Dear Diary, Makaka-move on ba ako?

Fourteen

"Virginity is such a personal thing. You can't judge anyone on it. A lot of young women feel they want to save themselves for the man who they think they'll love forever."

- Joyce Brothers

* * *

Maaga akong hinatid ni mommy sa school.

Ganito talaga kasi ako tuwing first week ng school. Lagi akong maaga pumapasok ng school, para ma-obserbahan ko yung mga bagong kaklase ko. Isa isa silang papasok sa classroom, so malalaman ko kung sino yung mga maaga pumasok, at sino yung mga tamad gumising ng maaga.

Ngayon lang ako nag succeed na maaga pumasok. Pano ba naman kasi, anng hirap kayang gumising ng maaga noh! Lalo na kung dalawang buwan kayong wala pasok. Mamimiss ko talaga yung summer. It was definitely the best summer i've ever had.

Grabe kasi eh. Sa dalawang buwan lang na yun, ang daming nangyari. Nag ka gusto ako sa isang tao, na broken hearted, pero sa huli, happy ending naman. :')

Speaking of Paolo, miss na miss ko na talaga sya. Alam ko na it's been four days palang na wala sya, pero ang hirap pala ng long distance relationship. Pero okay lang, dahil mamaya naman, makikita ko na sya! Sa wakas! Mayayakap ko na ulit at makikita yung bebe Paolo ko. x)

"Sige na nak." Ki-niss ako ni mommy sa cheek. "Galingan sa school ah?"

"Opo my. Thank you." Bumaba na ako sa sasakyan and I shut the door close.

Pag ka akyat ko dun sa class room namin, I was shocked when I saw Piranha. Nakahiga sya dun sa table nila, nakatulala lang dun sa ceiling. As I opened the door, he quickly stood up.

"Good morning, Ros-" He started. Pero nung nakita nya ako, umiwas lang sya ng tingin at me then bumalik sya sa pag kaka higa nya.

Ros? Sinong Ros? Hindi kaya si... Rosie? The fuck?! Mag kaibigan sila?

"Hi Patrick." Pumasok ako ng classroom at sinara yung pintuan. "Good morning."

"Morning." Matipid na sagot nya.

Pumunta na ako dun sa table namin at nilapag yung bag at binder ko. Napakatahimik ng classroom, at si Piranha pa yung kasama ko dito na alam ko namang galit na galit sakin. Sana may dumating naman na kahit isa lang oh!

Umupo ako sa upuan ko habang di ko sya pinapansin. Gagawin ko nalang yung Science homework namin. Alam kong tapos na ako pero ah, bahala na. Baka mali mali lang din toh kaya uulitin ko nalang. Mahina kasi ako sa Science tsaka Math eh. ^.^"

Nilabas ko yung libro ko sa Science then I started to erase everything I wrote from last night. I know na most of these are wrong. Eh pano ba naman kasi, ayaw akong kausapin ni Paolo sa telepono hanggat hindi ko daw tapos yung homeworks ko. Kaasar.

"Natapos mo ba yung homework?"

Teka, boses ni Piranha yun ah. Tumingin ako sa paligid. Kaming dalawa pa din naman ang tao dito, so is it possible na ako yung kinakausap niya?

"H-hindi nga eh. Ikaw ba?" Mahina kong sagot as I looked at him.

Umalis sya sa pag ka-ka-higa nya dun sa lamesa tapos umupo sya sa upuan ni Xander. Natakot ako nung una, kasi akala ko sasapakin nya ako. Malaki kaya galit neto sakin! Pero bigla nalang nyang kinuha yung pencil sa mga kamay ko tapos sinagutan nya.

"Pano ako matututo kung ikaw lahat mag sasagot?"

"Ang arte mo. Tinutulungan ka na nga, ayaw mo pa." Hindi sya tumingin sakin, he just kept on writing.

"Baka mamaya panay mali ang ipaglalagay mo dyan ah?"

"I might not like you, pero hindi ako ganun ka-sama."