I'm currently driving my way to Lucena, my hometown. It's a long drive kaya nakakangalay. Habang nagmamaneho, magkahalong saya at pangamba ang nararamdaman ko. Saya dahil ngayon na lang uli ako makakauwi, pangamba dahil hindi ko alam kung anong nag iintay sakin pagdating ko don.
It's my nephew's birthday today and they decided to celebrate it in our hometown. Just like before, nauna na sila sa pagpunta don kahapon. Sinadya kong magpahuli dahil wala naman akong planong magtagal. Magpapalipas lang ako ng gabi at kinabukasan ay aalis rin ako agad.
If it's just a normal gathering, I won't bother to go dahil feeling ko ay out of place ako, pero malapit sakin ang kaisa-isa kong pamangkin kaya naman napagpasyahan ko nang pumunta.
It's just a few hours. Kaya ko silang tiisin.
I turned on the radio and listened to music para di naman sobrang tahimik ng byahe ko. Konting minuto na lang naman, andon na ako. Siguro didiretso na lang ako sa kwarto ko at lalabas na lang ako kapag kailangan nila ng tulong ko.
Pagkaraan ng ilang minuto, nakita ko na ang arko na naglalaman ng 'Welcome to Lucena City'. Kung tutuusin, ayoko sanang umalis at mag aral sa Manila, kung pwepwede sana ay manatili na lang ako dito pero dahil sa nangyari, napilitan akong umalis at dumistansya. Though they have a house in Manila dahil meron kaming business don, still, Manila is a larger city than my hometown, that way, I can go to them every time they'll call me and at at the same time, has a lesser chance to bump at them during normal days.
Nang marating ko ang bahay, nagpark na lang ako sa tabi ng kotse ng ate ko at pagkatapos ay kinuha ang gamit ko sa likod ng sasakyan. Pagpasok ko ay agad bumungad sakin ang pamangkin kong naglalaro sa sala.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"ETHAAAAAN!!!" I greeted. Lumuhod ako para makapantay ko sya at yinakap naman nya ako.
"Titaaa!" his voice sounds so cute as always.
"Happy birthday baby. I have something for you." his eyes glimmered with joy and started jumping out of excitement.
"What is it po Tita?" I patted his head and smiled.
"Later. Tita will give it to you. For now, be a good boy, okay?" mabilis naman syang tumango habang tumatalon pa rin. "Na-miss mo ba si Tita?"
"OPO!"
"Alright. Let me just put my things upstairs then we will play cars." muli syang ngumiti kaya mas lalong naging obvious ang katabaan ng pisngi nya.
"Okay po Tita! I'll wait po!" I just smiled before going upstairs.
My smile faded when I came across my mother the moment I went upstairs. She looks surprised to see me dahil halos mag iisang taon na rin simula noong huli kaming nakita. There's nothing new to her except her gray hair that is starting to be evident.
