Chasing Heartaches (Shattered Pieces Series #1)

Chapter 54

Marry

Bakas ang pagkagulat sa mukha ng mama ni Tryne sa kaniyang sinabi. Ako rin naman nagulat sa pinagsasabi ng anak niya. He wasn't telling the truth, I know it.

The atmosphere around us was too much for me to bear. Gusto kong umalis pero hindi ko kayang hayaan na iwan dito si Tryne. She's a monster who ruined his son's life, she ruined us.

"Anong ginagawa mo rito, Ma?" ramdam ko ang diin sa salita ni Tryne kada tatawagin niya ang mama niya. I can even feel the burning rage through his hands on mine. Pahigpit nang pahigpit ang hawak niya sa kamay ko, hindi ako nagreklamo kahit na medyo nasasaktan na ako. My hand is the only thing that he could hold on, ayaw ko munang kunin sa kaniya iyon.

"What do you mean? This is my house, I can come here whenever I want," she said. I squeeze his hand to calm him down.

"This is Papa's. It's not yours, this will never be yours," he hissed. Ramdam na ramdam ko kung gaano siya kagalit ngayon. Naguguluhan ako. Alam ko na hindi makatarungan 'yung ginagawa ng Mama niya sa kaniya pero iba 'yung galit na nararamdaman ko, hindi iyon tungkol sa kanila ng Mama niya. It's something deeper.

His Mama frowned at him but I could see amusement in her eyes. "I am your father's wife. Kung ano ang kaniya ay akin."

"You never loved him! You only marry him because of money and his goddamn business," sabi ni Tryne. Tumataas baba ang kaniyang dibdib dahil sa galit. Tila nagulat ang mama niya sa kaniyang mga sinabi. Hindi ito nakapagsalita kaagad pero nang makabawi ay dali-dali itong lumapit sa amin at saka niya malakas na sinampal ang anak.

Napabitaw sa akin si Tryne pero walang ekspresyong lumabas sa mukha. Ako naman ay bahagyang napaatras sa gulat. Hindi kaagad ako nakagalaw sa kinatatayuan ko pero kitang kita ko kung paano kuminang ang mata ng Mama niya dahil sa luhang tumatakas sa mga mata nito.

"You useless kid! How dare you disrespect your mother like that?" the woman asked in rage. Hinawakan ko ang braso ni Tryne para hindi na siya makipagtalo pa. Ayokong makita siyang nakikipag-away, lalo na sa mama niya.

"You didn't even respect me and my decision and yet you are asking me to respect you?"

"Tryne, stop," malumanay kong sabi. I refuse to let him do this. Mali 'to. Alam kong may kinalaman ako sa galit niya sa mama niya. May malaking kontribusyon ako para magalit siya dito.

"I am your mother; I am the one who brought you to this world and this! Ito pa ang mga isusukli mo sa akin," mas galit na sabi nito. This is wrong, she is wrong. Oo, siya nga ang nagluwal kay Tryne pero kailanman hindi naging tama na isumbat niya ito kay Tryne.

He is free, he needs to be free.

"Tryne. Stop, please," sabi ko. Bahagya kong hinahatak ang kamay niya para makuha ang kaniyang atensyon.

I want him to look at me.

I want to calm him.

"I'm sorry," sabi niya nang tuluyan na siyang nakalma. Nasa kwarto kami kung saan niya ako dinala noon. Ganoon pa rin naman ang ayos pero may mga films na nakasabit sa bawat sulok. Hindi ko iyon pinansin kanina dahil mas gusto ko siyang pakalmahin pero ngayong kalmado na siya ay nagagawa ko ng tingnan ang mga larawan.

"When did you take these?" tanong ko habang hinahawakan ang mga litrato. Sceneries, puros ganon ang kaniyang kuha. Ni isa wala akong nakitang picture niya o kahit na sino na pwede niyang gawing model.

"Three years ago. Palagi kong iniisip na mas masaya 'to kung nandoon ka noon sa tabi ko," sabi niya. Kani-kanina lang ay nasa kama siya pero narito na siya sa tabi ko ngayon.