The way it was

Hoofdstuk 26

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dalia
Wanneer Zain eindelijk buiten komt zucht ik even. Hij opent de autodeur voor mij waarna ik meteen instap.

Zain stapt ook in de auto en start de auto. Ik doe nog snel mijn gordel om en dan start Zain de auto en begint met rijden.

"Waar is je jas?" Vraagt Zain terwijl hij een bocht ingaat. "Vergeten." Antwoord ik heel simpel. "Bij je vriendin?" Vraagt Zain waarna ik schud met mijn hoofd. "Ik ben het thuis vergeten." Zeg ik droogjes. "Waarom doe je zo boos?" "Waarom stel je zoveel vragen?" "Kifesh zo agressief." "Let op de weg, je neemt de verkeerde afslag." Zeg ik geïrriteerd. "Dat doe ik niet." "Nee, dat doe je wel." Ik kijk hem nijdig aan. "Ik weet wat ik doe en het zou nu fijn zijn als je even je mond houdt Safer." Zegt Zain waarna mijn mond openvalt van verbazing. "Irritant mens." Mompel ik maar hou dan wel mijn lippen op elkaar.

Geen eens vijf minuten later parkeert Zain de auto voor de Starbucks.

"laatste keer dat ik naar werk ging was het nog niet de Starbucks, of wil je gewoon zeggen dat je mij gaat ontslaan en dat je een baan bij de Starbucks voor mij hebt geregelder ." Zeg ik en trek een wenkbrauw op. "Wat heb jij toch vandaag, stap gewoon uit." Zegt Zain waarna ik hem een boze blik toewerp maar wel uit de auto stap.

Zain gaat ook de auto uit en heeft zijn jas vast in zijn armen. Deze jongen is echt gek, het is kapot koud. "Doe je jas aan, je word nog ziek zo." Zeg ik tegen Zain waarna hij zucht en naar mij toe loopt.

Hij doet opeens zijn jas om mij heen. Ik kijk hem verbaasd aan en doe dan de jas van mijn schouders af en geef het terug aan Zain. "Hou het aan." Zegt hij maar ik schud met mijn hoofd. "Nee, doe zelf aan en zeg waar we naartoe moeten zodat we snel door kunnen." Zeg ik tegen hem maar hij schudt met zijn hoofd.

Hij doet de jas weer om mij heen en voordat ik het uit kan doen maakt hij de rits al dicht waardoor mijn armen vastzitten. "Doe open Awal." Zeg ik boos maar Zain legt inplaats daarvan zijn hand op mijn onderrug en begeleidt mij naar de Starbucks.

"Maak het open." Sis ik maar ik krijg geen reactie terug en pas wanneer we binnen zijn opent Zain de rits voor mij. "Jij bent een ramp." Sis ik terwijl ik zijn jas weer in zijn handen duw. "Wees gewoon dankbaar." "Ik heb er niet om gevraagd hoor." "Zeg nou maar gewoon wat je wil." Zegt Zain zuchtend. "Ik neem hier geen drinken meer, ik hoop dat je dat begrijpt." Zeg ik afkeurend. Ik wil geen risico meer nemen.

"Er zal niks gebeuren, geloof me maar." Zegt Zain maar ik schud met mijn hoofd. "Ik vertrouw je maar niet dit soort dingen, sorry." Zeg ik spijtig. "Ze gaan je heus niet vergiftigen, van wie moeten ze anders informatie halen als jij dat niet meer kan." "Jou hebben ze anders niet nodig. Ze kunnen iets hebben gestopt in jou drinken." Zeg ik dan. "Ik wacht buiten wel." Zeg ik en loop weg maar voel dan een hand op mijn schouder waardoor ik me meteen omdraai. "We gaan wel ergens anders wat halen." Zegt Zain maar ik schud afkeurend met mijn hoofd. "Ik hoef niks, ik heb geen eetlust. Begrijp dat alsjeblieft." Zeg ik kalm. "Oké, dan gaan we nu naar werk als je het toch niet vertrouwt." Zegt Zain en slaat de jas weer om mij heen. Ik wil het weer van mij afhalen maar Zain houd mij tegen. "Ik zweer dat ik anders die jas weer dicht doe, dan zien we wel als je het nog uit kan doen." Dreigt Zain mij. "Jij bent kapot irritant." Zeg ik maar hou de jas aan en loop naar buiten.

Zain houd net een echte heer de deur van de auto voor mij open en doet het erna weer dicht. Vervolgens stapt hij zelf ook in de auto en rijdt daarna naar werk.

~~
Wanneer we aankomen worden Zain en ik raar aangekeken omdat we samen aankomen en ook nog eens te laat.

"Hey Dalia." Zegt de receptioniste Marwa (die mij de eerste keer ontving) wanneer ze mij ziet. "Hey lieverd, hoe gaat het met je?" Vraag ik met een geforceerde glimlach. "Het gaat goed en met jou?" Vraagt ze terug met een oprechte glimlach. "Alhamdulilaah (dank Allah), ik heb niks te klagen." Zeg ik met een glimlach. "Dames, niet te lang praten. Je bent namelijk al te laat Safer." Zegt Zain waarna ik hem raar aankijk. "Door wie zou het toch komen en u bent toch ook te laat meneer Awal of geldt dit niet voor u?" Vraag ik met een opgetrokken. Zain kijkt even verbaasd maar lacht dan opeens sarcastisch en rolt vervolgens met zijn ogen. "Ik zie je nog in de pauze, tot straks Marwa." Zeg ik en loop weg naar de lift.

Ik hoor voetstappen achter mij en ik weet meteen al dat het Zain is. Hij haalt mij al snel in en komt naast mij lopen.

"Van waar de grote mond Safer?" Vraagt hij spottend. "Irriteer me een andere keer maar Awal, vandaag zit ik niet echt in mijn vel als je dat nog niet doorhad." Zucht ik terwijl ik geduldig probeer te blijven. "Oké, ik laat je al met rust. Vergeet niet te eten." Zegt Zain en loopt van mij weg.

Ik ben al dankbaar genoeg dat hij mij met rust heeft gelaten. Ik heb vandaag echt even geen zin in mensen die mij komen lastigvallen of iets in die richting. Ik hoop maar dat de 'anonieme aanbidder' van Awal mij met rust laat.

Pov Zain
Ik loop weer weg naar buiten om nog snel wat eten te halen voor Dalia. Ze gaat waarschijnlijk niet eten als ze niet gedwongen word.

Marwa kijkt mij even raar aan want ik ben net pas gekomen en ik ga nu alweer weg. Ik schenk er echter weinig aandacht aan en loop meteen door naar de bakkerij tegenover. Ik ken de baas daarzo dus ik kan het wel vertrouwen.

"Zain!" Zegt de baas meteen blij wanneer hij mij ziet. "Hoe gaat het 3mo (oom) Salim." Vraag ik meteen met een glimlach. "Alhamdulilaah (dank Allah) wheldi (zoon), het gaat goed. Hoe gaat het met jou jongen?" Vraagt hij dan en gaat zitten aan een tafel en wenkt mij ook te zitten. "Alhamdulilaah. Het is alleen wat druk met werk." Zeg ik en ga tegenover de oude man zitten.

Mijn vader en 3mo Salim zijn beste vrienden. Het is een lieve en wijze man met een zuivere hart.

"Je moet Slim overtreffen en maak je vader trots." Zegt hij waarna ik knik. "Ik zal het doen." Zeg ik zelfverzekerd. "Ik kom u eigenlijk vragen om broodjes voor ontbijt. Ik heb iemand op werk die nogal speciaal aandacht vereist." Zeg ik wat ongemakkelijk. "Dalia Safer?" Vraagt hij meteen waarna ik hem raar aankijk. "Jou vader vertelde over haar." Zegt hij dan met een grijns. "We zijn gewoon vrienden, niks meer." Zeg ik dan maar om eronderuit te komen. "En hoe zit het dan met Latifa? Gaat het niks meer worden tussen jullie?" Vraagt hij weer waarna ik lach. "Dat vroeg mijn moeder laatst ook al maar nee. Ik zal jullie moeten teleurstellen maar Ahmed is niet de meisje waar ik mijn leven mee wil delen." Zeg ik met een glimlach. "Je word al oud jongeman, je word over een paar maandjes al vijfentwintig." Ik begin vrijwel meteen te lachen. "Alles op zijn tijd 3mo. Als de tijd rijp is zal de juiste op mijn pad komen In sha Allah (met de wil van Allah)." Zeg ik waarna hij knikt. "Je word al zo erg groot, niet te geloven." Zegt hij waarna ik nog harder moet lachen. "Wheldi wacht even hier. Ik ga even snel brood meegeven voor jou en voor Dalia." Zegt hij met een grijns en staat dan op van zijn stoel. Ik kan een lachje niet onderdrukken en blijf gerust zitten op mijn stoel.

Deze man heeft zo'n goed hart Allahouma Bareek (moge Allah hem zegenen). Hij was een lange tijd geleden getrouwd geweest. Zijn vrouw kon niet zwanger worden maar daar had 3mo geen probleem mee. Ze waren gelukkig maar toen overleed zijn vrouw aan een hartstilstand. Het was moeilijk te verwerken voor 3mo Salim want hij had niemand meer over. Hij had geen broers of zussen en zijn ouders waren al overleden. Hij was altijd al een belangrijke familievriend geweest.

****************************

1468 woorden

Vergeet niet te stemmen!