The way it was

Hoofdstuk 39

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dalia
Ik doe de wassing en pak dan mijn gebedskleding en gebedskleed uit mijn koffer om vervolgens al mijn gemiste gebeden in te halen.

Wanneer ik bijna klaar ben hoor ik de deur van de kamer opengaan. Ik sluit de gebed af wanneer ik klaar ben en vouw mijn gebedskleed netjes op. Ik kijk naar wie de is ingekomen en zie Hanan dan zitten op de bed.

"Kom je, we gaan eten." Zegt ze met een glimlach waarna ik knik. "Een momentje." Zeg ik en doe de gebedskleding uit.

Hanan en ik lopen lachend naar de eetkamer maar mijn lach verdwijnt meteen Als ik Latifa zie zitten aan tafel. "Hanan!" Roept Latifa enthousiast zodra ze Hanan ziet. De twee geven elkaar vervolgens een knuffel en ik ga gewoon zitten aan tafel.

Ik heb geen idee waar Younes is en Zain is net klaar met bellen. Opeens komt hij naast mij ziten en kijkt mij vragend aan. Hij pakt plots mijn hand onder de tafel waarna ik hem verbaasd aankijk. 

"Wat is er met je?" Vraagt Zain zachtjes maar ik heb helemaal geen zin om hem te vertellen wat mij dwarszit. Ik trek mijn hand terug en kijk weg van hem. Ik hoor hem nog zuchten maar hij zegt niks meer gelukkig. Ik wacht geduldig af totdat iedereen komt zitten aan tafel maar Hanan en Latifa zijn wat aan het bijpraten en Younes is er nog steeds niet.

"Zeg nou wat er is." Fluistert Zain aandringend. "Ik vertrouw haar niet, dat weet je best." Sis ik zachtjes terug zodat niemand ons kan horen. "Je kent haar nog niet goed. Wacht af." Zegt Zain maar ik ben het daar niet mee eens. 

Na een paar minuten zit iedereen eindelijk aan tafel. Latifa en Younes zijn in gesprek en ik ben in gesprek met Hanan. Zain is veel te stil naar mijn mening. Ik maak me echt zorgen om hem en ik betrap mezelf steeds weer op dat ik  naar Zain kijk en dan blijkt het dat hij ook naar mij kijkt en dan ontstaat er een ongemakkelijke sfeer. Als ik dan weg kijk voel ik alsnog de blik van Zain op mij branden. 

~~
Als we klaar zijn met eten ruim ik de tafel af met Hanan en Latifa.

"Ga maar alvast, ik doe alles wel in de vaatwasser." Zeg ik als de tafel helemaal is afgedekt. De twee meiden knikken en verlaten dan de keuken.

Ik zet alles op mijn gemakje in de vaatwasser en blijf nog even hangen in de keuken als ik daar klaar mee ben.

Mijn gedachtes worden opeens onderbroken door Latifa die de keuken binnenkomt. "Zain wilt je in zijn kamer." Zegt ze waarna ik knik en langs haar loop en naar boven ga. Zonder te kloppen betreed ik de kamer van Zain.

"Je wou-" Ik stop abrupt met praten als ik de ontblote bovenlichaam van Zain zie en hij heeft een verband om zijn borstkas. Ik wil wat zeggen maar Zain beent al snel op mij af en trekt mij verder zijn kamer in en doet de deur dicht en op slot daarna.

"Wat doe je in mij kamer? Wie zei dat je binnen mocht komen?" Vraagt Zain en knijpt hard in mijn pols. "Ten eerste, laat mij los want je doet mij verdomme pijn. Ten tweede, jij wou mij hebben in je kamer volgens Latifa. Ten derde, hoe kom je aan doe wond?" Zain laat mij los en kijkt weg van mij. "Oh ja, ik had Ahmed gestuurd." Zegt Zain. "Waarom lieg je tegen mij." Zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik lieg niet." Liegt hij weer. 

"Ik haat leugens het allermeest op deze wereld. Wees eerlijk met mij als ik hier moet blijven volgens jou." Zeg ik boos en draai mij om met de doel om de kamer te verlaten maar ik word opeens teruggetrokken en ik kom met mijn rug tegen de borstkas van Zain aan.

Ik voel zijn adem in mijn nek en ik word echt helemaal gek door wat hij met mij doet. "Blijf hier Dalia." Fluister hij en de manier waarop hij mijn naam uitspreekt haalt mij van deze aardbodem af. Dit voelt zo erg goed maar ik moet afstand van hem nemen. Zodra dit voorbij is zijn hij en ik ook voorbij. Ook al is er nooit een hij en ik geweest, er is nooit een ons geweest maar hij maakt het moeilijk voor mij door dit soort acties uit te halen. Hij maakt het moeilijk voor mij om hem te negeren.

"Ik moest nooit terugtrekken." Zegt Zain plots en ik weet meteen al dat hij het heeft over de garage. Zain pakt mijn haar en schuift het allemaal naar één kant over mij schouder en nestelt zijn hoofd in de vrije nek. "Zain." Zeg ik zachtjes. "Ik kan jou niet negeren." Zegt Zain en geeft plots allemaal kusjes in mijn nek. Ik hou mijn lippen op elkaar geperst en voel mijn gehele lichaam verstijven.

Ik geniet van de aanraking van zijn lippen op mijn nek. Hij draait mij plots om en drukt mij stevig tegen zich aan. Als ik kijk in zijn ogen zie ik alleen maar lust, geen sprankje liefde is te bekennen in zijn ogen. 

Nee, dit wil ik niet. Ik weet niet als ik hem daar genoeg voor vertrouw. "Niet doen." Fluister ik angstig. Zain kijkt mij voor even verward aan maar dan verschijnt de lust weer in zijn ogen.  Voor even begrijp ik niet wat er gebeurd, maar dan krijg ik mijn gezonde verstand terug en duw hem hard van mij weg. "Ik zei dat je het niet moest doen." Zeg ik geschrokken maar ik snap niet waarom ik niet boos ben. 

Ik ren snel naar de deur en probeer het haastig open te krijgen maar ik draai de sleutel niet goed. Ik probeer even te kalmeren en probeer het nog een keer en deze keer lukt het wel. 

Ik ren de kamer uit en ren naar de logeerkamer waar ik slaap. Ik ren de kamer in en laat mezelf trillend zakken tegen de deur. Voor even blijf ik daar zittenen en probeer ik alles te beseffen.

Ik sta op en doe mijn pyjama aan die bestaat uit shorts en een topje. Ik ben niet meer van plan om deze kamer uit te gaan. 

~~
Uren zijn voorbij en het is om kwart over tien in de avond nu. Younes had mij geappt en verteld dat hij nachtdienst had en dus moest vertrekken. Dat betekent in andere woorden dat ik nu alleen met Zain ben. 

Ik ga over mijn nek heen met mijn hand en zucht even zachtjes uit. Ik snap niet wat er mij bezielt.

Er word plots geklopt op mijn deur. Ik schrik even op en kijk om me heen en besluit maar te doen alsof ik slaap. 

Ik ga razendsnel onder mijn deken en na een paar keer geklop aan te horen gaat de deur open. 

Ik hoor hem dichterbij de bed komen en dan zakt de bed in en voel ik een hand door mijn haren gaan. "Ik had het niet zo moeten aanpakken, ik wou je niet bang maken." Zegt hij en er gaat kippenvel door heel mijn lichaam als hij met zijn duim over mijn nek streelt. 

Ik voel dan opeens de lippen van Zain op mijn voorhoofd en even weet ik het niet meer en sluit mijn ogen per ongeluk te hard op. "Ik wist al dat je wakker was." Fluistert hij zachtjes.

***********************************

1308 woorden 

Vergeet niet te stemmen!