Fala Düşen Kısmet

🍃 Yarım Bir Tebessüm Aşk 🍃

Keyifli okumalar...

Bakışlarımı cam duvara yansıyan görüntüden almadan arkama doğru yaslandığımda Seren hanımın gözlerini sırtımda hissedebiliyordum. Burada bulunmasının umurumda olması gerekiyordu ama umursamaktan uzak neden Yalın beyin odasına geldiğini sorgulayan basit bir merak vardı sadece.

Hala Yalın bey diyorsun, alışamadın. Olsun bende alışamadım.

"Yalnız konuşabilir miyiz?" diye sordu ince bir burukluk sezdiğim sesiyle, Yalın'a bakma ihtiyacı hissettiğimde kafamı kaldırıp önce yüzüne, oradan da yüzümde gezinen gözlerinin içine baktım. İfadesizliğini koruyarak gözlerimin içine bakmayı sürdürürken dudaklarından çıkacak her söze itaat edeceğimin farkındaydı. Ben ona güveniyordum, o ona güvendiğimi hissedebiliyor muydu?

"Odada yabancı yok, Efsun'da benim-"

Bir anda ayağa fırlayıp, "Celil bey odamda, benim ona bakmam gerekiyor!" diye saçma bir bahane sundum panikle. Ben şimdilik ilişkiyi saklama taraftarıydım, daha yeni ayrıldığı kıza az evvel bana nasıl hitap edeceğini tahmin ettiğim kelimeyi kullanmasını hoş karşılayamazdım, hem Seren hanımı pek tanımıyordum ama eğer araları bozuk babasına taşıyacak olursa bu çat ilişkiyi Yalın yine zor durumda kalacaktı. Zor durumda kalmasını istemiyordum, hele benim yüzümden hiç. "İzninizle."

Yalın'a sıcak bir gülümseme sunarken, yüzünde net gördüğüm beni onaylamaz ifade göğsümde bir ağırlık oluşturmuştu. Seren hanımın yanından sıyrılıp geçerken, gözleriyle gidişimi takip ettiğini hissettim. Kapıdan sessizce geçip giderken arkamdan kapıyı kapatmayı ihmal etmedim ama bu içimde bir noktaya dokunmuştu, kıskançlık. Yalın'a güvendiğim gerçeği onun kıskanmadığım anlamına gelmiyordu. Delirecek gibi hissediyordum, nefes almak zor geliyordu.

Kapıya duygu karmaşıklığın yer edindiği gözlerimle bakmayı sürdürürken içeriden çıkmayan her çıt kafamın içinde bin bir türlü kıvılcım olup birikiyordu, kalbim sıkışıyordu, nefes almak güçleşiyordu, ne yaşıyordum ben böyle? Elimi kalbimin yakın attığı göğsümün üzerine koyarken, "Çok fazla hızlı atıyorsun, sakin ol, her şey yolunda!" diye fısıldadım. Kalbimi ikna edersem üstüne binen ağırlığın dağılacağına inanıyordum.

"Kız ne oldu?" diye sordu Celil beyin tanıdık merak yüklü sesi, ona dönmeden dibinden ayrılamadığım kapının yüzüne bakıyordum dik dik. Acaba ne konuşacaklardı? Ya Yalın aramızda ki ilişkiden bahsederse, bizim aramızda bir ilişki var mı? Ay kalbim sıkışıyor yine.

"Seren hanım içeride," dedim ahlanır gibi. Birden başını omzumdan kapının ardını görmek istercesine uzatınca kafamı hafif yüzüne çevirip anlamsız gözlerle ona baktım. Çenesini omzuma tamamen yerleştirdiğinde gözlerinin kısılmış olduğunu ve kötü bir duyguyu misafir ettiğini gördüm çehresinde.

"Ay bu Yalın'ın aklını çelmeye gelmiş olmasın, nasıl beklenir." Endişe bir anda yükseldiğinde ellerimin neden titrediğine dair fikrim yoktu. "Zor taburcu etmiştik, ay bir daha geliverirse halim ne olur?" Gözleri kısa bir anlığına beni bulduğunda dudaklarını öne doğru büzdü. "Halimiz?"

"Ayrıldılar?" dedim açıklar gibi. Zavallı olduğumu çekinmeden gösteren bakışları üzerimde gezindi. Kolumdan tutup beni kapıdan birkaç adım uzaklaştırmaya başladı kendisiyle. 

"Ay senin saflığın beni öldürecek. Kan bırakmadın bende, kan." Bana neden köpürüyordu şimdi? "Doğuştan değil, kız sen çok mu takıldın akıl hastalarıyla? Millet çıldırıp gidiyor, sende tam tersi etki göstermiş olmalı. Vahh zavallım, nasıl yaşadın bunca zaman?" dedi sesinde dolaşan bir bezginlikle.

"Yine anlamadım?" dedim sıkıntılı bir nefes verirken kollarımı göğsümde buluşturdum. 

"Şaşırmadım," dedi. İki elinin avuç içini duvara bastırıp kulağını yaklaştırdığı duvara yasladığında hareketlerini anlamsız gözlerle takip ediyordum. "Duyulmuyor!" diye yakındığında etrafta dolaşan birkaç kişinin gözleri kendisine çevrilmişti, neyse ki çok takılmadan geçip gidiyorlardı. "Ay duydum sanki!" Heyecan damarlarımda dolaşan bir elektrik akımı gibi titrettiğinde bedenimi hızlıca duvara yasladığı kulağı gibi duvara yasladım kulağımı.