The way it was

Hoofdstuk 40

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dalia
"Ik wil dat je één ding weet Dalia. Ik heb er geen spijt van heb. Ik zou het zo weer opnieuw doen. Het is de beste gevoel die ik ooit gevoeld heb. Ik ben bang dat ik jou nooit meer zal laten gaan hierna." Zegt Zain plots en meteen ben ik klaarwakker en ga rechtop zitten. Ik vergeet totaal dat ik alleen een topje aanheb en kijk naar Zain die zijn hoofd meteen wegdraait.

"Ik begrijp het niet." Zeg ik verward. "Het is niks om te begrijpen." Zegt Zain en staat op maar ik pak snel zijn pols. Snel en soepel komt hij uit mijn greep en pakt hij mijn pols en duwt mij naar achter op bed.

"Weet je wel wat voor verdomme invloed jij op mij hebt. Wat je met mij doet maakt mij gek!" Zegt Zain en kijkt mij dan recht in mijn ogen aan. "Sinds wanneer?" Krijg ik net over mijn lippen. "Altijd al, je was anders. Je moest eens weten wat er door mij heen gaat als ik je zie huilen of zie lijden." Zegt Zain zuchtend en geeft mij een kus op mijn voorhoofd. "Ik kan je niet beloven dat dat de laatste keer is dat ik zoiets zal doen." Zegt Zain en verlaat mijn kamer. Ik lig verward op bed en staar naar de plafond. Ik heb me helemaal niet verroert sinds wat er is gebeurd.

Ik blijf hier tot ik terugga naar huis. Haal ik het wel? Kunnen Zain en ik ons inhouden. Ik weet nu over wat voor invloed ik over hem heb maar hij weet half niet wat hij met mij doet.

Ik zou hem kunnen zoenen en kunnen laten gaan maar het waren zijn ogen vol lust die het mij niet toelieten. Ik wil niet gezien worden als een lustobject.

Pov Zain
Ik sla met mijn vuist tegen de muur en zucht even diep uit. Ik heb haar bang voor mij gemaakt. Wanneer gaat ze mij volledig vertrouwen? Binnen maximaal één maand wil ik dat de bruiloft afgerond is en dat Dalia bij mij woont.

Ik verlang nu al naar haar. Ik weet dat ze naar mij verlangd maar ze duwt mij weg.

Alles aan haar maakt mij paranoia. Ik wil haar gewoon zo erg graag. Wat ik bij haar voel heb ik nooit gevoeld bij Latifa en wat ik zie in Dalia zal ik in geen één andere meisje vinden.

Ik verwachtte dat het makkelijk zou zijn om mij te houden aan mijn woord maar bij Dalia lijkt het haast onmogelijk om haar niet aan te raken, om niet te zitten aan haar haar of om haar tegen mij aan te houden.

Dalia is een knappe en respectvolle dame. Ik dacht dat ik mij voelde aangetrokken tot haar uiterlijk maar hoe beter ik haar leer kennen hoe groter de verlangens worden.

De verlangen om haar te beschermen tegen alles en iedereen. Ondanks al onze ruzies belanden wij elke keer weer bij elkaar. Zij beland weer in mijn armen en ik weet niet hoe. Alsof het zo hoort te zijn en ik heb er geen erg mee. Ik hoef geen andere meisje in mijn leven als ik Dalia al heb.

Ik zucht even en maak me klaar om te gaan slapen.

Ik lig in bed en staar maar wat naar de plafond. En wat nu? Van slaap gaat er niks komen.

Ik sta op en doe een joggingbroek en een shirt aan. Als ik niet bewust in slaap kan vallen ga ik wel werken tot ik erbij neerval.

Ik loop naar mijn werkkamer en knipper de licht aan maar ik zie opeens dat één van de laatjes een beetje open is.

Er zitten hier bedrijfsgeheimen in. Dingen waar geen eens Latifa over weet. Hoe is er iemand in mijn kantoor gekomen! Niemand kan komen door de raam want het is extreem goed bewaakt en de deur is geen optie!

De mappen en informatie zitten erin maar ik denk dat er foto's zijn gemaakt.

Ik plof neer op mijn stoel en zucht even diep uit. Als het niemand van buiten is dan is het iemand die ik in mijn huis heb gehaald.

Dalia, Younes of Latifa. Misschien is Dalia weer bedreigd? Maar zulke informatie uitlekken is zelfs voor haar overdreven. Ze doet alles om haar familie te beschermen maar ze zou mij niet zo vies doen. Toch?

"F*ck!" Schreeuw ik gefrustreerd en trap dan mijn stoel omver.

Ik hoor vervolgens lawaai van beneden komen. Het zal vast wel Dalia zijn die niet kan slapen.

Ik ga zitten op de kleine bankje in mijn werkkamer en ga door mijn haren. En nu? Wat ga ik nu zeggen tegen de bedrijven waar ik mee samenwerk.

"Awal." Ik draai mij meteen om wanneer ik de stem van Dalia hoor. Ze heeft een lange zwarte zijde kimono aan en haar haren hangen op haar rug.

"Waarom heb je dat gedaan?" Vraag ik kalm aan haar maar ik krijg een verbaasde blik terug. "Ik zei dat ik je zou helpen." Zeg ik tegen haar en loop naar haar toe. "Wat is er? Wat heb ik gedaan?" Vraagt ze waarna ik zucht. 

"Dit doe je dus altijd. Je doet iets en houdt je dan van de domme." Zeg ik tegen haar terwijl ik steeds dichterbij kom. "Wat is er gebeurd?" Vraagt ze weer. Ik pak haar pols en ik voel teleurstelling gemengd met woede. "Waag het niet om ooit nog in mijn werkkamer te komen." Zeg ik tegen haar. "Dit is de eerste keer dat ik hier überhaupt ben." Zegt ze dan waarna ik mijn geduld verlies.

Ik knijp onbewust in haar pols en kijk haar doordringend aan. "Ik zei dat je naar mij toe moest komen als je weer werd bedreigd. Waarom doe je dat niet." Zeg ik boos. "Ik heb helemaal geen informatie meer gelekt." Zegt ze waarna ik haar duw tegen de muur. "Waarom lieg je tegen mij? Ik waardeer eerlijkheid net zo erg als jij." Sis ik naar haar. "Ik lieg niet!" Ik zucht diep uit en probeer mijn woede weg te denken maar het lukt niet. 

Ik laat haar los en stap naar achter. "Ga weg voordat ik je pijn doe." Zeg ik maar ze blijft staan en kijkt mij boos aan. "Waag het niet om te klagen als ik je pijn doe. Ik heb je de kans gegeven om weg te gaan." Zeg ik knarsetandend tegen haar. "Wat is er gebeurd!" Schreeuwt ze naar mij waarna ik een wenkbrauw optrek. "Je gaat verdomme zitten aan strikt geheime informatie en durft dan nog te vragen wat er is." Zeg ik boos tegen haar. 

"Je zei dat je mij niet meer vals zou beschuldigen." Zegt ze rustig. "Dat doe ik niet." Zeg ik met dichtgeknepen ogen. "Nee! Dat doe je wel!" Schreeuwt ze woedend en probeert mij weg te duwen maar ik geef mezelf niet zo snel gewonnen. 

Ze wil weglopen maar ik pak haar bij haar schouders en hou haar tegen de muur gevangen. "Laat me los!" Schreeuwt ze naar mij maar ik laat haar niet gaan. 

"Jij maakt mij gek."

**************************

1248 woorden 

Vergeet niet te stemmen!