Hoofdstuk 31

118 9 1
                                    

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Ik kijk naar de tijd en datum die staan op de brief. Ik heb daar niks over verteld aan Dalia. Ik weet dat zij hier wat van af weet als zij daar zal zijn. En als ze hier echt niks van af weet zal ik wel zien wat ik daar tegenkom. 

Mijn vader loopt ook de hele tijd aan mijn hoofd te zeuren dat ik snel moet uitzoeken wie de verrader is. Ik weet wie de verrader is maar nu begin ik er toch aan te twijfelen. Alle bewijzen wijzen naar Dalia maar waarom weet zij nooit iets af van de bewijzen. Misschien is zij alleen een afleiding zodat ik mij op haar ga focussen en is er wel een andere verrader. 

Kan het echt zo zijn dat Thomas Harlod berijd is om zo ver te gaan. 

Ik zoek de adres op die er stond op de de brief en zie dat het een pakhuis is. Ik zucht even diep uit. De afspraak is op de dag van de lancering van de nieuwe product. 

Er zijn geen fouten gevonden in de nieuwe product en het is veilig om het te lanceren. Doordat alle informatie al klaar was en het alleen gecheckt hoefden te worden en niet opgezocht ging alles redelijk snel.

Pov Thomas Harold (eigenaar van Slim)
"Hou je rustig!" Schreeuw ik boos naar Milan die door de lint gaat. "Jij geeft mijn plek weg aan die *** hoer! Dat is allemaal mijn werk! Ik heb alles gedaan! Ik heb gewerkt voor mijn *** plek!" Schreeuwt Milan terug naar mij. "Ik doe wat ik verdomme moet doen! Durf niet om te laat te komen op de afspraak." Zeg ik tegen Milan waarna hij cynisch lacht en met zijn hand in zijn zakken gaat. 

Zijn lach maakt plek voor een paniekerige blik. "Zeg me niet dat je die brief kwijt bent geraakt." Zeg ik geschrokken. "Dan moet ik je teleurstellen, ik ben het namelijk wel kwijt." Zegt Milan dan waarna ik de stoel voor mij hard wegschop. "Kan jij niks goeds doen ofzo! Ben jij gek! Ben jij verdomme je hersenen verloren!" Schreeuw ik woedend. 

"Waar ben je het verloren?" Vraag ik nu wat meer gekalmeerd. "Ik denk in de kantoor van Dalia." Zegt Milan dan. "Wegwezen, ik ga de rest uitzoeken." Zeg ik en stuur Milan meteen weg. 

~~
Ik bel tevreden Milan op.

Thomas: "Plannen zijn gewijzigd, we komen bijeen op dezelfde locatie op dezelfde tijdstip."

Ik hang dan op en zucht even uit. Ik heb hier nu al zin in.

Pov Dalia
Dagen zijn verstreken en vandaag is het eindelijk de lancering van de nieuwe product. Het is een belangrijke dag en alle sponsoren zullen erbij zijn. Ik moet de nieuwe product presenteren als de productontwerpster en aan de einde neemt Zain het van mij over met Latifa.

Ik maak mij klaar voor de dag vandaag. Ik heb er voor gekozen om een witte jurk te dragen in de design van een gesloten blazer, het komt net onder mijn knieën. Ik heb mijn haren ook goed gestyled en laat het hangen langs mijn rug en mijn make-up heb ik heel naturel gedaan. Mijn ketting is door de v-hals extra goed te zien. Ik doe ook oorbellen in en natuurlijk mijn armband, horloge en ringen. Ik kan uiteraard niet zonder.

Ik heb een bijpassende handtas erbij en kijk dan tevreden in de spiegel

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Ik heb een bijpassende handtas erbij en kijk dan tevreden in de spiegel.

"Mijn dochter." Zegt mijn vader zodra hij mij ziet met een glimlach. "Mijn vader." Zeg ik lachend en ga naar hem toe. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en krijg dan opeens een tik tegen mijn achterhoofd. "Au!" Zeg ik en draai mij dan om naar Ilias die daar staat met een grijns. "Dat deed pijn." Zeg ik waarna hij lacht. "Ben je zenuwachtig?" Vraagt mijn broer lachend. "Ik moet straks voor een paar drie honderd mensen gaan staan, dus wat denk je zelf." Zeg ik waarna mijn vader begint te lachen. "Ik geloof in je kleine heks." Zegt Ilias waarna ik even lach. "Dankjewel tovenaartje." Zeg ik en lach dan even. 

Dan gaat de bel waarna ik er meteen naartoe loop en het open. "Ik ga nog even mijn jas pakken." Zeg ik tegen Zain die geen eens opkeek van zijn telefoon en alleen wat knikt met zijn hoofd. 

Ik pak snel mijn zwarte lange jas en trek het aan. Ik zeg vervolgens mijn broer en vader gedag. 

Als ik buiten kom kijkt Zain mij eindelijk aan, maar blijft net te lang staren naar mij. "Aarde aan Awal." Zeg ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken. "Oh sorry, je haren los zit leuk." Zegt Awal met een glimlach en loopt voorop naar zijn auto. Ik loop achter hem aan naar zijn auto met rode wangen en natuurlijk houdt Zain de deur voor mij open. Wanneer ik instap gaat hij zelf ook instappen in zijn auto en geeft meteen gas en rijdt regelrecht naar de bedrijf die zich nu laat zien in volle glorie.

"Nerveus?" Vraagt Zain waarna ik knik. "Best wel, maar het zal alleen voor de eerste paar minuten zijn en dan zal het wel over zijn." Zeg ik met een geruststellende glimlach. "Het zal goed komen in sha Allah (met de wil van Allah)." Zegt Zain dan. "In sha Allah ." Stem ik in.

~~
Zodra Zain en ik aankomen bij de bedrijf worden we vriendelijk ontvangen en komt Latifa naar ons toe met een opgezette glimlach. Ik doe geen eens de moeite om te doen alsof ik haar mag. Ik mag haar niet en dat mag ze best weten wat mij betreft.

"Hoi Zain." Zegt Latifa heel enthousiast en met een glimlach. "Voor jou is het Awal." Reageert Zain meteen en ik sta daar emotieloos voor mij uit te staren. Latifa besluit Zain te negeren en draait zich om naar mij. "Hoe gaat het Dalia?" Vraagt ze zoet lief. "Goed." Zeg ik kortaf zonder terug te vragen hoe het met haar gaat. Ik hoor Zain nog hoorbaar zuchten maar ik loop al snel weg. 

Ik kijk om me heen en zie ook Milan staan bij de andere. Hij is ook nog lang niet jarig, hij zal wel zien. Mij zomaar in de rug steken laat ik niet ongestraft gebeuren.

"Je hebt het heel goed gedaan Dalia." Zegt Marwa die naar mij toekomt lopen. "Dankjewel lieverd. We hebben geluk gehad deze keer." Zeg ik met een zwakke glimlach. "Dit noem je geen geluk maar het gebruiken van je hersenen." Zegt Marwa met een glimlach waarna ik even lach. "Dankjewel." Zeg ik dan met een enthousiasme in mijn stem die ik niet voel in mijn lichaam. 

Sinds dat ik de gebouw ben binnengetreden heb ik al een slecht voorgevoel in mijn buik. Het zullen wel de zenuwen zijn die mij scherp houden.

***********************

1187 woorden 

Vergeet niet te stemmen!

Wat denken jullie dat de plan van Thomas is? 

Hoe zouden jullie omgaan met de toestand van Dalia? Zouden jullie meteen stappen naar de politie of zouden jullie de risico om jullie familie in gevaar te brengen niet willen lopen? 

Laat het weten, ik vind het echt leuk om jullie theorieën te lezen!

The way it wasWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu