The way it was

Hoofdstuk 38

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dalia
"Hanan!" Hoor ik de de stem van Zain zeggen. Ik loop weer terug naar ze en kijk met een glimlach naar de broer en zus die elkaar knuffelen.

Als ze klaar zijn komt Zain naar mij toe en slaat zijn arm om mij heen.

"Jullie hebben kennis gemaakt met elkaar ga ik van uit?" Vraagt hij waarna ik knik.

"Kon je niet zeggen dat we de voorpagina hadden gehaald." Spreek ik Zain nu een tikkeltje geïrriteerd aan. "Er is helemaal niks gelogen. Ik ben de baas van Awal en jij bent mijn beeldschone productontwerpster." Zegt Zain lachend. "Zijn we begonnen?" Fluister ik waarna hij knikt. 

"Ik vind dit niet echt leuk." Zeg ik waarna Zain en Hanan beginnen te lachen. "Je bent het zeker niet gewend? Maar ik begrijp je wel hoor en al helemaal als je opeens hebt met een rijke zakenman. Ze gaan de ergste roddels beginnen en zullen je niet met rust laten en je stalken tot aan je huis. Alles wat je doet word onder vergrootglas gezet." Zegt Hanan maar het stelt mij niet gerust. "Dat wil ik helemaal niet, ik wil een rustig leven." Zeg ik paniekerig. "Je maakt Dalia bang Hanan." Zegt Zain en ik verbaas me van het feit dat hij mij noemt bij mijn voornaam alsof hij niet beter weet.

"Wanneer ga je haar hand vragen? Je hebt haar zojuist genoemd bij haar voornaam, dat deed je zelfs niet bij Latifa." Zegt Hanan plagend en port hem in zijn zij. "Maar Dalia is perfect en alles wat een man nodig kan hebben." Zegt Zain en kijkt mij dan aan. Ook al weet ik dat er niks waar is van wat hij zegt geeft het mij toch een warm gevoel in mij. "Ik mag jou Dalia." Zegt Hanan en trekt mij naar haar toe en geeft me een knuffel.

"Wanneer ga je haar voorstellen aan mama en papa." Zegt Hanan blij. "Overval haar niet zo, ze is al nerveus over hoe ze de nieuws gaat overbrengen aan haar broers en vader. Zij worden een hele uitdaging." Zegt Zain dan weer.

We lopen met z'n drieën naar de woonkamer en ik neem plaats naast Zain en Hanan zit op een apart bankje.

"Wanneer ben je teruggekomen?" Vraagt Zain aan zijn zusje. "Ik was vannacht aangekomen in Nederland. Ik wou je verrassen maar blijkbaar was je vriendin er." Zegt Hanan en knipoogt naar mij. "Dalia blijft een tijdje hier slapen." Zegt Zain en meteen kijkt Hanan raar. "Waarom?" Vraagt ze verward. "Hier is het veiliger, ze is in levensgevaar." Zegt Zain en kijkt doordringend naar zijn zusje. "Wat bedoel je met 'levensgevaar'? Ik begrijp het niet" Zegt Hanan en kijkt van mij naar Zain.

"Gister werd ze ontvoerd en bijna vermoord. Ze word bedreigd, ik vertrouw alles niet meer en hou haar het liefst hier waar ze veilig is." Zegt Zain en de ogen van Hanan worden groot. "Waarom zouden ze dat doen." Zegt ze verbaasd. "Ik kan niet in detail treden maar het is mijn schuld." Zegt Zain en we kijken elkaar kort aan.

Waarom geeft hij zichzelf de schuld over dit? Hij is bereid om zo ver te gaan voor mij. Alleen maar om mij te kunnen beschermen. "Het is niet jou schuld." Fluister ik zodat Hanan mij niet kan horen. Zain schudt met zijn hoofd en trekt mij dichter naar zich toe. Het kan nog lastig worden om niet voor hem te vallen als hij zich zo blijft gedragen. Deze jongen maakt mij echt gek.

Ik heb nooit verwacht dat er ooit een jongen zou zijn die bereid is om zelfs een nep huwelijk met mij aan te gaan voor mijn veiligheid. Hij profiteert helemaal niks van deze huwelijk. We gaan niks doen dat echt getrouwde stellen wel doen en hij kan ook geen geld verdienen ofzo met deze huwelijk maar ik zal gewend raken aan hem en voor hem vallen.

Ik kan het niet toestaan dat ik voor hem ga vallen. Ik zal voor een jongen vallen die ik nooit kan krijgen. Ik zal alleen zelf hier aan lijden en hij zal er niks van merken. Een pijn in stilte.

"Dalia!" Ik schrik op en kijk naar Hanan die met haar handen voor mijn gezicht zwaait. "Gaat het?" Vraagt ze bezorgd waarna ik knik. "Ik ben alleen wat moe." Zeg ik waarna ze knikt. "Waar is Awal?" Vraag ik waarna ze mij raar aankijkt. "Waarom noem je hem bij zijn achternaam?" Vraagt ze lachend. "Ik noem hem altijd zo, ik weet niet beter." Lach ik. "Hij vind het fijn om genoemd te worden bij zijn voornaam door jou als hij jou ook noemt bij zijn voornaam." Zegt Hanan waarna ik knik. "Maar waar is hij naartoe? Hij was net nog hier toch?" Vraag ik terwijl ik om me heen kijk. "Er was iemand aangekomen bij de hek en diegene heeft zijn ID niet mee dus moest Zain komen kijken." Zegt Hanan waarna ik haar raar aankijk. "Huh, ID?" Vraag ik verbaasd waarna ze knikt. "Je moet je ID laten zien als je hier wilt komen. Alleen familie hoeft dat niet." Zegt Hanan waarna ik knik. "Heftige sh*t." Zeg ik lachend.

"Hoefde je het niet te laten zien toen je binnenkwam?" Vraagt Hanan waarna ik schud met mijn hoofd. "Ik mag geen eens weg uit deze huis van Zain." Zeg ik waarna Hanan begint te lachen. "Ik heb hem nog nooit op zo'n manier naar een meisje zien kijken. Zelfs Latifa kreeg hem niet zo ver om haar bij haar voornaam te noemen en jij doet er geen eens moeite om." Het verbaasd me dat Zain Latifa nog nooit bij haar voornaam heeft genoemd.

"Waarom noemt hij meisjes eigenlijk altijd bij hun achternaam? Hij noemt jongens wel bij hun voornaam." Hanan haalt haar schouders en dan horen we de deur.

Dan komen Younes en Zain samen in de woonkamer. Ik ren naar mijn broer en geef hem een knuffel.

"Je geeft mij een hartaanval." Zegt Younes heel erg overdreven waardoor ik moet lachen. "Vind papa het echt oké?" Vraag ik voor de zekerheid want ik wil meer problemen met mijn vader voorkomen. "Ik heb met je vader gepraat, ik heb alles uitgelegd en hem verzekerd dat je hier veilig bent." Komt Zain ertussen.

"En we weten het over jullie." Zegt Younes plots waarna ik even raar aankijk. "Ik ga over drie dagen  je hand vragen." Zegt Zain waarna ik even hap naar adem. "Oh my-" is de enige dat ik kan uitbrengen.

"Morgen gaan we bij mijn ouders eten." Zegt Zain dan waarna ik hem met open mond aankijk.

Ik sta vervolgens op en loop naar de logeerkamer waar ik tijdelijk slaap. Ik ga meteen naar binnen en ik zie daar een koffer staan en mijn toilettas.

Ik open de koffer en zie veel kleren van mij ertussen en er is ook nog een enorme zak en als ik die open zie ik allemaal verschillende soorten schoenen.

Gelukkig weet iedereen thuis over mijn liefde voor schoenen.

Maar over drie dagen al handvragen?

*******************************

1211 woorden

Vergeet niet te stemmen!