The way it was

Hoofdstuk 62

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Ik ben met mijn familie en met de familie van Dalia in de ziekenhuis. Mijn moeder, zusje en Esma zijn aan het huilen terwijl de mannen dood voor zich uit kijken. Sinds dat ik hun heb geroepen naar de ziekenhuis heb ik geen woord meer kunnen zeggen. Het voelt alsof ik een deel van mezelf ben verloren.

"Hoe is het gebeurd?" Vraagt Younes plots waarna ik hem aankijk. "Ze dacht dat de bom om haar heen echt was en wou mij beschermen door te springen van het dak." Zeg ik met een schorre stem. "Waarom ging je niet weg toen ze tegen je zei om weg te gaan? Waarom bleef je daar rond hangen! Als mijn zusje iets overkomt hou ik jou verantwoordelijk Awal!" Schreeuwt Ilias naar mij terwijl hij op mij af probeert te komen met zijn handen gebald in een vuist. Als het niet voor Younes en zijn vader was geweest had ik de vuist van Ilias allang al tegen mijn kaak gevoeld.

"Familie van Dalia Safer?" Horen wij opeens door de gang waarna iedereen er meteen op afgaat terwijl ik nog steeds roerloos blijf zitten.

"Ze leeft! Ze is niet dood!" Schreeuwt Esma die huilend neerzakt op de grond van blijdschap. Ik kijk op wanneer ik dat hoor en er gaat meteen een beetje hoop door mij heen.

De bom was niet afgegaan. Ik weet niet hoe het is gebeurd dat het niet was afgegaan maar we hebben geluk gehad. Als ze zagen wat ik zag zou ik niet weten hoe het nu met hun zou gaan. Ze bungelde over het dak heen en ik hield haar hand vast terwijl ik naar haar keek met traanogen.

"Die bom is niet afgegaan?" Zei ze terwijl ze naar boven keek en nog harder begon te huilen. Ik heb haar toen met al mijn kracht naar boven getrokken en toen ik haar in mijn armen had was ze zo erg warm dat het mij bijna verbrandde om haar aan te raken.

Met haar in mijn armen rende ik de trappen af naar mijn kantoor. Daar belde ik een ambulance en stuurde ik ze naar de bedrijf om te komen. Ondertussen ben ik met Dalia in mijn armen naar de onderste verdieping gegaan en toen zag ik de ambulancebroeders al. De ziekenhuis is best dichtbij dus het verbaasde mij niet dat ze er al waren.

Ze hadden Dalia van mij overgenomen en gingen toen met spoed naar de ziekenhuis.

Het bleek zo te zijn dat Dalia 44 graden koorts had wat haar dus in een levensbedreigende situatie heeft gezet. Ze kreeg daardoor ook een hartstilstand onderweg naar de ziekenhuis. Dalia was er verschrikkelijk aan toe.

Pov Xavier Müller
"Ik dacht dat je Dalia leuk vond, is dat niet zo dan?" Vraag ik aan Youssef die woedend voor zich kijkt. "Zij moest dood!" Schreeuwt Youssef en gooit een stoel om. Hij gooit alles om zich heen om maar begint dan plots te lachen.

"Weet je Xavier, soms moet je gewoon even lol hebben in het leven. De wereld is jou speeltuin en de mensen zijn jou attributen om ermee te spelen. Het klopt dat ik Dalia wel leuk vind, maar ze is niet leuker dan de plezier die ik wil ervaren. Het leek net een film! Als die bom was afgegaan was de film compleet geweest!" Schreeuwt Youssef lachend.

Ik kijk om naar hem en knik. Hij hoort in een opvang voor psychopaten.

"Ik ben het met je eens." Zeg ik waarna ik omdraai en wegloop. Zodra ik de plek verlaat bel ik de politie anoniem op en stuur ze naar de locatie waar Youssef nu is.

Ik kan niet wachten totdat ik de volgende slachtoffer word van Youssef. Je eet of je wordt opgegeten.

Pov Nadira
Youssef is opgepakt en is het toen naar een gekkenhuis gestuurd. En Latifa is bij Xavier thuis, ze heeft abortus gepleegd nadat haar borg was betaald en zij vrij kwam.

Dalia en Zain zijn weer verloofd terwijl de bruiloft van haar beste vriendin en broer ergens in de aankomende week is.

Terwijl ik al een paar weken achter de waarheid probeer te komen. Mijn moeder en de moeder van Xavier en Latifa waren collega's en goeie vrienden. Beide vrouwen werden verkocht in een extreme mensenhandel. Dat was toen Slim en Awal apart gingen. Veel mensen kennen de waarheid niet, inclusief ik, maar ik kan wel raden wat de waarheid is.

Mijn moeder vertelde mij en mijn zus altijd verhalen over meneer Awal waar zij voor werkte. Ze had veel bewondering voor hem. Het is naar mijn idee haast onmogelijk dat de vrouwen door al die ellende zijn gegaan door oud meneer Awal. Maar mijn zus dacht er anders over en was er sterk van overtuigd dat het de Awals waren die erachter zaten.

~~
Ik zit in de woonkamer van meneer Awal. Ik wil aan hem vragen wat er is gebeurd in de verleden.

"Assalamou alaikoum." Hoor ik een zware stem zeggen door de kamer. Ik sta dan meteen op om de wat oudere man te groeten. "Wa alaikoum al salam, hoe gaat het?" Groet ik hem meteen waarna hij glimlacht naar mij. "Alhamdulilah het gaat goed, en met jou?" Vraagt hij waarna ik zijn antwoord van net herhaal.

"Wil je wat thee of iets drinken?" Vraagt meneer Awal mij beleefd waarna ik schud met mijn hoofd. "Dankuwel voor de aanbod, maar ik ben hier eigenlijk met een specifieke vraag gekomen." Zeg ik waarna hij knikt. "Ik zal je vraag zo goed mogelijk beantwoorden." Zegt hij waarna ik even lach naar hem. "Ik zal mij even officieel voorstellen. Ik ben Nadira, dochter van Maryem Othommani. Mijn moeder was werkzaam in Elex corporations. Mijn moeder was een slachtoffer van de mensenhandel die destijds aan de gang was." Tijdens het vertellen zie ik de eerst nog vrolijke lach verdwijnen.

"Het spijt mij zo erg." Zegt hij dan waarna ik even glimlach. "Gedane zaken kunnen niet meer worden teruggekeerd. Iedereen denkt tot de dag van vandaag dat jullie erachter zitten. Mijn moeder had veel bewondering en respect voor u. Mijn zus was een tijdje werkzaam en kort erna was zij op dezelfde wijze als mijn moeder verdwenen. Ik kan het niet toelaten dat er nog meer vrouwen hun einde tegemoet komen op zo'n vreselijke manier. Vertel mij alsjeblieft wat er is gebeurd." Smeek ik hem in de hoop dat het niet de Awals zijn die hierachter zitten.

"Jij verdient een goede uitleg mijn dochter. Ik zal een kopje thee maken en jou alles vertellen."

************************
1130 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Waarom is de bom niet afgegaan?