ANONİM TEXTİNG (DÜZENLENDİ✔)

-44

Şimdi diyorsunuz dur ki bu kız mal mı, niye uyumuyor. Tabiki mal değilim. Çok.. çok heyecanlıyım. Hayalim gerçekleşmişti en büyük hayallerimden biri olan Emirin annesiyle tanışmıştım. Levent amcayı müdürümüz olarak çok seviyordum zaten. Birde Emirin babası olarak tanıştıktan sonra herşey çok daha farklı olmuştu.

Hepsini çok seviyordum. Kendi ailemde hissedemediğim sevgi duygusunu ilk defa onlarda hissetmiştim. Bu canımı yaksada artık bir noktada bu olanlara alışmak zorunda olduğumu biliyorum. Alışmakta zorundayım. Annem öldü... haksız bir şekilde ölmedi ama... haklı da diyemiyorum. Babam zaten hapishanede..

Şimdi bir ailem yıkılmıştı.. Emir sayesinde ikincisi oluşmuştu. Artık sonunda gözüme giren uykuyla yan dönüp yorganı omuzlarıma kadar çektim ve gözlerimi kapattım. Kaldığım odanın kapısının sessizce açılmasıyla korkuyla irkip hemen kalktım ve karşımda bir adet sırıtan Emirle karşılaştım. Korktum ya!! "Uyumadın mı daha güzelim." Dedi sessizce. Olumsuzca kafa sallayıp endişeyle ona baktım. Elimi sallayarak,"Git hadi git git annenlere rezil olmayalım." Dedim. Emir benim aksime dediklerimi umursamadan kapıyı kapatıp yavaşça gelip yanıma uzandı ve sırıtarak bana bakmaya başladı. Allahım yerim ben bunun tipini.

"Emir? Gitsene ."dedim. Ama hala sırıtıyor. "Emir kime diyorum ben ya hadisene git." Dedim ve itmeye başladım. İttiğim ellerimden tutup beni aniden altına çekip üstüme çıktı. Tam çığlığı basacaktım ki elini hemen ağzıma bastırıp susmamı sağladı. "Bence senin bu sesinden yakalanacağız." Dedi. Ben hala olayın şokunu üstümden atamamışken tekrar konuşmaya başladı. "Hem ben burda uyumak istiyorum. Sende bir yere gitmiyorsun." Dedi. Ulan kalk çocuk üstümden.

Bu kadar yakın olma bana bayılacağım. Resmen bedenlerimiz bütünleşmişti. İtraz etsem beni kesin öldürür. Kafamı sallayarak, "Tamam." Dedim. Dahası ne kadar diyebildiysem. Hala ağzımda ki elini çekmemişti. "Ya çeksene şu elini." Demeye çalıştım ama anladığına eminim. Kahka atmamak için kendini zor tutuyordu. Ve yavaşca üzerimden çekilip kendini yan tarafıma attı. Ben sinirle kalkıp tam yüzüne doğru kızacakken elini omuzlarıma koyup kalkmamı engelledi ve aynı benim gibi sırt üstü uzanıp tavana bakmaya başladı.

"Böyle kalalım."dedi ve derin bir nefes alıp kafamın altından kolunu geçirdi ve beni kendine çekip yan yana olmamızı sağladı. Kafamı göğsüne koyup aynı şekilde yukarı bakmaya başladım. "Herşey ne kadar da çabuk gerçekleşti baksana güzelim. Sen önce anonimdin. Bana yazıyordun bana yazarken bile sinirlenemiyordum. Arada kalbini kırıyordum sonra eşek gibi pişman oluyordum.

Nedensizce ben kim olduğu belirsiz anonime zaten en başından beri tutulmuştum. Çünkü sen bana aşkı öğrettin. Gerçek aşkı ve gerçek hayatı. Yalan dünyamdan çıkardın beni. Sana nasıl kızabilirdim ki bana anonim olduğunu söylemediğin için. Aslında hiç tahmin etmemiştim. Çünkü Mira olarak bana çok serttin ama anonim olarak tam yumuşacık bir kediydin. Ama şunu hiç gözden kaçırmadım. Sinirlenince aynı Mira oluyordun. Arada da düşünüyordum ama sonra senin okulda ki sinirli halini düşündükçe bu kararımdan vazgeçiyordum.

Şimdi diyorum ki iyi ki sen sevgilim.. iyi sen ve ben.. iyiki biz. Ben seninle tamamlandım. Bir daha hiç ayrılmamak üzere.. ben sana dallarımı açtım sen bana kondun. Biz kimse ayıramiyacak. Ölüm bile.." dedi ve bana döndü. Ne zamandan beri ağladığımın bile farkında değilim. O kadar duygusal konuşmuştu ki en başından beri mutluluk göz yaşları döküyordum. Aynı şekilde bende ona dönüp burunlarımızın bir birine değmesini sağladık. O kadar yakındık ki dudaklarımız bile birbirine değecekti. Ama emir öpmek yerine nefesimi nefesine ekliyordu. Bence de bu daha iyiydi. Onun sıcak nefesini yüzümde hissetmek.

"Çok güzelsin." Dedi ardından ve alnını alnıma yaslayarak gözlerini kapattı. Aynı şekilde hiçbirşey söylemeden sadece mutlulukla göz yaşlarıma bir son verip gözlerimi kapattım. Mutluluktan ağladığımı anlamıştı ve silmeye kalkmamıştı. Çünkü akan göz yaşlarımın en son üzerine bir öpücük kondurup tamamen kendimizi uykuya teslim ettik.