"ကိုကိုကြီးရေ..ဝင်လာမယ်နော် ''
"အေး..ဝင်ခဲ့ ''
ဘရဏီ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားချိန်တွင် ကိုကိုကြီးက ကုတင်ပေါ် စာအုပ်ဖတ်နေပြီး ရိတ်သိမ်းက အခန်းထောင့် စားပွဲတွင် စာကြည့်နေသည် ။
"ကိုကိုကြီး သမီး ဟိုဘက်အိမ် ပြောင်းလိုက်တော့မယ် ။ အဲ့တာ လာပြောတာ''
ကိုယ်ဝန်သည် အပေါ် ရိတ်သိမ်း အနိုင်ယူချင်သည် မဟုတ်သော်ငြား စိတ်ထဲ ကျေနပ်သွားရသည် ။ စာသင်ပေးမည့် လူကို ဆရာ ဖြစ်လာမည်ကြောင့် ရိုသေနေရပေမယ့် စိတ်ထဲ မကြည်လင်ချင် ။
"ဒီဘက် အိမ်မှာ နေရတာ အဆင်မပြေဘူးလား''
"ပြေပါတယ် ။ ဟို.... ကိုကိုက ရိတ်သိမ်းနဲ့ ကိုကိုကြီးကို အားနာလို့တဲ့ ''
"သူက ဘာကိစ္စ အားနာနေတာလဲ ''
ကိုသော် မျက်စိ နှစ်ဖက်ကို မှေးကျဥ်းကာ စဥ်းစားရင်း မေးသည် ။ ဘရဏီ အဖြေရ ကျပ်နေပုံနှင့်
" ဟို.. အရင်က ကိစ္စ....''
"ဟာ မဆိုင်တာ ။ ငါ့ ဦးနှောက်ထဲတောင် မရှိတော့ဘူး ''
ကိုသော် ပြောတော့ ရိတ်သိမ်းက စာကျက်နေရင်းမှ
"ကျွန်တော့် ဦးနှောက်ထဲတော့ ရှိသေးတယ် ''
"ရိတ်..သိမ်း... ကလေးက ကလေးလိုနေစမ်း ''
ကိုသော် မာန်လိုက်မှ ရိတ်သိမ်း ငြိမ်သွားသည် ။ ဘရဏီ ကြည့်ရသလောက် ကိုကိုကြီး သိပ် မူမမှန် ။
" ကိုကိုကြီး နေမကောင်းဘူးလား ''
"ကောင်းပါတယ် ဘာလို့လဲ ''
"ဘာမဖြစ်ပါဘူး ။ ကိုကိုကြီး ဖြူဖတ်ဖြူရော်
ဖြစ်နေသလားလို့ ''
"မဖြစ်.. မဖြစ်ပါဘူး ။ သွားလေ နင် ပစ္စည်းတွေ ဘာတွေ သွားသိမ်းတော့ ''
"သွားမှာပါ ။ ခုနကတော့ ဒီမှာပဲနေဆိုပြီး... ခုကျ အတင်းတွေ နှင်နေတော့တာပဲ ''
"ဘရဏီ နင် တော့... ''
ညီမကို လှမ်းရိုက်ရန် ကိုသော် ကုန်းအထ
"အ့..သေပါပြီ ''
"ဟယ်.. ကိုကိုကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ။ ခါးမျက်တာလား ။ ဒူးနာလို့လား ''
YOU ARE READING
အသက်တည်သရွေ့ (Unicode +Zawgyi) Complete
RomansaRole နဲ့ပက်သက်ပြီး sensitive ရှိ သူများကို မဖတ်စေချင်ပါ ❤❤
