Chasing Heartaches (Shattered Pieces Series #1)

Chapter 26

26 - Non-existent world

Non-existent world

He opened his car for me. He was in all smiles when he closed the car's door. Kanina pa naka-plaster ang mukhang mamahalin niyang ngiti, hindi mawala wala iyon hanggan sa ngayon.

"Where are we going?" I asked. Kasalukuyan kong inaayos ang seatbelt nang makapasok siya sa driver's seat.

"Where do you wanna go?" balik na tanong niya sa akin.

Napaisip ako. Honestly, wala akong gustong puntahan ngayon. I even want to stay in the condo and do nothing with him. And I don't have any experience from dating so... wala akong kaide-ideya kung ano ang mga ginagawa at pinupuntahan kapag nag de-date.

"Do you wanna go to the mall?" sumulyap siya sa akin bago bumalik ulit sa harap ang tingin dahil sa pagmamanaho.

"Ikaw ba?" pagbabalik ko muli ng desisyon sa kaniya. Hindi ko talaga alam kung ano ang magandang gawin.

"You have a place in mind? We can go there if you want."

"Wala akong maisip, ikaw ba?" Balik na tanong ko ulit. Natatawa na lang ako sa sarili ko.

"I'm asking you, Waige."

I felt the butterfly in my stomach fighting with each other. This is not the first time that he calls me by my name but this sounds so heart hammering.

"Bakit palagi mong binabalik yung tanong?" he asked. The side of his lips rose up.

"Syempre! Your opinion is also important. Hindi naman pwedeng ako lang ang maghihirap sa kakaisip." Wala naman talaga akong gustong puntahan, hindi naman ako gala kaya hindi ako updated sa mga bagong tourist spots.

Pag umaalis ako, palagi kong kasama sila Yno. Para lang akong kinidnap dahil wala akong kaalam-alam sa mga pupuntahan namin pero ang pinagkaiba lang ay willing akong sumama sa kanila at wala silang planong saktan ako o kahit kuhain ang mga organs ko.

"Cute," he whispered.

"Narinig ko 'yon."

Tumingin siya sa akin, amusement was so evident in his face. "So? Ano ngayon kung narinig mo? Cute ka naman talaga ah," sabi niya. He even manages to wink at me.

My face heated. I'm not really used to receiving compliments. It will always be a big deal if it was from him.

"I like you, Waige." He looked at me. It always feels like he was invading my whole. Ang mga alaga kong paruparo sa tyan ay naging bubuyog na yata dahil hindi na pang paruparo ang galawan at gulo nila sa loob.

Bakit ang straightforward niya?

"Stiff as always," he said. Naalarma ako ro'n. Gusto ko, normal ako sa kaniya. Not stiff, not overacting, just my true self.

"I'm not!" I replied. I am really in my true self now. Walang nagposses sa akin o ano man. I am me, siguro ganito lang talaga ang epekto niya kaya ganoon ang mga kilos ko.

"It's alright, Waige. I like you when you are stiff but I like you more when you are not."

Buts... I don't hate buts and I am hating it now.

Nahihiya akong tumingin sa kanya. Am I really that stiff?

I tried to loosen up and be myself more kaso nga lang parang ang oa naman masyado ng mga ginagawa ko. Para akong tanga na trying hard maging ako.

"I told you, It's alright"

Mas lalo akong naconcious dahil sa sinabi niya. Gano'n na ba talaga ka-oa ang ginawa ko? To the point na pinuna na niya.