The way it was

Hoofdstuk 54

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Zain
Ik sta nerveus voor de huis van mijn ouders. Ik ga ze nu vertellen dat ik over twee weken met Latifa ga trouwen. 

Ik stap de huis in en ik kom al snel mijn zusje tegen. "Ik vind het echt gemeen tegenover Dalia." Zegt Hanan die al weet dat ik ga trouwen met Latifa. "Soms moet je bij de verkeerde zijn om te weten wat goed is." Zeg ik tegen mijn zusje waarna ze zucht. "Ik mocht Dalia wel. Je keek altijd naar haar alsof ze de wereld voor je betekende. Heel anders dan bij Latifa..." 

Ik weet heel goed waar mijn zusje het over heeft. Het is namelijk niet alleen mijn blik die mij verraadde maar ook mijn lichaamstaal. Door haar leerde ik te kalmeren onder druk. Ik weet dat vele mij liever zien verliezen als het kon, maar ik weet dat haar blijdschap voor mij echt is. 

Als dit liefde is, wil ik voor haar vechten. Als dit geen liefde is, dan wil ik weten wat dit wel is. Obsessie? Nee, dat zal vast niet zo zijn. Wat dit ook is, ik weet dat zij mijn drugs word als ik begin aan haar. Maar ik ben al te laat met het besef. Ik ben al begonnen aan haar. Ik wil wel stoppen maar ik ben al verslaafd.

"Zain!" Ik schrik op door Hanan die opeens slaat tegen mijn arm. "Waar was dat goed voor?" Vraag ik boos aan haar. "Ik zeg al de hele tijd je naam maar je luistert geen eens naar mij!" Zegt ze geïrriteerd terug. "Oke, oke, sorry." Zeg ik zuchtend en loop door naar de woonkamer. 

"Al salam alaikoum mama en papa." Zeg ik tegen ze en ik begroet ze beide met een kus op hun voorhoofd. 

"Wat was er zo erg belangrijk lieverd?" Vraagt mijn moeder bezorgd aan mij.  "Ik ga trouwen." Mijn vader trekt een wenkbrauw op en kijkt mij vragend aan. "De verloving met Dalia is net afgezegd! De meid wil niet, laat haar dan ook met rust!" Roept mijn vader naar mij. "Nee papa, ik ga niet met Dalia trouwen." Zeg ik rustig. "Wie dan wel weldi?" Vraagt mijn moeder verward. "Ik ga trouwen met Ah- Latifa." Ik sprak Latifa bijna aan bij haar achternaam. Ik weet niet waarom, maar haar naam komt moeilijk over mijn lippen heen. Alsof mijn lichaam tegen haar verzet. Maar bij Dalia ging het zo erg natuurlijk, alsof het zo hoorde.

"Latifa Ahmed?" Vraagt mijn vader voor de zekerheid. "Ja, ik bedoel inderdaad Ahmed." Zeg ik tegen mijn ouders. "Weet je dit zeker mijn zoon? Je weet dat je er dan wel mee zal zitten voor de rest van je leven. Je moet goed nadenken over dit soort dingen en niet zomaar een besluit nemen." Zegt mijn moeder met een verwarde blik maar mijn vader kijkt mij alleen aan met een teleurgestelde blik. 

"Dit is onbeschoft naar Dalia en  haar familie." Zegt mijn vader en ergens wist ik dat dit eraan kwam. "Dalia en ik zijn vriendschappelijk uit elkaar gegaan en zij vind het goed dat ik ga trouwen met Latifa." Zeg ik rustig want ik weet dat mijn vader dit heel erg onbeschoft vind en ik geef hem daar gelijk voor. "Waarom noem je haar dan nog bij haar voornaam?" Komt Hanan opeens mengen. "Ik ben het gewend geraakt om haar te noemen bij haar voornaam." Kom ik voor mezelf op. 

"Ik ben hier niet oké mee." Zegt mijn vader waarna ik zucht. "Latifa en ik gaan over twee weken trouwen. We willen dat niemand het weet over ons huwelijk want wij willen verdere problemen of geruchten voorkomen." Zeg ik tegen mijn vader die mij boos aankijkt. "Nee is nee Zain!" Zegt mijn vader streng. "Ik vroeg niet of ik met haar mag trouwen. Mijn keuze is al gemaakt, ik hoop dat je dat begrijpt papa." Zeg ik tegen mijn vader waarna hij schudt met zijn hoofd. "Ik heb mijn taak gedaan door je te adviseren. Het is aan jou om mijn advies aan te nemen of het te negeren." Hij staat vervolgens op en gaat de huiskamer uit.

"Hassan." Roept mijn moeder mijn vader nog na maar hij is al weg. "Waarom doe je dit toch weldi? Kon je niet even wachten. Moet het zo vroeg?" Vraagt mijn moeder aan mij met een zachte blik in haar ogen. "Sorry dat ik jullie zo erg heb teleurgesteld alleen geloof ik dat dit precies is wat ik wil." Zeg ik tegen mijn moeder en sta dan op om vervolgens naast haar te zitten. 

Ik pak haar hand met beide handen vast en kijk in haar honingkleurige ogen. "Het spijt me echt mama." Verontschuldig ik mij zuchtend. "Mama, jij hebt toch ook gezien hoe hij keek naar Dalia?" Komt Hanan opeens weer mengen. Ik draai mijn hoofd naar haar om en kijk haar dodelijk aan. "Ja, ik heb het ook gezien lieverd. Daarom denk ik dat Latifa een fout zal zijn." Uit mijn moeder haar mening openlijk. "We zien wel hoe het gaat." Zeg ik en geef mijn moeder een knuffel.

~~
Twee weken is voorbij en Latifa en ik zijn nu officieel getrouwd nu. We zijn officieel getrouwd op papier, maar ook Islamitisch. 

We hebben eigenlijk geen feestje gehouden of iets in die richting want dat zou teveel aandacht trekken.

Latifa en ik zijn net eindelijk aangekomen bij mijn huis. Ik heb Latifa de kamer aangewezen waar ze gaat slapen en nu ben ik zelf ook in mijn kamer.

Ik stap in mijn douche en neem een heerlijke lange douche.

~~
Na een halfuurtje stap ik eindelijk van onder de douche vandaan. Ik pak een handdoek en wikkel het om mijn middel. Ik loop vervolgens mijn badkamer uit maar wanneer ik mijn kamer in kom zie ik Latifa opeens op mijn bed zitten. Ze heeft een donkerblauwe satijnen nachtjurkje die net wat teveel laat zien van haar lichaam wegens de decolleté die versierd is met kant. Over haar nachtjurkje draagt ze een lange kimono. 

Ik weet dat ik haar helemaal heb bekeken maar het doet mij niks. Als Dalia op haar plek was zou ik waarschijnlijk wel anders reageren maar Latifa heeft geen invloed meer op mij en ergens diep van binnen denk ik dat zij mooit echt invloed heeft gehad op mij.

"Dat duurde wel lang." Zegt Latifa enprobeert mij te verleiden met haar loopje . "Ga mijn kamer uit. Ik heb nooit gezegd dat je binnen mocht komen." Zeg ik koeltjes tegen haar en loop haar voorbij om te gaan naar mijn inloopkast. "We moesten ons vroeger zo erg inhouden en nu wij eindelijk getrouwd zijn en het mag wil je het niet?" Zegt Latifa opeens waarna ik mij omdraai. "Alles wat wij nu doen hoort niet te gebeuren. Ik ben momenteel enkel de fout van toen aan het goeddraaien." Zeg ik tegen haar met een blik die geen enkele emotie vrijgeeft. "Je hebt misbruik gemaakt van mijn liefde voor jou. Jij was die dag ziek en ik was bij jou! Ik zorgde voor jou, en de enige naam die jij uitsprak was die van Dalia! Ik ben altijd de juiste voor jou geweest! Dalia is niks meer dan een knap gezicht, maar ze kan nooit zijn wat ik voor jou was!" Wanneer Latifa dat zegt knapt er iets in mij. 

Ik pak haar pols en trek haar mijn kamer uit. Als zij eruit is doe ik mijn deur dicht en op slot. Hoe durft zij zichzelf te vergelijken met Dalia!

Pov Anoniem
"Yes!" Schreeuw ik blij als ik de nieuws over de huwelijk van Zain met Latifa hoor. Langzaam zal ik alles overnemen. Awal zal onder mijn naam staan! Ik zal krijgen wat ik wil en ik zal haar eindelijk krijgen. Als ze het nou wil of niet. Elke pion die ik zet is verstandig gezet. Het is net een potje schaken, ik zal degene zijn die de eer zal krijgen om 'schaakmat' te zeggen!"

*************************************

1363 woorden

Vergeet niet te stemmen!