အသက်တည်သရွေ့ (Unicode +Zawgyi) Complete

အပိုင်း(၂၉)

နေ့လည် ၂နာရီကျော်နေသော်ငြား တေဇနှင့် သူရိန် နေ့လည်စာ မစားရသေး ။ ဘရဏီတို့၏ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာကို လိုက်ဝေနေရသည်မှာ မနက် ၁၀ နာရီတည်းကပင် ဖြစ်သည် ။ တေဇ မစားလို့ မဖြစ်သော်ငြား သူရိန်က မစားလို့ မရ ။ သူရိန့်တွင် အစာအိမ်ရောဂါ ရှိသည်လေ ။

ပြည်တက္ကသိုလ် ရှေ့နားအရောက် တေဇ ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်လျော့မောင်းရင်းနှင့် နေ့လည်စာစားရန် အဆင်ပြေမည့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ရှာရသည် ။ ဆိုင်တွေ့ချိန်တွင် ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပြီး သူရိန် စားသောက်ရဖို့ မှာရသည် ။ လက်ရှိချိန်တွင် တေဇ အတွေးထဲမတော့ သူရိန် အစာစားရဖို့အရေး မိမိ အရေး ဖြစ်လို့နေသည် ။ တေဇကသာ သူရိန် စားဖို့သောက်ဖို့ ကိစ္စပြင်ဆင်နေရသော်ငြား သူရိန်က မလှုပ်မရှက် ။

"ကို ဘာစားမလဲ မှာလေ''

"ဟမ်..အမ်း..ပင်လယ်စာ ပရှုးတစ်ပွဲပေး ညီလေး''

စားသောက်ရန် အာရုံ မလာသည့်ပုံနှင့် သူရိန်က waiterလေးကို မှာလိုက်သည် ။

"ပရှူးက အစပ်တွေလေ.. မစားရဘူး ။ ပြီးရင်ဗိုက်အောင့်မယ်''

"အဲ့တာဆိုလည်း အစတည်းက ငါ့ကို မမှာခိုင်းနဲ့လေ ။ မင်းဟာမင်း မှာလိုက်ပါလား''

"ဟာ..ဘလိုင်းကြီနော်။ လုပ်ချင်တာလုပ် စားချင်တာစား ။ ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောတော့ဘူး''

"ပင်လယ်စာ ထမင်းပေါင်းပဲ ပေးတော့ ညီလေး။
လိမ္မော်ရည် နှစ်ခွက်ရယ် sandwich တစ်ပွဲ''

သူရိန် ပြောင်းမှာလိုက်ပြီးနောက်

" Sorry ကွာ မောင်ရာ..တစ်နေ့လုံး နေရထိုင်ရတာ စိတ်ထဲ သိပ်မကြည်လို့ပါ ။ စိတ်ဆိုးသွားလား ''

မျက်နှာငယ်လေးနှင့် တေဇကို ချွဲလာပြန်သည် ။

"မဆိုးပါဘူး။ ထားလိုက်တော့''

မှာထားသည်များ မရောက်မချင်း တေဇ ph ထိုင်သုံးနေလိုက်သည် ။ စားပွဲထိုးလေးက မှာထားသည်များ လာချပေးချိန်တွင် နှစ်ဦးသား စကားမပြောဖြစ်ပဲ အစားသာ စားသောက်နေလိုက်​ကြသည် ။ စားပြီးခါနီးချိန်မှ Phက message notiသံ ကြားသဖြင့် အရင်စားပြီးနေသော သူရိန်က phကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။