عمارت استارک فراموش نمیشه... ارباب فراموش نمیشه... تونی فراموش نمیشه... اون اسمونی که تیرگی شده طبیعتش فراموش نمیشه... اون اتاقا که هر کدوم یاداور یه خاطر بودن... یه درد... هر بار مرگ... فراموش نمیشه... هیچوقت... عمارت استارک کنج قلب و ذهن من جا خوش کرده... و تا ابد و یک روز دوستش دارم و براش عاشقی میکنم... برای دردا و زخمای پنهون ارباب اشک میریزم... من حتی سرماشم دوست دارم... و اون پنجره های بخار گرفته... دوستش دارم...حتی تموم شدنشو... Starker_White Rose