ANONİM TEXTİNG (DÜZENLENDİ✔)

-56

Bölüm ithafı❤senmak61 Hivalaya güzel yorumlarınız için binlerce kez teşekkürederim.

****

Yeni açan bir papatya kokarmıydı ki? Ben hiç denemedim çocukluğum darılma bana. Deneyemedim. Koklayamadım. Bu fırsat bana sunulmadı. Hayatın oyunları senide peşimden cezalandırdı. Özür dilerim çocukluğum.

&

Solan bir papatya kokarmıydı? Deneyen oldumu? Ben deneyemedim büyüklüğüm. Hep küçük kalıpta hiç büyüyemeyen büyüklüğüm. Eğerdi kendini. Gövdesiyle birlikte hayata küserdi. Peki ben neden hayata hiç eğilmedim? Belki de o an daha gelmemiştir..

Gelmemek üzere gecikmiştir. Gerçekleşmek üzere oluşmuştur.

14 saat 32 dakika ve son saniye 19 saniye. Gözlerimi bir kez olsun kapatmadan sadece Efsanı düşündüğüm saat. Onu birdaha görmek için önümde ki bulunan saatleri saydığım o an. O saniyeler.

Hastanenin önünde Emirin arabayı durdurmasıyla titreyen parmaklarımla kapıya uzanıp yavaşça açtım ve bedenimi dışarı çıkarttım. Emirle özel numara hakkında tek kelime etmemiştik. Belki oda farkında dır. Ne yeri ne de zamanı. Benim için çok zorlu bir süreç başlamıştı. Aklımda bin bir soru vardı. Tamamen köşeye sıkışmış gibi hissediyordum. Tamamen yenilgiye uğramıştım.

Sessizce Emirin yanına adımlayıp kendimden bile hiç beklemediğim o an koluna iki kolumu sarıp , yanağımı koluna yasladım. Benim böyle durmama izin vermeden kolunu hafif kendine çekip kalkmamı sağladı ve o an kolunu omzumdan aşağı sarkıtıp beni tamamen kendine çekti. Şimdi ise Emirin kolları arasında neredeyse kaybolmuştum. Bu huzuru bir daha hiç bir yerde tadacağımı sanmıyorum.

Hastaneye Efsan için gelmiştik ve şuan aynı şekilde o kata çıkıyorduk. Belki odası aynıdır diye içimdeki umutla Emire inat biraz daha hızlı adımlar attım. Destek olmak istiyordum. Bir anne nasıl çocuğunu kaybederse aynı şekilde bir kişilerden güç almak en çok ihtiyacı olan şeylerdi. Belki destek değildi ama en azından sevgi ve güvende olabilirdi.

Asansörün açılmasıyla Emirin kolunun altından çıkıp hemen sağ tarafımızda duran bilgisayar başında ki kadına doğru adımladım. Benim geldiğimi farkettiği an elinde ki dosyayı bir kenara bırakıp bana dikkat kesildi. Emirde aynı şekilde yanıma gelip elimi tuttu. "Merhaba." Dedim ve derin bir nefes aldım. Sesim titriyordu çünkü korkuyordum. Dün bayıldıktan sonra umarım kötü birşey olmamıştır diye içimde ki bütün duaları okumuştum.

"Buyrun." Kadının sesiyle bakışlarımı masadan çekip yüzüne çevirdim. " Efsan." Dedim ve sustum. Gerçekten Efsanın soy adını bilmiyordum ve ben adını söylüyordum. Kim bilir başka kaç kişi vardır efsan adında. "Yani şey Işıl doktorla görüşmek istiyorum." Dedim. Kadının az önceki söylediğim isimle bana anlamazca bakan yüzü değişti ve kafasını sallayıp bilgisayara odaklandı. "Tabiki efendim randevunuz varmıydı?" Diye sordu.

Ne!

Tabiki yoktu.

Olumsuzca kafa sallayıp üzgünce bakışlarımı Emire çevirdim. Onunda bakışları yüzümdeydi ve da aynı şekilde üzgündü. Oda istemişti Efsanla konuşmamı. En azından ona destek olmamı.

Sen bu değilsin kızım vazgeçme lan Mira. Söyle itraz et.

Ulan iç ses yemin ederim iyiki varsın.

Kimse duymasın senle konuştuğumu hazır hastaneye gelmişken tıkarlar beni tımarhaneye.

İlahi kız.