The way it was

Hoofdstuk 57

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Wanneer ik aankom bij de huis van Dalia doet Ilias open en laat hij mij binnen.

Wanneer ik binnenkom groet ik de vader van Dalia en groet ik ook Younes. Maar ik zie Dalia nergens. Ik zag haar schoenen echter wel toen ik binnenkwam.

"Dalia is in haar kamer." Zegt haar vader die mij doorheeft. "Oh" Met een betrapt gezicht kijk ik weg en zucht dan even. Ergens hoopte ik haar wel te zien.

"Wat voor informatie hebben jullie over waar ze was voor het laatst?" Vraag ik waarna Younes al snel reageert op mij. "Laatste plek waar ik nog vanaf weet is dat ze op school was en ze had mij gebeld om te laten weten dat ze naar huis zou gaan. Maar haar snapchat locatie gaf na een uur nog steeds aan dat ze op school was en haar huis is maar tien minuten rijden vanuit haar-" Younes word opeens onderbroken door een luide klap die afkomstig is van boven.

Zonder na te denken ren ik naar boven met Ilias op mijn hielen. Zodra ik boven aankom zie ik Dalia op de grond liggen met haar telefoon in haar handen.

"Dalia." Zeg ik geschrokken en Ilias is al bij Dalia en tilt haar voorzichtig op. Ik pak dan de telefoon op van Dalia en zie een bericht van een onbekend nummer.

"Hey hoi Lia" Staat er in de bericht. "Geef haar telefoon eens." Zegt Younes die de telefoon van Dalia pakt en vervolgens een diepe zucht uitlaat. "Het is Youssef." Zegt hij met een diepe zucht erachteraan. "Hoe weet je dat?" Vraag ik aan hem. "Youssef noemde haar altijd Lia." Ik knik en zucht vervolgens diep.

"Zorg goed voor haar alsjeblieft, ik moet ervandoor. Ik zal Esma veilig terugbrengen." Zeg ik tegen de broers van Dalia en ren zowat de huis uit en zodra ik de huis uit ben begin ik te bellen. Ik moet dit regelen en snel ook. Dit heeft zo te zien ook te maken met Dalia.

~~
Pov Dalia
Ik word wakker met flinke hoofdpijn en ik kijk dan recht in de ogen van mijn vader. Ik ga rustig recht zitten met behulp van mijn vader en kijk dan naar mijn handen die heel erg beven van angst, angst van wat er hierna zal gebeuren.

"Ik ben bang baba." Fluister ik zacht en dan plaatst mijn vader zijn grote warme hand op mijn wang en kijkt met een kalme blik naar mij. Zijn ogen hebben altijd al de bijzondere kracht gehad om mij te kalmeren.

"Maak je geen zorgen, Zain gaat dit oplossen." Zegt mijn vader waarna ik verward kijk naar mijn vader. "Maar waarom Zain? Hij heeft niks meer te maken met ons baba." Zeg ik verward en voel tranen prikken in mijn ogen. Ik weet namelijk niet wat ik voel. Ben ik blij dat Zain gaat helpen, ben ik bang dat Youssef Esma iets gaat aandoen, ben ik bang dat de verleden zich gaat herhalen of ben ik bang voor de uitkomst? Ik weet het niet en ik snap het niet.

"Dalia, ik weet misschien niet waarom jij en Zain de verloving hebben opgeblazen maar wanneer ik zie hoe hij naar jou kijkt weet ik dat jou niks zal overkomen. Je kan mij nu vragen 'hoe weet jij dat?', maar ik ben een vader, en vaders voelen dit soort dingen eenmaal." Ik kijk even weg van mijn vader en kijk naar mijn handen. "Maar hij is getrouwd baba." Zeg ik zo zachtjes dat ik het betwijfelde of hij mij wel had gehoord. "Houdt hij van haar? Ik weet dat hij van jou houdt en alles wat er heeft gespeeld is zou een valstrik kunnen zijn. Mijn lieve dochter, liefde is geen misdaad het gaat om wat je ermee doet." Ik kijk naar mijn vader en glimlach even naar hem. Mijn vader glimlacht terug en staat dan op en loopt mijn kamer uit.

~~
Na een lange dag niks te hebben gehoord van Youssef, Zain of Esma sta ik vermoeid op. Ik had de hele nacht amper geslapen en bleef ik wakker met de angst dat Youssef iets zou doen. Ilias bleef daarom de hele nacht totdat ik sliep. Maar in mijn slaap werd ik gekweld met nachtmerries en beelden uit de verleden.

Ik besluit dat het zo genoeg is geweest en ben gaan opstaan en mezelf gaan klaarmaken voor werk. Ik heb een zwarte blouse aan met een zwarte broek en basic hakken voor werk. Mijn haren heb ik in een hoge staart gedaan en met mijn make-up verberg ik mijn wallen.

~~
Wanneer ik op werk ben is het best rustig merk ik op tot mijn verbazing. Het is raar dat het zo rustig is, dat hoort namelijk niet.

"Safer, wat doe je hier?" Ik draai me om en zie dan Zain binnenkomen via de hoofdingang. "Ik kom voor werk, maar er is niemand." Beantwoord ik zijn vraag. "Ik had gisteravond een mail gestuurd over dat vandaag iedereen vrij heeft." Zegt Zain waarna mijn mond een O vorm vormt. "Sorry ik had het niet gelezen." Zeg ik dan en voel me echt dom omdat ik mijn mail niet heb gecheckt.

"Het geeft niet, maar je moet naar huis nu. Ik laat iemand je terugbrengen." Zegt Zain zonder blikken of blozen. "Ik kan alleen naar huis, ik heb niemand nodig die mij brengt." Zeg ik en draai me om maar ik word plots gepakt door Zain waardoor ik mij geschrokken omdraai. Hij laat me gelukkig meteen los en hij ademt even diep in en uit zie ik in hem. "Sorry, ik maak me gewoon zorgen om je. Je weet wat er is gebeurd met Esma, ik wil gewoon niet dat jou dezelfde overkomt." Zegt hij waarna ik zucht.

Zain gaat even bellen en komt daarna terug. We staan dan stilletjes samen tot er een andere man komt en mij meeneemt. Net wanneer ik de gebouw uitloop zie ik dat via de andere ingang allemaal mannen de gebouw binnenkomen. Ik blijf staan en observeer alle mannen en kijk dan naar Zain die mij al vergeten lijkt te zijn.

"Loop alstublieft mee mevrouw." Zegt de man en komt dan achter mij staan en blokkeert zo mijn  zicht. Hij duwt mij richting mijn auto waarna ik zucht. "Uw sleutels alstublieft." Zegt hij waarna ik hem mijn auto sleutel.

Mijn gevoel zegt dat er vandaag iets gaat gebeuren.

*************************
1105 woorden

Vergeet niet te stemmen!