Yoongi, sadece gölde balık tutmak istemişti ve bir göl insanıyla karşılaşmayı kesinlikle beklemiyordu. Tabii o göl insanıyla da ruh eşi olmak... aklının ucundan bile geçmezdi.
Başlangıç: {27.08.20}
Bitiş : {04.07.21}
#1-yoonkook
#1-göl
#1-s...
Jungkook'un anne ve babası evde değil, tatildelermiş. Olaya bakar masınız ya?! Ama Jungkook'un o an ki surat ifadesini görmek mükemmeldi. Aklıma geldikçe kahkaha atıyorum. Ne yapacağız diye düşünürken benim aklıma bir şey geldi. Jungkook su hayvanlarına dönüşebiliyordu ve tekrar küçük bir şeye dönüşürse onu ikinci kattaki küçük balkona atabilirdim. Böylece orada ki balkon kapısını açar ve aşağıdan bana kapıyı açabilirdi.
Başta bu fikrime gülüp dalga geçse de başka seçeceğimizin olmadığını anlayıp kabul etti. Planı gerçekleştirmek için evin yan tarafına geçtik. Ağacın ve çitlerin arkasına geçip, ışık saçarak değiştiğinde heyecandan kalp atışlarımın hızlandığını hissettim. Kendime gelip, deniz yıldızına dönüşmüş bedenini iki elimle kaldırıp, balkonun altına geçtim. İlk başta plan güzel gibi gelse de şimdi Jungkook'un bu küçük bedenini fırlatmaya deli gibi korkmaya başlamıştım. Ya çok sert atarsam duvara çarpıp canı çok acırsa ya da hafif atıp da balkona bile ulaşmadan yere düşerse? En basiti balkonu tutturamazsam? Ah, hayır. Ben bunu yapamam ki.
Balkona bakmayı bırakıp, bakışlarımı avcumdaki minik bedene çevirdim. Onun Jungkook olduğunu bilmek bile nefesimi hızlandırırken nasıl fırlatabilirdim? Kalbim acırdı, acıyordu.
"Jungkook, ben yapamam."
Dönüştüğü yere geri dönüp onu yere bıraktım ve tekrar dönüşmesini bekledim. Birkaç saniye sonra ışık saçıp kendi formuna döndüğünde kaşları çatık bir şekilde bana bakmaya başladı.
"Ne oldu?"
"B-bilmiyorum. Bir an da yapamayacağımı fark ettim."
"Bunda yapamayacak bir şey yok ki. Sadece beni havaya fırlatacaktın."
Hızla kafamı iki yana sallayıp reddettim. Sanki başta bu fikri sunan ben değilmişim gibi reddetiyordum. Benim için endişelendiğinin farkındaydım. Ben de onun için endişeleniyordum ve bu yüzden bu planı gerçekleştirmeyecektik.
"Kalmayalım burda. Tanıdığın başka biri yok mu ya da otelde de kalabiliriz?"
Omuzlarını düşürüp, dışarı derin bir nefes verirken başıyla onayladı. Alnımdan öpüp, elimi tuttu ve girişteki çantalarımıza doğru yürüdü. Eşyaları alıp telefonundan bir numara tuşladı. Konuştuklarından karşıda ki kişinin kim olduğunu anlayamadığım için umursamadım ve yanında yürümeye devam ederken elimdeki elinin sıcaklığını hissetmeye çalıştım.
Selam :) Uzun bir aradan sonra been dlfmkdfmms. Hesabımdaki diğer YoonKook hikayelerine de bir göz atın derimm ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
