Ölümden Doğanlar - Gece'nin Masal'ı

41. Bölüm "Söz"

Kollarımın arasında ki boşluk beni huzursuz edince gözlerimi azıcık açtım, el yordamı ile de onu yanımda aradım, yoktu. Yataktan destek alıp doğrulurken ne ara uyuya kaldığımı hatırlamaya çalıştım. Ona sarılmıştım, sonra beraber uzanmıştık, ağlamaya devam ediyordum sanırım o arada bir yerde uyuyakalmıştım. Gece kollarımdaydı ama şimdi ondanın içinde ki sessizlik günaydınlamıştı beni.

Ayağa kalkıp esnedim, kafamın içi akşamdan kalma zamanlarda ki gibiydi. Sarhoş olmak için alkol tüketmeye gerek yoktu, yoğun yaşanan duyguların mayhoşluğu yıllanmış şaraplara bedeldi. Dün akşamın puslu görüntüsü hızla gözümün önünden geçerken irkildim. Elimi yüzümü yıkamak için odadan çıktığım da alt kattan gelen sesler dikkatimi çekti. Sanırım bu gün çok iş vardı. Ağlamaktan şişmiş gözlerim ve dudaklarımla komik duruyordum, akan maskaram bir tabloya vurulan fırça darbeleri gibi yanaklarımı siyaha boyamıştı. Saçlarımı çözüp yüzümü temizledikten sonra yeniden odamıza dönüp kendime bir sigara yaktım. Gece'yi bulmak, dün akşamdan sonra nasıl olduğunu görmek istiyordum.

Asla ona eskisi gibi davranamayacağımı bilmek canımı sıkıyordu, hassaslaşacaktım ister istemez, üzerine titreyecektim, en çok da daha çok sevecektim onu, sanki mümkünmüş gibi. Merdivenlerden inerken sağa sola koşturan bir kaç kişi karargahın kapısını açık bıraktı. Mutfağa girip Gece'yi aradığımda Kaylee ile karşılaştım.

"Günaydın, Gece nerede biliyor musun?"

"Günaydın Masal hanım, kendisi Selim bey ile bekleme odasında."

"Teşekkür ederim." Minik adımlarla merdiven altında ki boşluktan geçmek için yürürken yine çıplak ayaklarımla evde dolaşıyor oluşuma kızacağını biliyordum. Selim ile hararetli bir sohbet içerisindeydiler, yerden tavana kadar yükselen mükemmel çini işlemeli pencerenin önünde ki koltuk takımında oturuyordular. Selim beni görünce boğazını temizledi, Gece başını önünde ki kağıtlardan kaldırıp gülümseyerek bana baktı.

"Günaydın, erkencisin?" dedim yanımdan sessizce sıvışmasına kızıp ama bir tarafım belki de yalnız kalmak istemiştir diyordu. "Evet, daha önce öldüğümü öğrenmem beni uykumdan uyandırdı."

"Ha?"

"Gelsene." dedi Selim kanepede bana yer açıp, boşluğa oturduğumda Gece ayaklarıma bakıp kaşlarını çattı. Hemen altımda bağdaş yapıp sırıttım. "New York'a gitmem gerek." dedi.

"Daha doğrusu gitmemiz, sen ben ve Selim bir kaç saat sonra kalkacak olan özel jet ile yola çıkıyoruz."

"Neden? Kısa süreliğine bir seyahat mı olacak?" diye sorduğumda "Hayır." dedi Selim, yüzünde kıvanç dolu bir ifade vardı "Gece New York D komite evinin liderliğine atandı."

"Ne zaman?"

"Bu sabah." dedi Gece de gülümseyip "Neler oldu bir bilsen."

"Anlat o zaman!" dedim sabırsızlanıp, bana daha önce de üstün körü bahsettiği Valerie Hunter'ın zaman üzerinde yaptığı oynamayı anlattığında şok oldum. Şu an Arsal ve Anlık boyutta aranıyor olması da cabasıydı ve herkes bu sabah eski benliklerini hatırlamaya başlamıştı. Gece'nin daha önce öldümden kastı buydu, Valerie zamanı değiştirmeden önce ölmüştü ama değişen geçmiş yeni bir gelecek doğurmuş ve onu bana getirmişti. Gözlerimin dolduğunu görünce "Hey." dedi "Korkma, bu bana komik geliyor. O göreve çıkacak kadar aptalmışım ama bak şu an her şey yolunda hayattayım ve iyiyim tamam mı? Kırk yıl düşünsem Valerie Hunter'ın hayatımı kurtaracağı aklıma gelmezdi." dedi.

"Ona minnettarım." dediğimde Selim kahkaha attı "Minnettar mısın? Kaç kişi hiç doğmadı yada kaç kişi zamanı değiştirdiği için öldü haberin var mı? Ana komite çıldırmış durumda, büyük bir suç işledi ve onu bulan kim olursa olsun ölecek. Sonunda o çok güvendiği müttefikleri de bir işe yaramayacak. Gece neden yeni bir komite evine atandı sanıyorsun? D komite evinin bu sabaha kadar ki lideri Owen geçmişini hatırlayınca intihar etmiş."