The Unchained Melody (Moonstone Series: 1)

Chapter 31

Sa bilis ng panahon hindi ko na namalayang two years na kami ni Zar. It has always been our dream, graduate together and fulfill our dreams together. Sometimes, we had a lovers quarrel, hindi naman maiiwasan sa magkasintahan ang ganoon. Pero mas tumitimbang ang pagmamahalan namin sa isat isa. Unti unti kong nakikita ang pagbabago nya simula pa lang hanggang sa maramdaman ko na ng buo pati na rin ang tiwala nya sakin.

I love him, really. At hindi ko alam kung san pa ba ako pupunta o ano ang gagawin ko sa oras na mawala sya sakin. Its his fifth year in engineering, at ilang buwan na lamang ang gagraduate na sila ng mga kabanda nya. I dont know how it goes, pero nakasabay nya ang mga pinsan nya. Hindi lang ako proud sakanya, sobrang proud.

And actually about their band, nabanggit nya nga sakin na after they graduate na magpipinsan ay sasabak na sila para sa showbiz. Dahil yun daw ang pangako nila kay Kim, tinanggap ko naman at okay lang sakin. I'll support him in anything that he wants. But I've never meet Kim.

However, I always enjoyed to be love by others. Its always feel me better and happy. Realizing, that there are many people who treasured me.

So in this life full of negative thoughts, I feel contented now, I couldn't wish for more. Life is,
It was being a runner that mattered, not how fast or how far I could run. The joy was in the act of running and in the journey, not in the destination. We have a better chance of seeing where we are when we stop trying to get somewhere else. We can enjoy every moment of movement, as long as where we are is as good as where we'd like to be. That's not to say that you need to be satisfied forever with where you are today. But you need to honor what you've accomplished, rather than thinking of what's left to be done.

"Kamusta ka naman prinsesa?" Napatingin ako kay Bench, nandito ng pala ako sa pwesto nila. Sya muna ang nagbantay ng stall nila Sandra. By the way, we've been friends for year na din. Nga lang, di ayos kay Zar pero wala naman syang magagawa.

Kumuha ako ng isang twek twek at kumain. Pumasok si Sandra ngayon at saka si Steven kaya sya ang nag babantay. Vacant ko naman ngayon, si Zar naman ay busy sa school dahil graduating na at minsan din sa pag babanda.

"Ayos naman..." Tapos ay tumungo sa sawsawan, pero nang maamoy ko yun ay parang bumabaliktad ang sikmura ko. The hell?

"Bakit?" Tanong ni Bench. Tumingin ako sakanya at umiling, lumingon nalang ako sa kaliwa at isinawsaw. Good thing na hindi ko naman naamoy, pero nang maisubo ko na ay bigla nalamang ako tila naduduwal dahil naamoy ko ulit ang suka.

"Hoy Ysla, ayos ka lang?" Naramdaman ko ang pag sunod sakin ni Bench nang sumuka ako sa gilid ng basurahan pero medyo malayo sa stall nya.

Hindi ko sya masagot dahil naaamoy ko parin ang suka. Lumingon ako sakanya na tila sya natatae o ano, hindi nya ako mahawakan dahil may hawak sya.

"Huy... Baka mamaya isipin nila may lason tinda ko..." Nag aalala nyang sabi. Sinamaan ko sya ng tingin kaya tumayo sya ng tuwid.

Nang makita ko ang hawak nya, yung suka!

"Ano ba! Ilayo mo nga yan!" Sabay turo ko sa hawak nya. Kumunot ang noo nya at tinitigan ang hawak.

"Ito ba?" Inilapit nya pa talaga sa mukha ko! Kaya naman nagsuka na naman ako, binitawan nya na at hinagod nya ang likod ko.

"Sandali kukuha ako ng tubig..." Nang maramdaman kong umalis na sya ay nang hihina akong naupo sa may sahig. God! Ang hirap! Ano bang nakain ko? Actually, hindi lang ito ang unang beses. Every morning! Tapos lagi akong nag hahanap ng gusto ko.

Sensitive na rin ako sa pang amoy. Hindi ko talaga alam kung anong nangyayari.

"Oh eto na..." Inilalayan ako ni Bench na tumayo at iupo sa upuan. Buti naman at walang tao, tila ako tumakbo ng malayo at pagod na pagod