Şarkı bölümde geçiyor iyi okumalar :)
🖤
"ANNEM Mİ?" diye hiddetle bağırdı Uraz. Hepimiz şaşkınlık içerisinde Uraz'ın annesi olduğunu söyleyen kadına ve Uraz'ın üzerinde bakışlarımızı dolaştırıyorduk.
"Evet annenim, lütfen beni anla" dedi kadın hem mahcup hem de hüzünlü bir ses tonuyla.
Uraz sabır dilercesine derin bir nefes aldı ve kısa süreliğine gözlerini kapayıp açtı. Daha yeni yeni çıkmaya başlayan sarı sakallarını sıvazladı, kadına dönüp;
"Anlat, başından sonuna kadar her şeyi anlat." dedi sesi cinayet işlemeye hazır bir seri katilin soğuk kanlılığı kadar sakindi ama bu sakinliğinin fırtınadan önceki sessizlik olduğu aşikardı. Ya tüm her yeri yıkıp geçecek yada tatlı bir meltem gibi seni huzura kavuşturacaktı.
Kadın cesaretini topluyormuş gibi ilk önce derin bir nefes aldı ardından konuşmaya başladı.
"Biliyorum bizim öldüğümüzü sanıyor......" derken Uraz kadının lafını bölüp konuşamaya daldı.
"Babamda mı hayatta?" kadının yüzü düştü ve bir kaç damla gözyaşı, gözünden yanaklarına ardından çarşafa aktı ve dağıldı.....
Kadının sakinleşmesini bekledik kısa bir süre daha sonra kadın ağlarken bir yandan da konuşmaya başladı.
"Babanla ben özeldik aynı siz gibi, ne kadar onlardan saklanmaya, kaçmaya çalışsak da bizi buldular sen daha 3 yaşındaydın."
O GÜN
"EFSUN, BULDULAR BİZİ" diye hiddetle bağırdı Uzay. Kafamdan binlerce düşünce aynı anda kol geziyordu. Bizi kaç senenin ardından yakalamışlardı. Bize istediklerini yapabilirlerdi ama Uraz'a, Uraz'ıma ise asla. Ne olursa olsun onu koruyup, kollayacaktım.
"Neden daha önce göremedin?" diye sordum Uzaya yani namı-değer kocama. Uzay 1 gün önceden olucakları rüyasında görür eğer bizi buluyorlarsa yer değiştirirdik, ama büyü gibi bir şey yapmış olmalılar ki şimdi göremedi telaşla Uzaya sorular sormaya başladım.
"Ne zamana geliyorlar?, kaç kişi geliyorlar?"
"2 dakikaya burdalar Uraz'ı bodrum kata götürüp geliyorum." dedi ve koşar adımlarla Uraz'ı bodrum kata götürdü, bir çocuğumuz olduğunu bilmiyorlardı. Artık kaçamazdık bu bizim sonumuzdu...
"Annecim korkma tamam mı ben seni her zaman sevdim. Burada biraz bekle hiç sesini çıkarma biz yukarda babanla dövüş dersi alacağız sesler onun için olucak korkma seni alırlar buradan. Seni çok seviyorum tamam mı?" dedim ağlayarak
"Anne aylamaa ben şana kıyamam ki. Hem ben hiç kokmam şiz dövüşünüzü yapın ben buyda bekyeyim. Ben de şenii çooookkk seviyoyummmm" dedi ve küçücük, minnacık elleriyle gözyaşlarımı silmeye başladı.
"Bende seni annem, bende seni." dedim ve ağlayarak merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım.
Telefonumu aldım ve bizim bunca zaman kaçmamıza yardım eden can dostum olan Manolyayı aradım onunda daha Uraz'dan 1 yaş küçük çocuğu vardı ve o da benim gibi bir orda bir burdaydı.
ona tam aynen şöyle yazdım;
Hakkını helal et Uraz'ı tam 1 saat sonra buradan al ve yetimhaneye bırak kesinlikle yetimhaneye bırak kendine de Savaşa da dikkat et. diye mesaj gönderdim ve konumumuzu da ekledim Uzay elinde bir kaç silahla yanıma gelmişti.
