Chapter 3

1K 31 13
                                    


Swimming

Kandaugaga ang tatlo para lang mapatahan ako sa pag-iyak. They are worried, I know that. Magkakapatid na turingan naming apat sa isa't isa kaya hindi nakapagtatakang ganoon sila umasta.

Nung gabing iyon ay hindi nila ako pina-uwi sa bahay. Babawi raw sila at may pupuntahan kami bukas.

Wala akong lakas na makipagtalo sa kanila kaya pumayag na ako. Ayoko rin namang makita si Windy. Pakiramdam ko ay pagod na pagod akong makipag-argumento sa kaniya.

Seryoso silang tatlo habang nanonood ng TV. May kakaibang aura na bumabalot sa kanila samantalang kanina pa naman ako tumigil sa pag-iyak.

They were blaming themselves, I can sense that. They thought that I cried because they push my mind to remember those memories. But in the other hand ako ang may kasalanan. Kasalanan ko kung bakit hindi ko matanggap tanggap na hindi ko sila nakikita ngayon.

"Give me your bag, Waige."

Napalingon ako sa gawi ni Yno. Nakalahad ang kamay niya sa aking harap—hinihintay na maibigay ko sa kaniya ang bag na yakap yakap ko.

"Why?" I questioned.

I looked at my black mini bagpack. Dalawang pares ng damit lang ang nagkasya doon, my wallet and charger was also inside, nothing special. Bakit niya pa kailangan ang bag ko?

"Just hand it to me." Hindi niya tinanggal ang nakalahad na lakad sa harap ko. His dark eyes was staring at me. Napipilitan kong iniabot sa kaniya ang bag na hawak.

Seryoso niyang sinilip niya ang laman ng aking bag. His eyebrows almost met. Nakatiim bagang siyang tumingin sa akin. Sanay na akong nakikita ang ganiyang itsura niya kaya't nginitian ko lang siya at nagkibit balikat.

His eyes left mine and drifted it to Zolen's. Nagtanguan ang dalawa bago tumayo si Zolen. Zolen smirked at me before he walked past me.

"Where are you going?" I asked.

"Mall."

Anong oras na? May bukas pa bang mall sa ganitong oras?

He graced his walking, he was like a king with full of authority. Ang malapad niyang balikat ay nawala sa aking paningin nang makalabas siya sa pinto.

"We'll leave early tomorrow. You should rest." Xywon offered me a separate room.

The dark gray and white combination of the wall made me think that it was really a bachelor's condo. The furniture was more in dark colors. The bed was on the right side with the mini table on its side. I let my eyes wandered. Each furniture of in this room cost a fortune.

"Waige."

"Hmm?" I didn't bother to look at him. He sat on my side and place soft clothes in my hand.

"You can use this."

I looked at the pair of green pajamas in my hand. The soft fabric touches my skin as I spread the pajamas to see what it looks like.

I think the size will fit on me. Bago pa nga iyon dahil may tag pa. Hindi ko na tinangkang tignan ang price dahil baka lumuwa lang ang mata ko.

Walang gana akong nagpunta sa bathroom at naligo, pati ang banyo ay naghuhumiyaw ng kayamanan. Nang mayari ako ay nag punta ako ng veranda.

I looked up in the darkest color I saw this night, the sky. The sky is full of twinkling stars, the moon who's not whole but still manages to shine the brightest. I wish I was the moon, I wish I could also shine even I am not whole.

My concentration got distracted when I heard something, galing iyon sa katabing veranda. I saw a man intently looking at me like the way I looked at the moon. Guni-guni ko lang ba o talagang gano'n ang tingin niya sa akin?

Chasing Heartaches (Shattered Pieces Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon