The way it was

Hoofdstuk 56

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dalia
"Wat is er zo belangrijk dat je mij als enige in de bedrijf wou hebben?" Vraag ik aan Zain die dan zucht. "Wie Youssef Tahiri is." Ik kijk verbaasd op naar Zain en woede begint naar boven te komen bij mij.

"Wat probeer jij je te doen?" Vraag ik nog beheerst omdat ik mezelf niet wil verliezen in mijn woede. "Ik vroeg jou iets. Waarom beantwoord je mij niet?" Vraagt hij mij waarna ik rustig opsta van mijn stoel. "Jij mengt je met mijn persoonlijke leven. Jij schendt mijn privacy Awal." Zeg ik tegen hem waarna hij een wenkbrauw optrekt. "Ik schend helemaal niemands privacy. Youssef Tahiri komt waarschijnlijk bij met ons werken binnenkort. Maar jij kent hem beter dan mij dus mag jij mij vertellen wie hij is." Verschrikt kijk ik naar Zain en schud vervolgens met mijn hoofd.

Ik pak mijn telefoon en bel meteen Esma op waarna ik uit de kantoor van Zain ren. Ik hoor hem nog mijn naam roepen maar ik reageer daar niet op en ren verder naar de lift die gelukkig meteen open gaat. Hoe heeft hij bij de bedrijf waar ik werk kunnen soliciteren?

Ik ga snel naar mijn kantoor om mijn spullen te pakken en ondertussen neemt Esma haar telefoon maar niet op.

Ik bel vervolgens mijn broer in de hoop dat hij weet wat er aan de hand is. Ik maak me zorgen om haar, vooral nu Youssef terug is gekomen. Hij is een psychopaat die tot alles in staat is. Ik weet niet wat hem heeft veranderd maar ik snap vooral niet hoe ik hem heb toegelaten in mijn leven.

Vier jaar  geleden was het. En hij is alweer terug. Ik hoop niet dat hij weer onze levens komt verzieken en ik hoop vooral niet dat hij weer iemand van mij ontneemt.

Ondertussen sta ik al bij mijn auto en zoek ik in mijn tas naar mijn auto sleutel maar ik word opeens gegrepen bij mijn arm waarna ik meteen begin te schreeuwen van angst. Ik voel dan opeens een andere hand op mijn mond die mijn geschreeuw dempt. Langzaam open ik mijn ogen en kom dan oog in oog met Zain.

"Zou je mij willen loslaten alsjeblieft." Zeg ik tegen Zain terwijl mijn hartslag nog veels te snel klopt door de schrik die ik net kreeg door hem. "Waarom schrik je zo snel." Zegt hij tegen mij waarna hij mij loslaat. "Ik word zomaar vastgepakt op een leeg parkeerplaats in de donker, wat moet ik wel niet verwachten." Zeg ik boos tegen hem. "Wat kan er wel niet gebeuren." Zegt hij waarna ik hem alleen een dodelijke blik geef. "Laten we vooral grapjes maken over dat vrouwen niet veilig over straat kunnen lopen." Na deze woorden te hebben gezegd ga ik verder met het zoeken van mijn sleutels in mijn tas.

Gelukkig vind ik het al snel en open ik mijn auto. "Waar ga je naartoe?" Vraagt Zain weer aan mij. "Luister hé Awal. Niet meer bemoeien met mijn zaken! Alles wat ik doe heeft helemaal niks te maken met jou maar met mij ja. Dus blijf uit mijn buurt en hou werk en privé verdomme gescheiden!" Schreeuw ik tegen hem en stap vervolgens mijn auto in.

Zain staat toe te kijken hoe ik wegrijd waarna ik weer probeer om mijn broer te bereiken.

Younes: "Assalamu alaikoum .

Dalia: "Wa alaikoum al salam. Waarom nam je niet op?"

Younes: "Sorry ik probeerde Esma te bereiken maar ze reageert niet sinds daarstraks."

Dalia: "Younes, we hebben een probleem volgens mij."

Younes: "Wat bedoel je Dalia."

Dalia: "Yous- You-"

Younes: "Dalia, praat. Wat is er aan de hand."

Dalia: "Youssef-"

Younes: "Youssef, broetje van Esma? Die Youssef?"

Dalia: "Ja, die."

Younes: "Kom meteen naar huis."

Dalia: "Ik ben onderweg. Nog ongeveer vijf minuutjes en dan ben ik thuis."

Na dat te hebben gezegd hang ik op en geef ik meer gas om sneller thuis te komen.

~~
Nadat ik thuis kom zie ik al snel iedereen in de woonkamer verzameld.

"Assalamu alaikoum." Groet ik iedereen en geef mijn vader een kus op zijn voorhoofd. "Hebben jullie al nieuws over Esma?" Vraag ik bezorgd waarna ze allemaal schudden met hun hoofd.

De tranen prikken dan al snel in mijn ogen. "Ik ben bang dat haar iets overkomt." Zeg ik met een trillende stem.

"Moeten we niet naar politie?" Vraagt Ilias maar Younes schud meteen met zijn hoofd. "We weten wat er gebeurde de keer ervoor dat we politie belden dus die fout gaan we niet weer maken." "Wat moeten we doen dan Younes?" Vraag ik terwijl de tranen langzaam over mijn wangen biggelen. "Dalia, ik had Zain aan de lijn zojuist. Ik heb hem om hulp gevraagd." Zegt Younes waarna ik even alle kleur voel verdwijnen uit mijn gezicht. "Kunnen we dit niet regelen zonder hem?" Vraag ik wat twijfelend maar Younes schud met zijn hoofd. "Ik vertrouw Zain, ik weet dat hij je ex verloofde is maar hij kan ons als enige helpen dus hou jullie persoonlijke gedoe even voor jullie. Ik moet Esma vinden!" Zegt Younes half schreeuwend waarna ik even zucht maar ik begrijp hem. Ik wil Esma ook vinden, ze is net mijn zus.

Pov Zain
"Waar ga je naartoe?" Vraagt Latifa nieuwsgierig wanneer ik op het punt sta om de huis te verlaten. "Gedraag je niet als mijn vrouw. Binnen deze muren ben je niemand voor mij, dus gedraag je niet als iemand." Zeg ik waarna Latifa naar mij toekomst en dan mijn hand pakt en vervolgens die op haar buik legt. "Jij hebt mij zo gemaakt ja! Dus neem de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van jou daden!" Schreeuwt ze naar mij waarna ik al snel haar hand wegduw. "Wie weet ben je geen eens verkracht. Ben je wel zwanger? Je hebt mij eigenlijk nooit bewezen dat je echt zwanger bent." 

Met die laatste woorden loop ik de huis uit. Ik had er eerder aan moeten denken of ze wel echt zwanger was en niet haar blindelings geloven. Maar de waarheid zal snel boven water komen.

************************
1029 woorden

Vergeet niet te stemmen en te reageren!