The way it was

Hoofdstuk 55

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Iedereen zit al een tijdje in de vergaderkamer maar we kunnen niet beginnen. Dalia is namelijk nog steeds nergens te bekennen. Ik probeer zo onopvallend mogelijk naar haar te zoeken met mijn ogen maar ik vind haar maar niet.

Opeens gaat de deur met een ruk open en komt Dalia binnen. "Excuses, ik werd opgehouden." Zegt ze maar ik zie aan haar dat ze heeft gerend en ze trilt lichtjes. Ik ga hier straks achteraan.

"We kunnen beginnen met de vergadering nu ook mevrouw Safer er is." Zegt Latifa en kijkt met een glimlach naar Dalia maar ik ken die blik in de ogen van Latifa. Ik vertrouw dit niet, ik vertrouw Latifa niet.

Zonder het door te hebben verschijnt er een sarcastische lach op mijn gezicht. "Wat is er zo grappig?" Vraagt Latifa die naast mij zit. "Het is niks, laten we beginnen." Zeg ik weer met een neutrale gezicht.

~~
"Bedankt voor jullie tijd, jullie mogen gaan." Zeg ik en kijk toe hoe iedereen alles oppakt. Ik kijk toe hoe Dalia alles oppakt en ik heb door dat ze aan het haasten is. "Ik wil je even spreken Safer." Zeg ik wanneer ze de ruimte wilt verlaten. Alle aanwezige kijken even verbaasd om naar mij maar ik sta zo nonchalant mogelijk op en pak mijn laptop. "Kom maar mee naar mijn kantoor." Zeg ik tegen haar en zonder dat ze mij tegenspreekt loopt ze mee.

Dalia loopt scheef achter mij aan naar de lift. "Kan ik iets voor je doen?" Vraagt ze zodra we uit de ogen van de mensen zijn. "We praten in mijn kantoor." Beantwoord ik haar vraag kortaf. "Je weet dat dit verkeerde signalen afgeeft." "We praten in mijn kantoor Safer." Zeg ik weer tegen haar. Ze zucht even diep uit maar ze zegt al niks meer.

Een paar minuten later zijn we al in mijn kantoor en zit ik aan mijn bureau en zit zij tegenover mij. "Waarom was je laat?" Vraag ik aan haar zonder eromheen te draaien. "Ik werd opgehouden." Reageert Dalia waarna ik zucht. "Ja, ik weet dat je werd opgehouden maar door wat of wie werd je opgehouden." Zeg ik tegen haar en de blik die ze mij toewerpt is pure irritatie maar dat zijn niet mijn zaken. Als ik antwoorden wil krijg ik ze, het maakt mij niet uit hoe. "Dat zijn niet jou zaken. Je bent alleen mijn baas dus zijn mijn privézaken niet van belang voor jou." Niet weer die sh*t hé.

"De vorige keer dat je dit zei was je in problemen, dus vertel wat er gebeurd is." Zeg ik geïrriteerder dan net. "Ik zit niet in de problemen. Bedankt voor je zorgen maar ik ben prima in staat om voor mezelf te zorgen." Voor ik haar kan tegenspreken staat ze al op. "Ik ben nog niet klaar met praten." Zeg ik tegen haar maar ze luistert al niet meer. "Excuseer me, ik heb werk die af moet." Ze verlaat mijn kantoor voordat ik verder kan gaan met wat ik wou zeggen.

Deze meid is echt een raadsel. De ene keer stort ze zich neer bij je en de andere keer krijg je niks uit haar. Maar ik heb zo mijn manieren om erachter te komen. Ik pak mijn telefoon en bel Lukas op.

Zain: "Kom naar mijn kantoor."

Lukas: "Ja is goed."

Geen eens vijf minuten later staat Lukas al in mijn kantoor.

"U wou mij bij u hebben." Zegt Lukas die voor mij staat. "Ja, ik wil weten wat Dalia allemaal heeft gedaan vandaag en als er iets speciaals is gebeurd." Som ik op wat ik verwacht. "Mevrouw Safer had vandaag ruzie in de verkeer. Er was een auto tegen haar auto opgebotst en daardoor kwamen ze in een discussie. Zij leek de andere bestuurder persoonlijk te kennen." Ik kijk Lukas een beetje verbaasd aan. "Waarom denk je dat hun elkaar kenden? En waarom hebben jullie niet ingegrepen?" Vraag ik met ingehouden irritatie. "Ze kenden elkaars naam al en we hebben niet ingegrepen omdat ze niet in gevaar was." Zegt hij dan waarna ik even zucht en vervolgens hem wegstuur.

Pov Dalia
Ik zit in mijn kantoor en ben het ene en andere aan het onderzoeken voordat ik een nieuwe ontwerp begin te maken maar mijn hoofd dwaalt weg naar wat er eerder vandaag gebeurde.

Vandaag had ik een auto ongeluk en ik kwam iemand tegen uit mijn verleden. De broertje van Esma is blijkbaar weer terug in Nederland. De reden van alle ellende waar Esma en ik doorheen moesten bijten.

Hij heeft ons zoveel pijn gedaan en hij is ook de reden van de dood van mijn moeder. Verzonken in gedachten hoor ik mijn kantoortelefoon niet afgaan maar plotseling word er daarn geklopt op de deur.

"Binnen." Zeg ik waarna Hanan verschijnt in de deuropening. "Verrassing!" Roept ze blij. Ondertussen ben ik al opgestaan van achter mijn bureau en zo lopen wij naar elkaar toe en geven we elkaar een dikke knuffel.

"Wat doe jij hier?" Vraag ik met een lach. "Ook al hebben jij en mijn broer de verloving al afgezegd betekent niet dat ik niet meer met jou om mag gaan." Zegt ze waarna ik begin te lachen. "Dat is zeker waar!" Zeg ik dan waarna ze tevreden knikt. "Kom we gaan shoppen en Latifa komt ook mee." Zegt Hanan waarna mijn glimlach deels vervaagt. "Ik ben nog niet klaar met werk." Probeer ik eronderuit te komen. "Werk? Zain heeft iedereen vrijgegeven voor de rest van de dag." Ik kijk Hanan even raar aan. "Ik heb daar niks over meegekregen. Wacht ik ga even naar Amanda en vragen als ze dit even kan uitleggen." Zeg ik en loop dan naar de deur om naar Amanda te gaan maar Hanan pakt mijn hand dan vast. "Amanda is al naar huis, ze was aan het inpakken toen ik aankwam." Ik kijk even raar op. "Amanda laat het altijd weten wanneer ze naar huis gaat." Zeg ik zachtjes maar ik ben gehoord door Hanan. "Misschien heeft mijn broer haar naar huis gestuurd en dacht ze dat jij het ook wist." Ik knik dan maar want dat klinkt wel logisch.

"Maar ik kan echt niet gaan vandaag. Ik wil niet weggaan zonder dat ik het af heb. Als ik het niet afmaak ga ik achterlopen." Zeg ik waarna Hanan even schud met haar hoofd. "Alsjeblieft Dalia, kom gewoon mee." Begint Hanan te smeken.

Net wanneer ik weer wil beginnen word ik gered door de geklop op mijn deur.

"Binnen!" Roep ik waarna Zain opeens binnenkomt. "Ik kwam even- Wat doe jij hier Hanan?" Onderbreekt Zain zijn eigen zin. "Ik kwam Dalia bezoeken, het is toch duidelijk." Zegt Hanan op een 'duh' toon. "Ja dat kan ik zien maar zou jij niet met Ahmed gaan shoppen ofzo." Zegt Zain waarna Hanan knikt. "Ik wou Dalia gewoon even meevragen en je hebt toch iedereen vrijgegeven dus kan ze prima mee." Zegt Hanan waarna ik begin te zuchten. "Nee, ik heb haar nodig en daarom moet zij op werk blijven. Ga maar met Ahmed en laat Dali- Safer met rust." Terwijl ik luister naar de twee realiseer ik mij dat Zain Latifa nog steeds bij haar achternaam noemt en hij noemde mij bijna bij mijn voornaam.

"Hanan, wegwezen en laat Safer haar werk doen." Hoor ik Zain opeens roepen naar Hanan. Zonder dat ik het doorhad hadden hun hun gesprek voortgezet. "Niet zo schreeuwen tegen mij! Ik ga al! Altijd heb je wat te zeggen over wat ik doe." De laatste zin fluistert Hanan en ze verlaat dan mijn kantoor en doet mijn deur met een klap dicht.

"Kom mee naar mijn kantoor Safer." Zegt Zain en verlaat mijn kantoor. Ik kijk even raar naar hoe hij van mij wegloopt. Is hij mij nou aan het rond commanderen?

"Kom je nog of blijf je zo staren." Hoor ik Zain alweer roepen maar deze keer naar mij. "Doe eens even rustig en ja ik kom eraan." Zeg ik net zo geïrriteerd terug en pak mijn spullen om vervolgens hem te volgen naar zijn kantoor.

****************************

1396 woorden

Vergeet niet te stemmen!