"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
birkaç yıl sonra
İlişkileri pekte iyi değildi. Eski huzursuzlukta buldukları huzura tekrar kavuşamıyorlardı. Geçen süre onları zehirliyordu ama ayrılmayı bilmiyorlardı başka kimseleri yoktu ama bir o kadar da yorulmuşlardı
"Jae bunu kabul etmen beni kırmaz, her şeyin farkındayız ikimiz de."
"Değişmeliyiz o zaman eğer daha çok rahatlayacaksan bunu diyebilirim."
"Uyumak istiyorum yarın zor geçecek." sevgilisi konuşmayı üstelememişti gözlerini kapayıp uykuya dalmayı beklemişti.
Birkaç saat geçmişti Jaehyun bir türlü uyuyamıyordu, yataktan dikkatlice kalkarak salona ilerlemişti. Arkasında kalan masanın üzerinden sigarasını alıp pencereye yönelmişti.
Düşünüyordu sadece, Taeyong'un terapiye başlaması işleri biraz daha iyileştirmişti ama hiçbir şekilde yardım edemediğini hissediyordu bir taraftan da çok yorulmuştu. İster istemez duyduğu hakaretler evin içindeki negatiflik, boğuluyordu. Kendisi de mükemmel değildi Taeyong'un bu hale gelmesine o da sebep olmuştu, sürekli yanlış anlaşılmalara yol açıyordu. Taeyong ister istemez bir şeylerden şüphelenip sorunca ise söylenmeye başlayıp işi kavgaya döndürüyorlardı.
Arkasından gelen ayak seslerini duyunca yüzüne buruk bir gülümseme yerleşmişti.
"Neden uyandın?"
Cevap beklerken Taeyong yanına yaklaşıp elinden sigarasını almıştı.
"Sen sevmezsin ki."
Dudaklarının arasına koyduğu yarısı içilmiş sigarayı içine çekmişti.
