bir türlü kelimelere varmıyor ne diyeceğimi bilemiyordum. Yine anlamayacağını düşündüğümden idi bu aptal hallerim. Keşke dediğim en acı şeylerden biri de sendin benim hala nefes alan tek varlığım, keşke bana attığın onca adıma geri dönebilseydim, keşke düştüğümde beni tutmana izin verseydim, keşke duyduğun ve yarım etmek istediğin o çığlıkların yankısı olabilseydin ama diyorum ya çok küçüktün Sarp. Seni hayatın acıları ile pişirmek için daha erken olduğunu, böyle bir kahpelik yaparak yaşaman gereken bu zamanların soluğunu ölümle kesmek istemediğimi düşünüyordum. Güzel kahve gözlerini kederle bakarken görmemek için her şeyimi verirdim.

Yine bu gün ki telefon konuşmamız da Sevda'nın onu komite evinde bu gün yalnız bırakıp bir göreve çıkmasını anlatmıştı. Onu aramak, başlarım görevine de sana da demek istiyordum ama ne midem ne de iç içe girmiş duygularım bunu yapmam izin vermedi. Öğlen bir ara çıkıp kendime aldığım Bourbon dan yalnızca bir kaç bardak içebilmiş olmama küfür ederek kan dolaşımı hızlandırması ve ben baygınken kanıma verdikleri iksirlerin daha iyi yayılması için Mia'nın getirdiği masaj aleti ile kaslarımı ovdum.  

Yapacak hiç bir şey bulamayıp yeniden bahçeye çıkma kararı aldığımda gece yarısını biraz geçmişti. Zamanım azalıyor diye hatırlattım kendime. Gece'ye karşı olan hislerimi sonuca bağlamak için önüme koyduğum bir ay dolmak üzere, sonunda gideceğim diyerek kendimi hırslandırmaya çalışsam da bu kalmak için her şeyi yapacak olan yanımı çaresizce bastırmaya çabamdan başka bir şey değildi. Ne boktan bir haldeydim ki artık neredeyse çiçeklerinin tamamı dökülmüş kiraz ağaçlarının altından geçip sütuna vardığımda Gece'nin orada oturduğunu görmemiştim. 

"Affedersin, rahatsız etmek istememiştim." dedim geri dönmek içim hamle yapıp." Gelsene." diyerek durdurdu beni uzandığı sütundan doğrulup. Açtığı boşluğa oturduğumda içimde tuttuğum nefesi verdim. Gözlerimi kiraz ağaçlarından oluşan yola dikip sessizliğin aramızda dolaşmasına izin verdim. Konuşup bir şeyler söylemek ve onu yine kızdırmak istemiyordum çünkü.

"Ben küçükken." dedi ilk adımı o atıp "Bir gün kayıp oldum. Annemle gittiğimiz bir alış veriş merkezinde, daldığımı hatırlıyorum bir vitrin yada oyuncağa. Büyük ihtimalle de bir oyuncaktı, biz küçükken babamın eve oyuncak almamakla alakalı saçma bir yasağı vardı çünkü, neyse. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum kafamı dikkatimi çeken şeyden kaldırınca annemi yanımda bulamadım. Beş yaşından büyük değildim ve o zamanlar bütün yetişkinler gözümde devden farksızdı. Sigara?"

Paketi gösterdiğinde başımı salladım, yine iki dal yakıp birini bana uzattıktan sonra devam etti.

"Sakin kalmaya çalışıp onu aradım, seslendim, etrafıma bakıp geçen her kadının o olup olmadığından emin oldum. İşin boktan tarafı ağlamaya başladığımda bile hiç kimse durup sorunun ne olduğunu sormamıştı, alt kata indiğimde yürüyen merdivenlerden düştüm, dizim parçalandı. Ağlamaktan bir süre sonra burnum tıkandı. Bütün katları dolaştıktan sonra dışarıya çıkıp, bir banka oturup dizlerimi karnıma çektim, orada da yine saatlerce oturup ağladım. Yoktu, birden bir kayıp olmuştu kadın. Hava karardı, insanlar azalmaya başladı. Bende annemi artık bulamayacağıma tamamen inanıp eve bilmediğim bu yerden nasıl geri döneceğimi düşündüm. Sonra ne mi oldu?"