ANONİM TEXTİNG (DÜZENLENDİ✔)

-67

Kuşlar uçmak için mi var olmuştu. Yani bizim bildiğimiz kadar başka amaç uğruna ve ne pahasına olursa olsun bir parça mutluluk için mi var olup insanları en derin noktada yere çakabilmek için mi oluşmuşlardı.

Neden etrafta yalnızca kuşların acılı çığlıkları geliyordu.. neden kuşlar her bir taraftan değişik sesler çıkartıp sanki acı çekermişcesine yardım çağırmak için bağırışıyorlardı? Bizim hikayemiz kuşların kanat çırpma süresine kadar mı var olmuştu. Peki neden şu an hayat durmuştu. Neden bir kere olsun hayatımda ilk defa zamanın durduğunu ve tek kelime dahi edecek gücün kolumdan çekildiğini hissetmiştim. Neden olmuştu?

Ne çok sorular vardı. Ama kuşlar duymuyordu. En büyük hataları kör olmaktı ama kuşlar bana bile kör olmuşlardı. Yaralarım acıyor bastırma çırp kanatlarını güzel kuş. Yere değilde ağaca kon. O eşsiz güzel sesini gökyüzüne doğru seslen.

Zaman kavramı şuan o kadar boştu ki Sanki hayatımda ilk defa hayat durmuştu. Karşımda kimse yoktu. Her yer karanlıktı. Tek bir varlığa dair ne ses nede nefes alışına dair bir tık ses yoktu. Kalbim ağzımda göğüs kafesimi delip acı içinde dışa doğru yüksek sesle çarpmak için can atarken çoktan sicim sicim göz yaşlarım gözlerimden dökülmüştü. Neden hareket edemiyordum. Neden tek bir kelime dahi söyleyemiyorum. Neden içimde hayatımda hiç yaşamadığım bir korku var. Neden hayat bana bu kadar acımasız. Neden herşey bir nedenle başlıyor.

Hayat beni nedenlerle mi boğmak için cezalandırmıştı. Neden göğüs kafesim acı içinde nefesimi kesti. Neden nefes alamamak canımı yakmıyordu. Neden biraz olsun nefessizlikten acı çekmiyordum. Kuşlar durmuştu kalbim durmak yerine daha fazla acı çektirmek için göğüs kafesimi daha şiddetli çarptı.

"A-Abla." Biri sesleniyordu. Uzak diyarlardan soluk kuşlara yerde can çekişip ölen kuşlara doğru biri seleniyordu ama ses çok uzakta geliyordu. Kalp atışımın delice çarpmasından dolayı tek bir ses gelmiyordu. "A-Abla kendine gel." Al bak işte güzel kuş aynı ses bir kez daha seslendi. Uzaklara doğru kaçan nefesimi geri almak için çaba sarf ediyordum ama gelmiyordu nefesim. Benim içinde hayat durmuştu. Benim duyduklarımla hayat durmuştu. Hayatım boyunca hep duymaktan korktuğum sözler dökülmüştü ama ben korkudan zamanı durdurmuştum. Kendi çapımda zamanı durdurmuştum ama erçek sanal dünyada zaman devam ediyordu. Zaman akıyor hayat süreyle yarışıyordu.

"E-Emir." Fısıltıyla dökülen sözler tek bir isimden ibaretti. Emir.. Emir diyebilmiştim sadece. Birşey olmuştu geri vermişlerdi nefesimi. Kalbim yine aynı hızla göğüs kafesimi deliyordu ama bu sefer kendime gelmiştim. Bir çırpıda ayağa kalkıp Erayın şaşkınlıkla çıkan sözlerini büyük bir bağırışla durdurdum. "Sus!!" O an ağzımdan bir hıçkırık çıktı ki koltukta duran telefonumu ellerimin arasına alıp titreyerek rehbere girdim ve ilk kayıt listesinde bulunan Emirin ismine tıkladım. Nolur aç Emir.. nolur aç..

Çalıyor.. çalıyor.. çalıyor.. çalıyor..

Cevap vermediği an bir kez daha çıktı ağzımdan koca bir hıçkırık ve koşarak dış kapıya doğru gittim. Hemen ayağıma çizmelerimi geçirip dışarı attım kendimi. "Abla dur bekle." Eray arkamdan bağırsada onu beklemeden ayağımda ki topuklarla taksi durağına doğru koştum. Öyle bir koşuyordum ki her adımımda yüzüme ve çıplak kollarıma çarpan soğukluk kalbime bir yenisini daha ekliyordu.

Mira nolur sakin ol...

İlk defa iç sesin dediklerini anlayamıyordum. Bir taraftan koşuyordum bir taraftan da telefonumda Berkin adına basıp onu arıyordum.

Çalıyor çalıyor çalıyor.. açıldı

"B-Berk" dedim ve deli gibi hıçkırıp tek ismini söyleyebildim ağlayıp koşarak. Karşı taraftan bir süre ses gelmedi. Gelmesini belki haberi varsa iyi birşey söylemesini bekledim ama ses gelmedi. "B-Berk." Dedim bir kez daha ve o an adımlarım durdu. "Mira?" Şaşkınlıkla Berkin sesini duymamla öyle bi bağırdım ki nefesim daraldı. "Berk Emir!!" O kadar çaresiz çıkıyordu ki sesim o an sanki boş sokakta sesim yankılanmıştı. "Mira iyimisin Noldu Emire?" İşte bir umut daha. Birşey olsaydı ilk haberi Berk alırdı onu biliyordum. Derin bir nefes alıp telefonu kulağıma daha fazla yaklaştırdım ve acı içinde konuştum. "Berk bilmiyorum babam Emirin peşine düşmüş birşey yapacak aradım ulaşamıyorum nolur birşey yap!" Dedim. Deli gibi sokak ortasına hıçkırarak ağlıyordum.