The way it was

Hoofdstuk 16

Pov Zain
Ik vang Latifa geschrokken op. Wat doet ze! 

"Zain." Zegt ze vervolgens flirterig. "Wat is er met je? Ben je ziek ofzo?" Vraag ik aan haar. "Tuurlijk niet, maar ik vind dat je wel moest vertellen dat Dalia meekwam." Zegt ze dan. "Ga jij met mij en Dalia mee dan naar de diner?" Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw. "Ja, je vader wou dat ik met je mee ging, heeft hij je niet op de hoogte gebracht?" Vraagt ze dan waarna ik schudt met mijn hoofd. Ik kijk dan weer naar Dalia die wat ongemakkelijk op haar voeten schuifelt. "Ik kan teruggaan naar binnen als je samen met Latifa gaat." Zegt ze dan waarna ik schud met mijn hoofd. "Nee, kom mee. Het word gezellig." Zeg ik tegen haar en loop vervolgens naar haar toe. "Weet je het zeker?" Vraagt ze onzeker waarna ik knik met mijn hoofd en vriendelijk naar haar lach. "Komen jullie nog?" Roept Latifa dan waarna ik zucht. 

Ik loop samen met Dalia naar mijn auto. "Je gaat toch met je eigen auto, ik kom namelijk niet meer terug naar de bedrijf." Zeg ik tegen Latifa wanneer ze wil instappen in mijn auto. "Oh oké, kom je dan bij mij Dalia?" Vraagt Latifa dan aan Dalia. "Ik wil iets bespreken met Safer, dus is het handiger als ze bij mij komt." Zeg ik tegen Latifa en duw Dalia zo'n beetje naar mijn auto waarna ze zwijgend instapt. Ik zucht even opgelucht. Latifa kan soms zo erg plakkerig doen, niet normaal!

"Stuur je mij de adres?" Vraagt Latifa waarna ik knik. "Knuffel mij niet meer zomaar Ahmed, je weet dat ik dat niet fijn vind." Zeg ik nog snel tegen Latifa voordat ik mij auto instap. 

"Hebben jij en Latifa iets?" Vraagt Dalia opeens. Ik stuur snel de adres naar Latifa en leg dan mijn telefoon weg. "Nee, ik had iets met haar. Dus in de verleden." Zeg ik tegen haar met de nadruk op 'had'waarna ik begin te rijden. "Oh, dat verklaart waarom ze jou noemt bij je voornaam." Zegt Dalia waarna ik lachend knik met mijn hoofd. "Ik vind het niet echt fijn maar ze is nogal koppig." Geef ik eerlijk toe waarna ze lacht. "Heb je nog gevoelens voor haar?" Vraagt Dalia dan waarna ik schud met mijn hoofd. "Al heel lang niet meer, ze is echt een lieve meid, daar niet van maar zij is niet wat ik wil." Zeg ik dan. "Wat is het dan dat je wil?" Vraagt Dalia nieuwsgierig. "Ik wil een uitdaging, iemand die durft tegen mij in te gaan. Iemand die mij begrijpt. Iemand die mij betere moslim kan maken." Zeg ik dan waarna Dalia knikt. "Dan heb je een meid nodig die lef heeft." Lacht ze zacht ze waarna ik zucht. "Ik zal moeten wachten op mijn mekteb." Zeg ik instemmend. "Ik ben best wel benieuwd naar mijn mekteb." Zegt Dalia waarna ik knik. "Ik ben ook benieuwd naar de mijne." Zeg ik dan waarna ze knikt. 

Ik kan me niet goed concentreren op de weg. Mijn ogen blijven teruggaan naar Dalia. Haar dikke haren zien er zo erg zacht uit. Ik vraag me af of het ook echt zo zacht is als het eruit ziet. Ze moet echt vaker haar haren los doen. Ik denk niet dat ik me dan zo goed zou kunnen concentreren op werk maar het staat haar gewoon zo erg goed. De zon die op haar schijnt maakt het er niet makkelijker op om mijn ogen van haar af te houden. Wat gebeurd er met mij? Ik ben nooit zo.

"Je zei dat je over iets met mij wou hebben." Begint Dalia dan opeens waarna ik snel weer terugkijk naar de weg en knik. Ik had eigenlijk niks waar ik met haar over wou praten maar ik wil haar gewoon in mijn buurt hebben. 

Dus nu ga ik iets moeten verzinnen uit mijn hoofd en gelukkig duurt dat ook niet te lang.. "Ja, dat is waar. Waren je broers en vader boos toen je terug thuis kwam?" Vraag ik aan Dalia die mij aankeek. Haar ogen waren bloedrood toen ze aankwam op werk, het is ondertussen al wel wat beter maar het is nog steeds wel te zien als je goed kijkt. "Ja, mijn vader was ziedend." Zegt ze waarna ik begripvol knik. "Hij dacht dat ik bij een jongen was vanwege je geur." Zegt ze dan. Ik draai mijn hoofd om naar haar en zie pure pijn  in haar ogen. 

"Ik weet geen eens waarom ik je dit vertel." Dalia begint toonloos te lachen en draait haar hoofd weg naar buiten. "Je vertelt het omdat ik het vroeg." Zeg ik dan waarna ze haar schouders ophaalt. "Misschien wou ik het gewoon kwijt." Zegt ze zuchtend. "Heb je het al opgelost?" Vraag ik dan waarna ze schud met haar hoofd. "Nadat hij soort van bekende dat hij mij niet meer vertrouwde vertrok ik naar mijn kamer en heb mij daar de rest van de nacht teruggetrokken en in de ochtend vertrok ik al snel. Zijn woorden hadden mij echt heel diep geraakt." Ik knik meelevend. "Hij was alleen bezorgd, in zijn plek zou ik ook gek worden als mijn dochter na een dagje werk pas rond twaalf uur terug thuiskomt en ook nog met een mannengeur om haar heen." Zeg ik tegen haar waarna ze schudt met haar hoofd. "Maar hij hoort niet te twijfelen aan mij." Zegt ze met een gebroken stem. "Praat met hem over waarom hij zei wat hij zei. Zijn woorden zullen je anders nooit meer loslaten en altijd terugspelen op jou netvlies."  Zeg ik tegen haar waarna ze knikt. "Dankjewel." Zegt ze zachtjes.

Pov Dalia
Ik had dit oprecht even nodig. Iemand die naar mij luistert en begrijpt waar ik doorheen ga. Zain weet inderdaad niet de hele verhaal maar hij is wel degene die er het meest over weet. 

~~
Na een tijdje komen we eindelijk aan bij de restaurant. Zain is al uit de auto gestapt voordat ik mijn gordel open heb. Hij opent dan net een gentleman de deur voor mij waarna ik lach. "Nou bedankt, meneer." Grap ik lachend. Ik kijk dan om me heen maar ik zie Latifa's auto nergens. "Waar is ze?" Vraag ik verward. "Ze zal vast nog komen, maar we moeten echt naar binnen want we zijn al vrij laat." Zegt Zain waarna ik knik.

We lopen samen de restaurant in en al snel valt het mij op dat het vrij leeg is op wat mannen na samen met hun gezelschap. Ze kijken op wanneer Zain en ik de ruimte binnenstappen en het valt al meteen stil. Alsof ze al aan het wachten waren. Dit noem ik nog eens een entree.  

Ik voel me ongemakkelijk onder de zicht van alle mensen die nieuwsgierig naar mij kijken. "De heer Zain Awal, wat fijn dat u er bent. Wie is de prachtige jongedame naast u?" De man staat op en geeft Zain een stevige handdruk en bij mij pakt hij teder mijn hand. "Mevrouw?" "Dalia Safer is de naam."  Zeg ik netjes. "Een prachtige naam voor een prachtige vrouw." Complimenteert hij mij waarna ik ongemakkelijk teruglach. "Dankuwel." Zeg ik netjes. Hij geeft vluchtig een kus op de rug van mijn hand terwijl hij mij aankijkt onder zijn wimpers. Zain die naast mij staat red mij. Hij legt vervolgens zijn hand op mijn onderrug en begeleidt mij naar de lange tafel. Ik ga zitten naast Zain en aan mijn andere kant zit een wat oudere vrouw. Tegenover mij zit de man van net. 

~~
"Je bent echt een schat Dalia." Zegt de oudere vrouw genaamd mevrouw Laurens waarna ik glimlach. "Dankjewel." Zeg ik met een glimlach van hier tot Tokio. Deze mensen zijn echt lief. 

"Hallo." Ik draai me om en zie dan opeens Latifa daar staan. Ik was haar totaal vergeten!

*******************************

1304 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Misschien een beetje plakkerig Latifa?