The way it was

Hoofdstuk 59

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Latifa en ik zijn in de ziekenhuis, zij weet niet waarom, nog niet tenminste.

"Je kwam nooit mee naar de ziekenhuis afspraken en maakt nu opeens zelf een afspraak bij de ziekenhuis." Zegt Latifa waarna ik zucht. "Ze gaan bloed van je afnemen, ik wil weten of jij en de baby gezond zijn." Lieg ik waarna Latifa knikt. "Als je dat gewoon had gezegd. was ik alleen gekomen. Dan kon je verder met doen alsof het je niet boeit." Zegt ze wat mij enkel ongeduldiger maakt.

"Meneer en mevrouw Awal!" Klinkt dan door de wachtkamer. Ik loop al snel daarnaartoe terwijl Latifa haar tijd neemt en nog haar vest en tas pakt. "U weet het neem ik aan?" "Ja meneer, maakt u zich geen zorgen."Ik knik en geef de man een handruk. "Hoi ik ben Latifa." Zegt Latifa die ook is aangekomen. Zij geeft dan ook een hand aan de dokter.

"Waar hadden jullie het over?" Vraagt Latifa die naast mij is komen staan en haar arm om de mijne doet. "Hij vroeg hoeveel weken zwanger jij bent." Zeg ik en bevrijd mijn arm van de hare.

Alles gaat helemaal volgens plan en Latifa heeft niks door van wat er echt gaande is.

~~
"Over vier werkdagen krijgen jullie de resultaat. Ik ben er sterk van overtuigd dat het goed gaat met de kind." Zegt de dokter waarna ik dankbaar glimlach naar hem. Dit is mijn enige redmiddel van Latifa.

~~
Dagen zijn voorbij en vandaag heb ik een afspraak met Xavier Müller. Dat mens van een rat, ik ben eindelijk af van hem.

"Zain! Je bent er al, ik hoop dat ik je niet te lang heb laten wachten." Zegt Xavier die wel een kwartier te laat is. "U heeft alleen een kwartier van mijn leven ontnomen." Zeg ik met een blik op mijn horloge.

"Nou vertel, waar heb ik deze afspraak aan te danken?" Begint Müller al snel met zijn vraag. "Onze contract komt tot een einde Xavier. Het spijt me om dit te moeten mededelen, maar ik wens niet meer samen te werken met jou." Zeg ik zonder om de pot te draaien.

"Heb je een reden voor je plotselinge besluit?" Vraagt Müller waarna ik knik. "Ik heb een nieuwe sponsor gevonden." Zeg ik waarna Xavier knikt. "Je had mij beter ter vriend kunnen houden Zain." Zegt Xavier dan opeens. "En waarom als ik vragen mag?" Vraag ik met fronsende wenkbrauwen. "Ik heb de grootste deel van de aandelen." Zegt Xavier waarna ik even lach. "Niet lang meer Xavier. Deze aandeelhouder is bereid meer te kopen." Met die laatste woorden sta ik op en ga ik naar huis.

Ik heb zelfs Latifa niet verteld hierover, ik vertrouw haar niet meer zoals vroeger.

~~
De vier werkdagen zijn eindelijk voorbij en ik verwacht elk moment de uitslag. Normaal gezegd komt het in een envelop, maar ik vroeg om het ook telefonisch te krijgen om zeker te zijn dat er niks mis gaat.

Ik wacht geduldig op de telefoontje en word dan eindelijk gebeld.

"Hallo, spreek ik met meneer Awal?" Is het eerste dat ik hoor. "Ja, u spreekt met Zain Awal." "Ja, hallo, u heeft laatst een prenatale vaderschapstest gedaan met uw vrouw." Brengt hij mij eerst op de hoogte. "Ja, dat klopt, u heeft de uitslag neem ik aan?" Vraag ik een tikkeltje nerveus. "De foetus is inderdaad van de persoon waar u ons de dna van gaf." Zegt de dokter dan waardoor ik opgelucht zucht. "Hartstikke bedankt!" Bedank ik hem en hang vervolgens op.

Ik kan scheiden van Latifa! Vandaag ga ik het haar en mijn ouders vertellen. Ik zal eindelijk weer vrij zijn.

De dag dat Latifa mij had verteld dat ze zwanger was had ik er niet teveel achter gezocht maar met de tijd begon zij zich steeds vreemder te gedragen dus ben ik de beelden van die avond gaan opzoeken op alle mogelijke plekken, maar ik zag haar een hotel binnentreden met Milan. We hadden gevraagd om beelden van de hotelgangen en daar zie je hun inderdaad samen de hotelkamer binnentreden.

Ik had ter verzekering wangslijm van Milan geregeld en natuurlijk de bloedtest van Latifa. En aangezien hij de vader is voelde ik een grote last van mijn schouder zakken.

~~
Ik zit thuis te wachten tot Latifa thuis is en ik haar de nieuws kan vertellen. Ik ben zo erg opgelucht en blij. Het voelt net of ik herboren ben. Maar dan gaat opeens weer mijn telefoon af.

Ik kijk even verbaasd maar zie dan dat het van de beveiliging is van mijn huis.

"Hallo meneer Awal." "Hoi, is er iets?" Vraag ik verward. "We hebben iets vreemds gezien in uw studeerkamer. Er verdwijnen telkens beelden uit die kamer en we hebben het eindelijk teruggevonden." Begint hij dan en ergens diep binnen weet ik al waar deze gesprek naartoe leidt. "Uw vrouw is meerdere malen door uw kantoor gegaan en heeft foto's gemaakt van veel betrouwbare papieren." Zegt de beveiliger waardoor ik gefrustreerd door mijn haar ga. "Stuur de beelden door naar mij, ik wil elk klein bewijsstuk!" Roep ik aan de telefoon. "Ja meneer, ik zal het meteen doen." Zegt hij en dan hang ik op.

Ik voel schuldgevoel ontstaan naar Dalia die ik al die tijd onterecht heb beschuldigd van verraad. Degene die het deed bleek dichterbij mij dan ik zelf dacht. Ik ben zelfs met haar gaan trouwen en heb haar toegelaten in mijn huis.

Alles valt opeens op z'n plek. Die ene keer dat ik Dalia zag in mijn kantoor zonder toestemming, ze was de waarheid aan het spreken. Alles wat Dalia ooit zei was altijd waar.

"Ik ben thuis!" Hoor ik Latifa roepen door de huis. "Kom naar de woonkamer!" Schreeuw ik naar haar en blijf geduldig wachten op de bank. En dan komt Latifa eindelijk de woonkamer binnen.

"Is er iets?" Vraagt ze scheinheilig. "Er is heel veel Ahmed, er is zoveel!" Schreeuw ik naar haar en sta dan op. "Wat is er dan? Ik kan toch niet weten wat er is als je het mij niet verteld!" Schreeuwt ze terug naar mij. "Jij weet dondersgoed wat er mis is!" "What the f*ck bezielt jou!" Schreeuwt Latifa en komt mijn richting oplopen.

"Wat ik Dalia allemaal heb aangedaan door jou! Weet jij wel wat jij gedaan hebt! Je hebt mijn leven verwoest! Ik heb door jou Dalia pijn gedaan!" Schreeuw ik naar haar en duw haar op de bank. "Ik ben jou vrouw! Ik ben degene waar jij voor moet zorgen, niet Dalia!" Wanneer Latifa dat zegt wil ik haar slaan maar ik hou mezelf nog maar net in bedwang. "Mijn huis uit!"

*******************
1150 woorden

Vergeet niet te stemmen!