Een familie en een beste vriendin die voor jou door vuur zouden gaan. Dalia is tevreden met haar leven.
Een knappe beleefde jonge dame die ook nog eens temperament heeft. Twee beschermde broers en een lieve begripvolle vader.
Haar droombaan gaat op...
Pov Dalia De volgende dag heb ik een driekwart rok aan met een witte shirt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik heb altijd al gehouden van wat variatie in mijn stijlen. Dus niet elke dag dezelfde outfit in een andere kleur, zolang het maar mooi is en ik er in kan werken. Ik doe dan ook mijn haar in een strakke lage knot om een zakelijke uitstraling te creëren. Ik hou er niet van om te werken met los haar, dat zit altijd in de weg.
Ik zit wat te luisteren en aantekeningen te maken van de ideeën van de teamleden en pik wat leuke dingetjes uit alle ideetjes uit.
"Goed werk jongens, jullie verrichten goed werk. Jullie mogen nu gaan." Zeg ik tegen mijn teamleden waarna ze met een lach vertrekken.
"Mevrouw Safer." Ik draai me om naar Milan die achter mij staat. "Moreno." Zeg ik met een glimlach. "Wanneer gaat u bespreken met de anderen over mijn idee?" Vraagt Milan nerveus. "Ik heb over een halfuur een vergadering met ze en dan zal ik hen uw idee voorstellen." Zeg ik glimlachend. "Hartstikke bedankt mevrouw." Zegt Milan waarna ik het weg wimpel. "Noem me niet mevrouw, jullie doen dat allemaal. Ik voel me echt oud." Lach ik waarna Milan ook lacht. "Maar we kunnen u ook niet noemen bij uw voornaam." Zegt Milan dan weer. "Oké ten eerste. Noem me gewoon jij, dat is veel gemakkelijker praten en ja, jullie kunnen mij wel noemen bij mijn voornaam." Zeg ik met een lachje. "Ja, het klinkt inderdaad fijner om je gewoon je te noemen. Maar dan ga ik weer, ik heb werk te doen." Zegt Milan waarna ik hem een glimlachje schenk en dan de bladeren opruim.
~~ We zitten allemaal aan de vergadertafel met aan de hoofd meneer Awal en aan de rechter kant van meneer Awal zit Zain en tegenover hem zit ik.
Ik heb mijn aantekeningen bij met de punten die ik wou delen in de vergadering.
"Meneer Awal, één van mijn teamleden heeft een goed idee die ik graag zou willen delen. Het is echt het proberen waard." Begin ik waarna ik een knik krijg van meneer Awal om door te gaan.
Ik leg alles tot in de details uit en vertel ook dat het Milan Moreno was die achter het meesterbrein zit.
"Moreno is tot veel meer in staat dan dat hij eerst liet zien. We zaten eigenlijk op het punt om hem te ontslaan. Ik denk dat dit het wel word als de anderen het er ook mee eens zijn." Zegt Zain bewonderend waarna ik glimlach. "Dit lijkt me een goeie kans voor hem om zijn kennis uit te breiden." Zeg ik en kijk naar mijn collega's die instemmend knikken. "Dit is inderdaad een goeie kans." Zeggen ze door elkaar waarna er een glimlach ontstaat op mijn gezicht. "U hebt de verantwoordelijkheid over Moreno." Zegt meneer Awal waarna ik knik en glimlach.
Zo gaat de vergadering verder en aan het einde wanneer iedereen weg is blijven Zain en ik alleen over. "Het is leuk dat u kansen geeft." Begint Zain waarna ik glimlach. "Moreno doet zijn best, ik help hier graag in." Zeg ik en kijk naar Zain die instemmend knikt. "Hij is zeker goed als ontwerper." Zegt Zain dan. "Waarom kozen jullie hem niet als productontwerper?" Vraag ik dan. "Hij heeft de capaciteiten niet om te luisteren naar andere en ook niet om te leiden. Hij is meer een aanwinst als een teamlid dan als productontwerper." Legt Zain uit waarna ik knik. "En die capaciteiten heb ik wel hé?" Vraag ik plagend. "U laat resultaat zien in de korte tijd dat u hier bent Safer." Zegt Zain met een knipoog en verlaat dan de ruimte waarna ik lachend en hoofdschuddend de kamer verlaat.
~~ "En, wat zeiden ze?" Vraagt Milan zenuwachtig wanneer hij mij ziet. "Ze hebben ingestemd Moreno." Zeg ik glimlach. "Yes!" Roept hij dan blij. "Heel erg bedankt, dit betekent meer voor mij dan je zou denken." Zegt Milan met een enorme glimlach. "Je hebt hier hard voor gewerkt Moreno, je verdient het." Zeg ik met een warme glimlach. "Ik kan je wel kussen." Zegt Milan waarna ik begin te lachen. "We zijn nog wel op werkvloer hé Moreno." Hoor ik de plagende stem van Zain achter ons waarna ik me omdraai en recht in zijn donkerbruine ogen kijk. "Je hebt het verdiend Moreno." Zegt Zain zakelijk tegen Moreno. "Waarom noemt iedereen elkaar bij je behalve mij?" Vraag ik verontwaardigd. Milan begint te lachen en bij Zain ontstaat er een grijns. "Ik wil ook met jij worden aangesproken en niet met u." Zeg ik dan terwijl ik nu Zain strak aankijk. "Ja mevrouw." Zegt Zain waarna zuchtend met mijn hoofd schud. "Ik ga naar huis. Het is al tijd, fijne avond meneer Awal en jij ook Dalia." Zegt Moreno met een glimlach en vertrekt waarna ik en Zain weer alleen overblijven.
"Moreno heeft gelijk. Het is al tijd, goed gewerkt Safer." Zegt Zain met een glimlach. "Dankuwel Awal." Zeg ik met een glimlach. "Maar kijk, als ik jou moet aanspreken met jij, dan moet jij mij ook met jij aanspreken." Zegt Zain waarna ik lach. "Alle andere noemen u ook u, ik ben daar geen uitzondering in." Zeg ik met een glimlach. "Oké, wanneer de anderen er niet zijn moet je mij met jij aanspreken." Zegt Zain dan waarna ik lach. "Heb ik überhaupt een keus dan alleen ja zeggen?" Vraag ik lachend. "Nee." Zegt Zain poeslief. "Ja, dan heb ik geen keus meer." Zeg ik lachend.
Mijn telefoon gaat dan opeens af. Ik wil het uitzetten zonder te kijken naar wie het is maar Zain houdt mij tegen. "Neem maar op." Zegt hij waarna ik knik en de telefoon opneem. Er staat dat het een onbekend nummer is.
Dalia: "Hallo, met Dalia Safer. Met wie spreek ik?"
Onbekend: "Ik weet wie jij bent Dalia, maar jij weet niet wie ik ben. Ik zal je niet met rust laten zina."
Ik hang meteen op. "Een onbekend nummer?" Vraagt Zain waarna ik knik. "Het was ook met een stemvervormer. Er gaat een naar gevoel door mij heen als ik denk aan zijn laatste woord 'zina'. "Ben je bedreigd?" Vraagt Zain bezorgd. "Telt 'ik laat je niet met rust' onder bedreiging? Want zo ja dan ben ik bedreigd." Beantwoord ik zijn vraag. Voordat hij ook maar kan reageren begin ik weer te praten. "Ik ga denk ik maar naar huis." Zeg ik wat twijfelend. "Zorg goed voor jezelf en wees voorzichtig." Zegt Zain. "Ga je niet naar huis?" "Nee, ik moet nog wat werk afmaken." Zegt hij dan met een glimlach. "Maak het niet te laat." Zeg ik tegen hem en vertrek dan ook met een naar gevoel.
