ANONİM TEXTİNG (DÜZENLENDİ✔)

-26

"B-Baba." Dedim titreyen dudaklarımla. Emirde hemen arkasına dönüp babama baktı. Babam bir bana bir de emire bakıp yumruklarını sıktı. Nolur.. nolur Emire bir zarar verme Nolur.. "Ne diyor lan bu oğlan!" Diye bağırdı. Emir kenara çekilip bana bakmaya başladı. Sinirden ellerim titriyordu. Konuşacak gücü kendimde bulamıyordum.

"B-Birşey demiyor." Dedim bir adım atarak. Hızla üzerime doğru geldi. Kolumu kavrayarak sıkmaya başladı. "Siktirtme lan ağzına ne diyordun lan sen benim kızıma!!" Dedi Emire doğru bağırarak. Emir sinirle ellerini yumruk yapıp babamın kolumu sıktığı ellerine sertçe vurup kolumdan kavradığı gibi beni arkasına aldı. Babama öfkeyle bakıp, "Duydun işte ne dediğimi." Dedi. Ne! Ne diyorsun emir? Ne diyorsun!

"Emir!"dedim uyarıcı bir sesle. Sadece bir kaç saniyeliğine yüzüme bakıp tekrar babama döndü. "Siz kızınıza el kaldıracak kadar alçakmısınız?"dedi sinirle. Babamın sinirden yüzü kast katı kesilmişti. "Sen kimsin de benim kızıma dokunabiliyorsun!"dedi ve emirin yüzüne doğru bir yumruk attı. Emir bir kaç adım gerileyip yüzünü tuttu. Ağzımdan acı dolu bir çığlık çıktı. "Emir!!" Hemen emire doğru koşup koluna dokundum. "İyimisin?"dedim göz yaşlarımın arasında.

"İyiyim anonim."dedi. Elini burnuna götürüp kanı eliyle sildi. O an saçlarımda hissettiğim parmaklarla ağzımdan acı dolu bir çığlık çıktı ve geriye doğru düşüp babamın kolları arasına bıraktım kendimi. Ben böyle hayal etmemiştim ki sevdiğim.. ben böyle hayal etmemiştim anonim olduğumu öğrenmeni.. böyle yüzleşmeyi.. böyle yüzleşmeyi hayal etmedim

Ben bunları haketmedim. "Seni kendi ellerimle öldürürüm." dedi ve saçlarımı bırakıp yüzüme doğru tokat atacaktı ki emir babamın kaldırdığı elini tutup sıkmaya başladı. "Sakın!"dedi dişlerinin arasında konuşarak. "Sakın ona dokunayım deme!"dedi ve sertçe omuzlarından geriye doğru itti. Durduramıyordum kendimi. Bir taraftan elimi kalbime bastırıp diğer taraftan deli gibi göz yaşı döküyordum.

Nolur kabus olsun herşey.. nolur nolur nolur... nolur.

Nolur kabus olsun. Nolur.. N-Nolur.

"Sen kimsin lan!"dedi babam bağırarak. "A-Arkadaşım." Dedim emirden önce davranıp titreyen ellerimle göz yaşlarımı sildim. Bana öfkeyle bakıp bir adım da üstüme yürüdü. O an emir tam ortamıza geçip beni tekrar arkasına aldı. " Ona dokunma!!"dedi bağırarak. Babam derin derin nefes alıp, "Sevgilisimisin?"diye sordu. Elini boynuna götürüp derin derin nefes almaya çalıştı. "Evet." Aramızda ki derin sessizliği bozan yine Emirdi. Evet demişti.. evet demişti.. benim olduğuma karşı hayal kırıklığına uğramamıştı.

Babamın yüzünde daha önce görmediğim bir hüzün oluştu ve direk yere düştü. O an benim için ölüm sessizliği olmuştu. Baba diyecek tek kelimem kalmamıştı. Emir benden önce davranıp yerde baygın yatan babama doğru gitti ve gömleğinin bir kaç düğmesini açmaya başladı. Ben.. ben ifadesizce babamın yerde yatan bedenine bakıp dizlerimin üstüne çöktüm ve dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerimin arasına koydum. Kabus herşey... kabus.. kabus.. etrafta ki sesler yükselmişti. Müdürün bir kaç öğrencinin emirin ambulansı arayın diye seslenen bir çok kişinin sesi birbirine karışmıştı. Kafamı kaldıracak gücü bulamıyordum kendimde. Öylece yerde yüzümü saklıyordum.

Dayanamam ki baba.. nolursa olsun gitme.. gitme baba gitme.. gitme diyemiyorum.. özür dilerim.. özür dilerim. Çok uzun sürmeden ambulans sesi geldi. Emir.. emir o ölüm saniyeliğinde yanıma gelmemişti ben öylece yanımda duran fularlara bakmak için kafamı yana çevirip yerde ki fulara baktım. Kuş uçuyordu.. bir tarafta da sevdiğinin üzerine konmuştu.. ağaca.. ağaca konmuştu kuş. O ağaç benim için emirdi.. ama ben daha konamadan yere çakılmıştım.

"Mira." Bedenimi sarsan ellerle kafamı iki yanıma salladım ve önümde kızarık gözleriyle bana bakan emire çevirdim bakışlarımı. Bana.. bana çok üzücü bir şekilde bakıyordu. O an emirin hemen arkasında ambulansa takıldı gözüm. Babamı sedyeye yatırmış ambulansa koyuyorlardı. O an ağzımdan delice hıçkırıklar çıkmaya başladı. "Baba."  dedim fısıldayarak. Ben.. ben çok güçsüzdüm.. çok güçsüzdüm.

"Kalk hadi güzelim gel bizde gidelim."dedi. Emiri duyuyordum ama dediklerini uygulayacak hali bulamıyordum kendimde. Titreyerek kafamı olumlu anlamda salladım ve sarsak bir şekilde kalkıp emirin koluna dokundum. Emir hiç düşünmeden ellerimizi birleştirip bizi arabasına doğru adımlattı. Önce birleşen ellerimize ardından yan yanalığımıza baktım..

Ben hiçbirşeyi böyle hayal etmemiştim ki... ben hayal etmiştim sadece.. sadece hayal etmiştim. Nasıl arabaya bindik nasıl hastaneye geldik hiç bilmiyordum. O kadar hızlı bir şekilde hastaneye gelmiştik ki şuan sırtımı hastane duvarına yaslayıp yere çöktüm. Deli gibi ağlıyordum. Ağlayacak halim bile kalmamıştı. Ama sen ağlamayı seversin..

Sevdiklerimin hiçbiri iyi olmadı.. h-hiç h-hiçbiri.. emir karşımda durup bana bakmaya başladı yanıma gelecek gücü belki de oda kendinde bulamıyordu. Ona bakmamla oda bana bakıp hemen yanıma geldi ve yanıma diz çöküp kollarıyla sardı beni. "İyi olacak." Dedi ve daha sıkı sarılmaya başladı. "İ-iyi olacak demi?" Dedim. Başımı emirin göğsüne koyarak. Oda çenesini saçlarıma koydu ve kafasını salladı. Yarım saat boyunca böyle kalmıştık. Koridorun sessizliğine alışmıştım ki o an.. işte o an..

Bütün hastaneyi dolduracak şekilde annemin çığlıkları doldurdu. Ağlayarak bize doğru koşuyordu. N-Nefes alamadım.. annemi babamı kardeşimi bu hale getirdim... b-ben k-kötü biri değilim... ben kötü bir değilim.

"Allah belanı versin!!" Diye bağırarak üstüme doğru geldi annem. Başımı daha çok emirin göğsüne bastırıp kendimi saklamaya çalıştım.

Ben nefes alamıyorum...

Almak zorundasın..

Neden..

Emir var mira.. sana destek oluyor ayakta olmaya çalış.

...

Böyle bir olay bekleyenler buraya yazabilirmi:)?

Bugün yalnızca bir bölüm gelecek. 23 kasımdan itibaren tam bir hafta boyunca 11 tane sınavlarım var. Gerçekten sınavlarım bitsin çok düzenli ve bomba gibi döneceğim. Belki iki bölümde gönderebilirim. Ama bugünlük yalnızca bir bölüm❤

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum.😘😘

İyi günler❤