BİLİNMEYEN NUMARA

64

Odadan çıktığımda annemle  babam oturuyorlardı. İlk önce koşup onlara sarıldım. Annemin morali çok kötü duruyordu. Acaba gerçek annemi buldum diyemi? Onlarla biraz sohbet ettikten sonra gerçek annemin odasına gittim. Odasından içeri girip yanına gittim. Uyuyordu. Yine kıpırdamıyordu. Nedense yine içim ürpermişti. Bunda bir sorun vardı. Annemin bu kadar bitkin olması garipti. Koşarak odadan çıktım bunun nedenini öğrenmem lazımdı. Doktorun odasına gittim. Doktor yüzü asık bir şekilde bir şeyi inceliyordu. 

'' doktor bey size bir şey sormam lazım'' doktor kimden bahsettiğimi anlamış gibiydi. Üzgünce bana baktı.

'' kızım büyüklerini çağırırmısın , konuşmam lazım onlarla'' 

Bişey oluyordu , bunu benden saklıyordu. Bağırarak karşılık verdim.

'' her ne olduysa bana söyle''

Sonra bağırmamın yanlış olduğunu hatırlayıp daha sakince söyledim.

'' Doktor Bey nolursun bana söyle, ordaki benim annem. Bilmem lazım''

Doktor ısrarcı olduğumu anladı ve konuşmaya başladı.

''annen hiç iyi değil maalesef''

'' nasıl yani?''

''annen aldığı ilaçlar yüzünden kısmi felç geçirmiş aynı zamanda konuşma yetisi tamamen kaybolmuş.''

 '' ne ilacı! Hayır o konuşabiliyo , benle konuştu ama''

'' konuşma yetisini yakın kaybettiği belli oluyor zaten.''

'' yani daha hiç konuşamayacakmı? ya da hiç hareket edemicek mi?''

Doktor bir dakika boyunca sustu sonra başını eğip

'' yaşayacağından şüpheliyiz'' dedi.

 Son duyduklarıma inanmayarak doktora bağırdım.

'' saçmalama, annem yaşıyo , yaşayacak. Ben ona daha yeni kavuştum. O ölemez''

'' seni anlayabiliyorum ama durum bu kızım , üzgünüm'' 

Daha fazla doktoru dinlemeden odandan çıktım. Gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile. 

'' güzelim , niye ağlıyorsun?''

 Bizimkilerin yanına vardığımda hepsi bana bakıyordu.

Koşarak Ege'ye sarıldım. Ağlamam hıçkırıklarla şiddetlenmişti. Hepsinin etrafımda olduğunu hissedebiliyordum. 

'' Su'cum niye ağlıyosun , noldu?'' 

Bu sefer soran Boraydı.

Rüzgarda annesine yeni kavuşmuştu. Hatta tam tamına benden önce bir saat annemizin yanından ayrılmamıştı. Ağladığını bile görmüştüm. Egeden ayrılıp Rüzgarın yanına yaklaştım. Aniden Rüzgara sarıldım. Oda afallamış sonra bana sarılmıştı. 

'' rüzgar , ben çok kötü bir şey öğrendim''  dedim. Hala sarılırken bana sordu.

'' ne öğrendin güzelim , hadi meraklandırma'' 

Sesi telaşlıydı. Annemle ilgili olduğunu anlamıştı.

'' doktor annemizin yaşayacağından emin olmadığını söyledi yani annemiz ölebilirmiş Rüzgar. '' dedim hıçkırıklarımın arasından

Herkes şoktaydı. En çokta Rüzgar. Bedeninin titremesinden ve nefesinin kesikliğinden belliydi. Benden yavaşça ayrılıp yüzüme baktı.

'' ama daha yeni kavuştuk'' dedi.