ရှောင်ဝမ်လေးတို့ရဲ့အချစ်ပုံပြင် [ မြန်မာဘာသာပြန် ]

အခန္း(၄၉)/အခန်း(၄၉)

Zawgyi
ဝမ္​က်ိဳ ဖုန္​းကိုလက္​ကခ်လိုက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ ည၁၀နာရီ​ေတာင္​ ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေက်ာ္​ၿပီး​ေနၿပီ, အ​ေၾကာင္​းၾကခ်က္​မ႐ွိ သူ႔စိတ္​ထဲမွာ စိုးရိမ္​​ပူပန္​မႈ​ေတြက တိုးလာ​ေတာ့သည္​။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ အျပင္​ကိုထြက္​သြားတာ တစ္​နာရီနီးပါး​ေတာင္​႐ွိႏွင္​့​ေနၿပီ, ၿပီး​ေတာ့ ဆရာ​ေတြအ​ေဆာင္​ကလည္​း အဲ့​ေလာက္​ႀကီးမ​ေဝးပါဘူး။ ဘာလို႔ အရမ္​းၾကာ​ေနရတာလဲ? အုပ္​ခ်ဳပ္​​ေရးမႈးဆီမွာ သူ႔ကို​ေျပာရမဲ့ ဝင္​​ေရာက္​စြက္​ဖက္​ထားတဲ့ ကိစၥ​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိလို႔လား?

ၿပီး​ေတာ့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ဖုန္​းကိုမယူသြားဘဲ အ​ေဆာင္​မွာပဲ ထားခဲ့တာ​ေၾကာင္​့ သူ႔ကိုဆက္​သြယ္​ဖို႔ နည္​းလမ္​းမ႐ွိဘူးျဖစ္​​ေနၿပီ။

ဝမ္​က်ိဳလုပ္​ႏိုင္​တဲ့တစ္​ခုတည္​း​ေသာအရာက​ေတာ့ ထိုင္​​ကာ ခဏ​ေလာက္​​ေစာင္​့ၾကည္​့ဖို႔ပင္​။ ဒါ​ေပမဲ့, သူခံစားခ်က္​သိပ္​မ​ေကာင္​းဘူး။

အရင္​တုန္​းက, စီနီယာက ဝမ္​က်ိဳျဖစ္​တဲ့သူ႔ကို ယို႔ရီလို႔​ေခၚတဲ့အိုမီဂါနဲ႔ပတ္​သက္​ၿပီး သတိထားသင္​့တယ္​လို႔​ေျပာဖူးသလိုပဲ, ၿပီး​ေတာ့ အဲ့ဒီ့အျပင္​ သူ႔အတြက္​နဲ႔ က်ိဳး​ေရြးနဲ႔လည္​း ရန္​ျဖစ္​ခဲ့တယ္​........

အဲ့အ​ေၾကာင္​းကိုစဥ္​းစားၾကည္​့လိုက္​ရံုနဲ႔, သူ တကယ္​ပဲ ဒီအတိုင္​းထိုင္​မ​ေနႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္​ျဖစ္​, သူ တစ္​ခ်က္​​ေလာက္​ ဆရာ​ေတြအ​ေဆာင္​ကိုသြားၾကည္​့ရမယ္​။ တကယ္​လို႔ အကုန္​အဆင္​​ေျပတယ္​ဆိုရင္​​ေတာ့, အဲ့ဒါဆို သူ စီနီယာကို႔ လမ္​း​ေလွ်ာက္​ျပန္​လိုက္​ပို႔ဖို႔ အဲ့ကို​ေရာက္​​ေနၿပီးသားျဖစ္​သြားမွာ။

အဲ့ဒါ​ေၾကာင္​့ ဝမ္​က်ိဳ ထရပ္​ကာကုတ္​အက်ႌကိုဝတ္​လိုက္​ၿပီး အျပင္​ကိုထြက္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။

ငါးမိနစ္​ၾကာၿပီး​ေနာက္​, ဝမ္​က်ိဳ ​ဆရာ​ေတြအ​ေဆာင္​ဆီကို ​ေလျပင္​းလိုမ်ိဳး အ​ေျပးအလႊားတစ္​ဟုန္​ထိုး ​ေျပးသြားလိုက္​သည္​။ စိတ္​ပူပန္​မႈ​ေၾကာင္​့ သူ႔နားသယ္​စပ္​မွာ႐ွိတဲ့ ​ေသြး​ေၾကာ​ေတြက အလြန္​အမင္​းကို တဒုတ္​ဒုတ္​ခုန္​ျမည္​​ေန၏။