ANONİM TEXTİNG (DÜZENLENDİ✔)

-18

"Mira buraya gel!!" Okuldan yeni gelmiştim ve odama çıkacakken babamın salonda gürültülü bir şekilde bağırmasıyla kolumda düşmek üzere olan çantaya asılıp adımlarımı salonda Sinirli bir şekilde bana bakan anneme ve babama doğru attım. Babam koltukta oturmuş kaşlarını çatmıştı. Annem ise yüzünde ki umursamaz tavırla yüzüme boş boş bakıyordu.

"Otur şuraya." Dedi emir vererek. Dediği gibi karşılarında ki koltuğa oturdum. Annem babamın koluna dokunup, "Sakin ol."dedi. Yüzümde ki umursamaz tavır hepsini sinir ediyordu. "Seninle açık konuşacağım. Bugün bahçede bir oğlanla oturuyormuşsun. Erayın arkadaşlarından biri görmüş. Kim o!?" dedi. Dişlerinin arasından tıslayarak. Emir...emir'den bahsediyordu. O benim sevdiğim çocuk baba.. sevdiğim canımdan herşeyimden sevdiğim çocuk.

"Arkadaşım." Dedim sesimi ifadesiz tutarak. "Arkadaşın?" Tek kaşını kaldırıp alayla dediğimi tekrarladı. "Ulan nasıl arkadaşın dip dibe oturuyormuşsunuz!" Diyerek bağırdı ve üzerime gelmeye başladı. Annem oturduğu yerinde kollarını kendinde bağdaş yapmış bir şekilde duygusuzca babamın üzerime gelip kolumu kavrayarak kaldırmasını seyretti. Kolumun acısından yüzümü buruşturdum ve gözlerimin dolmasını engelleyemedim. "Başlarım lan o arkadaşına!"dedi kolumu daha çok sıkarak. "Bir daha duyarsam erkeklerle konuştuğunu yemin ederim öldürürüm seni!" Dedi ve yüzüme tükürür derecesinde konuşup sert bir şekilde diğer koltuğa fırlattı.

Yüz üstü diğer koltuğa düştüm. Karnımın ani hareketle bir sızının oluşmasıyla acı içinde göz yaşlarım döktüm. "Bide geçmiş arkadaşım diyor! Bilmiyormuyum lan ben seni!" Ardı ardına bağırmasına karşılık annemin sesi doldurdu kulaklarımı. "Bir daha böyle bok yediğini duyarsam yemin ederim alırım seni okuldan!" Dedi. Dayanamam.. dayanamam ki Emiri görememek.. canımı yakar.

"T-Tamam." Dedim hçkırıklarımı serbest bırakarak. "Siktir git odana!" Dedi babam küfürler içinde bağırarak. Koltukta ki düşüş şeklimi düzeltip titreyerek ayağa kalktım. Yerdeki çantamı alıp titrek adımlarla merdivenlerden çıktım. "Ölmek istiyorum.." dedim fısıltıyla. Binlerce kez fısıldadım. "Nefret ediyorum sizden.." odaya girip direk kapımı kilitledim. Çantamı yatağa doğru fırlatıp banyoya girdim. "Nefret ediyorum!" dedim. İki elimle yüzümü avuçlayarak hıçkırmaya başladım. Sırtımı banyonun mermerine vererek yere doğru kaydım. "N-Nefret.." dedim yüzümü avuçlayarak..

Bir çocuk ailesinden nefret edecek kadar üzülmemeliydi.

Engel olamiyacaksınız.. emiri görmeme engel olamiyacaksınız.. alamazsınız... a-alamaz- alamazsınız.. yüzümdeki ellerle göz yaşlarımı silip boş boş soğuk mermere baktım. "Söylemek istiyorum artık.. belki sever beni.. belki değer verir bana.. belki inanır güvenir kollar beni.. söylemek istiyorum.. Sevmezse ne Mira adında biri ne de anonim adında biri kalacak, kimse... kimse kalmayacak, biterim.

Kalk mira! Kalk sen bu kadar güçsüz değilsin.. senin savaşın buraya kadar sürmemeli.. sen anonimsin.. sen Mirasın kendine gel.

Sizde de oluyormu.. tamamen pes ediyorsunuz artık.. ama yanınızda bir arkadaşınız yok. Teselli edecek bir anneniz babanız kardeşiniz yok. Ama içinizde ki ses var. Beni yalnızlığımdan çıkaran tek bir kaynağım iç sesim var.. ben güçsüz değilim! Ellerimi iki yanımda mermere koyup destek aldım ve ayağa kalktım. Musluğu açıp yüzüme defalarca kez soğuk su vurdum. "Ben güçsüz değilim.." defalarca kez vurduğum su sayesinde artık yüzüm kızarmıştı. Musluğu kapatıp yüzümü havluyla kuruttum.

Yatağa adımlayıp yorganın altına girdim. Telefonumu çıkartıp sosyal medyama girdim. Tam iki haftadır hiç girmemiştim. Bir çok istek vardı. Çoğu kişi okuldandı. Hemen hepsini onayladım. Selene geri takip yapıp geriye kalan son üç kişiyide onayladığımda yeni bir istek daha geldi.