Ölümden Doğanlar - Gece'nin Masal'ı

29. Bölüm "Tanrı Hasta"

Hikayeye Başlamadan Ufak Bir İç Döküş: Merhaba millet, özellikle kızlar. Her birimiz içinde ihtiras ve tutkunun olduğu kaçırmaların, esir alınmaların, alı koyulmaların havalı ve olağan sayıldığı bir kurgu dünyasına dalmış olsak da sizleri gerçeklerle yüzleştiren taraf olmanın kıvancı içerisindeyim. Kaçırılıp götürüldüğümüz her malikanede de bize kendimizi tanrıça gibi hissettirecek beyaz atlı prensler olmaz, işin aslı gerçek hayatta ki hiç bir hikayede bu yaşanmaz. Alı koyulan tüm o kadınları kalbi korku ve telaş içerisinde atar. Süslenip püslenmezler, istedikleri her şey ellerinin altında olmaz, kısmen seksi sayılabilecek davranışlara marus kalıp faillerine aşık olmazlar. İşin içinde acı, gam ve keder vardır. Sizi peri masallarından koparıp ana geri getirdiğim için beni affedin, lakin bir yazar olarak  asıl görevim ışık tutulmamış köşeleri aydınlatmaktır. Bu ve bundan sonra okuyacağınız bir kaç bölüm ağır şiddet ve +18 sahneler içermektedir. İçinizde bu yazılanlardan rahatsız olabilecekler olduğunu düşündüğümden bölümün başında '+' işareti olan yere kadar okumadan geçmeniz tavsiye edilir. İlaç prospektüslerinde de yazdığı gibi, hikayelerimi çocuklardan uzak tutunuz. Şimdiden keyifli okumalar. Hunter...  

-Esaretin İlk Günü-

Beni getirip kilitlediği kiler tamamen karanlık ve boştu, yere oturup saatlerce ağladım. Düşünüp durdum bana nasıl bunu reva görebilir diye. Aklı başına değildi, bunu yanan gözlerinden anlayabiliyordum. Tek düşünebildiğim geleceğim sözü verdikten sonra yanına kavuşamadığım Gece idi. Beni merak ettiğinden, endişelendiğinden hatta yine aç kaldığından emindim. Her şeyi yoluna sokmaya çalışırken aniden ortadan kayboluşum onu daha kötü yapacaktı. Diğer seçenekte elveda dedikten sonra gitmiş olacaktım en azından ama şimdi işler asla tahmin edemeyeceğim şekilde gelişmiş ve ne yapıp edip beni içine çekmişti. Kasım'ın hareketlerine mana veremiyordum. Konuşup duruyor, bir şeyler söylüyordu ama hiç biri aramızda ki asıl ilişki ile bağlantılı değil idi. Kullandığı şey miydi onu bu hale getiren? Yada yaşadığı acı bir şekilde benim üzerimden mi patlak vermişti bilmiyorum ama kalbim yaşananların altında eziliyor ve bana durmadan ona bu güçsüz halim ile asla tam anlamıyla karşı gelemeyeceğimi fısıldıyordu. Ne boktandı en çok güvendiğin yerin bile sana ihanet etmesi. Gerçekler her daim beni bir şekilde bulurdu. Bazen bir his, bazen bir fısıltı, bazen ise rüyalarımda. Onları dinler, bir şekilde güzargahımı bunun üzerinden çizmeye çalışırdım ama her seferinde beni düze çıkarmazdılar. Bazen aklımın bile alamayacağı felaketlere karambole yuvarlardılar beni.

-Esaretin Üçüncü Günü-

Kalbim karanlığın getirdiği sessizlik ve bilinmezlikle sıkışırken kapıyı biraz olsun aralayıp saatler boyunca süren bağrışlarım ve yumruklarımın karşılığı olarak bana bir konserve verdi. Yemeğimi yiyip biraz olsun güç topladığımda yine bana geri gelmesi, bu durumdan kurtarması için ona bağırırken buldum kendimi.

"Kapıyı aç ne olur! Aç da konuşalım, sana zarar vermek istememiştim! Kasım! Beni korkutuyorsun, Kasım!"

-Esaretin Beşinci Günü-

Kapıyı açıp beni dışarıya çıkarmış, kendi pisliğimin kokusundan duramadığım yerden uzaklaştırıp banyoya götürmüştü. Üzerimde ki kıyafetlere aldırmayıp soğuk suyu açtı, başımı kaldırıp gözlerimi gözlerine diktim. Orada bir yaşam belirtisi aradım, yoktu. İnsanlığını askıda bırakmış gibi ifadesiz ve solgundu. Yıkanmayıp onu izleyişimden rahatsız olunca yüzüme bir tokat atıp beni ana geri getirdi. Aramızda ki çizginin koptuğu o gün anlamıştım. Bana artık bir insanmışım gibi bakmıyordu. Üzerimdekileri çıkarıp verdiği havlu ile kurulandığımda bana siyah uzun bir etek ve beyaz bir tişört fırlattı. Elimde yıkadığım iç çamaşırımı kurutma fırsatım olmadığını bildiğimden ıslak ıslak üzerime geri giydim. Omzuma oturan sert eli beni yürümem için ittiğine ayaklarım birbirine dolandı. Merdivenlerden yukarıya çıkıp en tepe durdu. Merdivenlerin bittiği eşiği gösterip "Orayı görüyor musun?" dedi.