Solace of Calluna

Chapter 5

Chapter 5
Rest

I closed my eyes as I lowered my head to feel the coldness of the water lingering my entire body.

The world is silent. No more screams, no more pain.

I hold my breath.

Isn't ironic that we live just so we could die in the end?

No matter how much I want to hold my breath until it stops, I just can't.

Inahon ko ang ulo ko at hingal na naghanap ng hangin.

Hinilamos ko ang aking kamay sa mukha upang makakita nang ayos.

Napatingin ako sa dalawang kamay ko na puro kulubot na ngayon. Halatang ilang oras na nakababad sa tubig.

Tumingala ako at sinandal ang ulo sa gilid ng tub na kinalalagyan ko ngayon.

Pumikit ako at hinayaan ang luhang umagos sa mga mata. Hindi rin naman mahahalata dahil basa ang aking mukha.

Maya-maya pa ay naramdaman ko na lang na nasa ilalim ng tubig na muli ang buong katawan at ulo ko.

Somehow, I feel better and at peace.

Sinarado ko ang pinto ng cabinet at inilagay ang nakuhang damit sa kama.

Umupo ako sa kama at pinapatuyo ang buhok gamit ang tuwalya. Kakatapos ko lang magbanlaw at magbihis.

I check the digital clock beside my bed and it says "5:19 am".

I didn't sleep, or more like I couldn't sleep.

Alas-tres ng umaga tsaka ko napagpasyahan na maligo. Ngunit ngayon palang ako nakaahon dahil sa sobrang pagkapayapa ng tubig.

It's weekend.

Para sa iba, pahinga at kasiyahan nila ang pagsapit ng Sabado at Linggo.

Pero para sa akin, kaba at lungkot ang dulot sa akin ng mga araw na walang pasok.

School is my escape. That rooftop is my favorite place.

Sa tuwing walang pasok, nagkukulong lang ako sa kwarto at ginagawa ang mga bagay na ako lang ang nakakaintindi.

Kinuha ko ang ukulele sa lalagyan nito.

Just like school... Music is also my sanctuary. It helps me cope through my bad and sad days.

Pinag-aralan ko kung paano tugtugin sa ukulele ang isa sa mga paborito at pampakalma kong kanta. 

Humiga ako at tumitig sa kisame habang iniistrum ang strings ng ukulele ko.

"I can think of all the times

You told me not to touch the light

I never thought that you would be the one"

I pause for a moment. Inayos ko ang chord bago ako muling nagpatuloy.

"I couldn't really justify

How you even thought it could be right

Cause everything we cherished is gone

And in the end can you tell me if

It was worth the try, so I can decide"

I closed my eyes as I strum the strings and feel the meaning of the song.

"Leaves will soon grow from the bareness of trees

And all will be alright in time