"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senin yapacağın işi sikeyim! Orda çalıştığını biliyordun değil mi?!"
"Yüzleşmiş oldunuz ne var bunda?"
Jaehyun bağırarak telefonu yere fırlatmıştı. Sadece para kazanmak için yaptığı bir şeydi parasını almak için ona denilen kişiye basit oyunlar oynuyordu işi buydu. Evet o metroya bilerek binmişti, denk gelmeleri için iki kere uğraşmıştı ve sonunda denk gelebilmişlerdi. Çalıştığı yeri bilmiyordu ona metronun yeri söylenmişti. Taeyong'un sadece fotoğrafını görmüştü gerçekte gördüğünde ise karşısındaki kusursuz güzellik karşısında yaptığı işten pişman olmuştu. Paraya ihtiyacı olduğu için plandan vazgeçemezdi ki böyle bir ihtimal bile yoktu zaten. Karşılığında gerçekten kötü şeyler yapıyorlardı.
Lise sonken evden atılmasıyla beş kuruşsuz kalmıştı. Daha sonrasında ise o kafedeki kızı tanımıştı, tabii işin başında sadece o kız yoktu ama Jaehyun'a görevi veren kişi oydu. Diğerleri gizli kalıyordu, Taeyong'a oynadığı oyundan önce yaptığı işten asla pişman olmamıştı ama bu gece bu işi bitirmek istiyordu. İki ay boyunca Taeyong'un aramalarına, mesajlarına cevap veremediği için kendini yemişti.
Bu kurtulmak istediği işin geri dönüşü yoktu bırakmak istediğini söylese sabaha ceseti bulunabilirdi. Gerçekten tehlikeli işlerle uğraşıyordu fark etmesi biraz zamanını almıştı ama kendine bu gece bir söz vermişti bir şekilde bu işten kurtulacaktı. O Taeyong'u bulmuştu ve onu kaybetmek istemiyordu. Her şeyi ona açıklayacaktı, ikiside zarar görmeden burdan kurtulup mutlu olacaklardı Jaehyun'un kafasında kurduğu plana göre.
Taeyong Doyoung'a anlatmıştı bir ay öncesinde, ondan uzun zamandır haber alamadığını da söylemişti. Şimdi ise arkadaşının ona verdiği pijamaları giymiş ikisi yatakta oturuyorlardı. Doyoung Taeyong'u sakinleştirmeye çalışıyordu kimin yaptığını bulmaya çalışıyorlardı. Uzun süre düşündükten sonra Taeyong'un aklına sadece bir kişi gelmişti. Olay yaşanalı çok uzun zaman geçse bile başka şüpheli konumuna koyabileceği biri yoktu.
Çalan telefonuna baktı Taeyong. Onun numarasıydı silmesine rağmen her rakamını hatırladığı numara arıyordu.
"O arıyor." dedi Taeyong bir kedi yavrusu gibiydi sulu gözleriyle.
Arkadaşı elinden hemen telefonu alıp gelen aramayı yanıtlamıştı.
"Alo Taeyong, hemen yerini söyle lütfen yanına gelip sana her şeyi düzgünce anlatacağım."
"Önce kimin bunu yaptırdığını söyle."
"Sen kimsin?"
"Arkadaşıyım fazla uzatma ve söyle!"
"B-bilmiyorum. Bana sadece ne yapmam gerektiği söyleniyor."
Doyoung telefonun mikrafon tarafını eliyle kapayıp Taeyong'a dönmüştü. "Yanına gelmek istiyor kabul edeyim mi?" demişti. Taeyong ise başını hızlıca hayır anlamında sallamıştı. Arkadaşına telefonu kendisine vermesini söyleyerek telefonuna ulaşmıştı.
"Beni arama Jaehyun, bırak hayatımı yaşayayım daha fazla bana zar verme." olabildiğince sakin ve yorgun bir sesle konuşmuştu.
"Taeyong beni dinler m-
Taeyong telefonunu kapatıp komidinin üstüne koymuştu. Tek kişilik yataktan biraz daha büyük olan yatağın bir köşesine kıvrılmıştı uyumak için. Doyoung'da yanına yatmıştı. Uyandığında her şeyin bir rüya olmasını dilemişti ama artık çok geçti...
ayayayay kitap 1K olmuş ne ara olduuuu okuyan herkese çok teşekkür ederimmm
